Η Αγία Πεντηκοστή, ανθολόγιον εκ του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Συνέχεια από εδώ: http: www.pemptousia.gr/?p=314834
Ώστε, όποιος θέλει να λάβη πλουσιωτέραν την χάριν του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να κάμνη τον εαυτόν του δεκτικώτερον διά της εργασίας των εντολών και της καθάρσεως των παθών· η γαρ χάρις του Πνεύματος, ει και χάρις, όμως χύνεται εις τους πιστούς κατά την αναλογίαν της αυτών καθαρότητος και πίστεως.
Όθεν λέγει πάλιν ο αυτός θείος Μάξιμος: «Ο θείος Απόστολος τας διαφόρους ενεργείας του ενός Αγίου Πνεύματος χαρίσματα λέγει διάφορα, υφ’ ενός δηλονότι και του αυτού ενεργούμενα Πνεύματος· και τοίνυν κατά το μέτρον της εν εκάστω πίστεως δίδοται η φανέρωσις του Πνεύματος εν τη μετοχή του τοιούδε χαρίσματος, έκαστος των πιστών δηλονότι κατά τη αναλογίαν της πίστεως και της υποκειμένης αυτώ κατά ψυχήν διαθέσεως, συμμετρημένην δέχεται του Πνεύματος την ενέργειαν». (Κεφ. 96 της Γ’ εκατονταετηρίδας των Θεολογικών)
… Ω Θεάνθρωπε Ιησού Χριστέ, Συ προείπας εις τους Μαθητάς Σου ταύτα. Σεις, ω Μαθηταί μου, καθίσατε εις την Ιερουσαλήμ έως όπου να ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους. Δεν είπεν έως ου να δεχθήτε ή να λάβετε, αλλά να ενδυθήτε, φανερώνων με την λέξιν ταύτην, το από κάθε μέρος του σώματος φυλακτικόν της του αγίου Πνεύματος πανοπλίας και δυνάμεως…
… Εγώ δε θέλω αποστείλει εις εσάς άλλον Παράκλητον, Πνεύμα δηλαδή το Άγιον, με το οποίον θέλετε στερεωθή εις την πίστιν, υπομένοντες κάθε πειρασμόν, όπου μέλλετε να δοκιμάσετε διά την πίστιν. Παράκλητος δε άλλος ερρέθη το Πνεύμα Άγιον από τον Χριστόν, διότι και ο Χριστός Παράκλητος ονομάζεται παρά τη πρώτη Επιστολή του Ιωάννου λέγοντος: «Εάν τις αμάρτη, Παράκλητον έχομεν προς τον Πατέρα Ιησούν Χριστόν δίκαιον. (Ιω. Β΄,1) Παράκλητος θέλει να ειπή παρηγορητής. Τις δε άλλος του Υιού και του Πνεύματος έσται παρηγορητικώτερος;
Βέβαια ουδείς…
… Οι θείοι Απόστολοι άναψαν εν τη ημέρα της Πεντηκοστής, ως τόσαι λαμπάδες από τας πυρίνας γλώσσας του Αγίου Πνεύματος. Καθώς δε από μίαν λαμπάδα ημπορεί να ανάψη άλλη και απ’ εκείνην άλλη κατά μετάδοσιν και καθεξής να φθάσουν αι λαμπάδες έως εις ένα πολυάριθμον και σχεδόν άπειρον αριθμόν, τοιουτοτρόπως και όλοι οι πιστοί χριστιανοί και μάλιστα οι Αρχιερείς άναψαν ως άλλαι λαμπάδες από τας πρώτας λαμπάδας των Αποστόλων και επληρώθησαν από τα φωτιστικά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος…
… Άμποτε και ημείς να αξιωθώμεν της χάριτος και ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, καθώς και οι θείοι Απόστολοι. Με τίνα τρόπον; Εάν καταφρονήσωμεν όλα του Κόσμου τα πράγματα και επιστρέψαντες τον νουν μας μέσα εις την καρδίαν μας, εκεί μέσα ως εις ιερόν και ευκτήριον οίκον προσευχώμεθα νοερώς τω Θεώ πάντοτε, κατά το «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», ούτω γαρ και οι θείοι Απόστολοι μετά την Ανάληψιν του Κυρίου εις το ιερόν ευρισκόμενοι εδοξολόγουν τον Θεόν· διά τούτο και αισθητώς και νοερώς έλαβον την χάριν του Αγίου Πνεύματος. Ήσαν, φησίν, ο ιερός Λουκάς, διαπαντός εν τω ιερώ αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν. (Λουκ. Κδ’ 53)
Από το περιοδικό «Αθωνικοί Διάλογοι», Μάιος-Ιούνιος 1973, τεύχος 12-13. Το περιοδικό εξέδιδε ο μακαριστός Αγιορείτης, λόγιος Μοναχός, π. Θεόκλητος Διονυσιάτης.