Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ. Παΐσιος, στο μήνυμά του προς τους πιστούς της μητρόπολής του μιλά για το νόημα της Κυριακής της ΣΤ Λουκά.
«Εμείς ως τέκνα φωτός, οφείλουμε εν φόβω Κυρίου και αγάπη να εργαζόμαστε προς σωτηρία της ψυχής μας, μισούντες και αποστρεφόμενοι το πονηρό και την αμαρτία, και αφού δώσουμε όλη τη προσοχή μας, τη καρδιά και τη διάνοιά μας προς τον Κύριο της Δόξης, ας πράττουμε με λόγια και έργα τις άγιες αυτού εντολές δια να καταστούμε άξιοι κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ΓΕΝΟΙΤΟ!», αναφέρει μεταξύ άλλων ο ιεράρχης.
Ο Λόγος του Μητροπολίτη Λέρου
«Ο αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου»
Ο αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός, αδελφοί, παρέχει στους ανθρώπους τις ευεργεσίες του ποικιλοτρόπως κατά την εκάστου ιδία χρεία, και όσοι μεν των ανθρώπων έχουν την αρετή της φρονήσεως, δέχονται αυτές, ωφελούνται και σώζονται, όσοι είναι αμετανόητοι και άφρονες, ως οι Γαδαρηνοί του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος, χάνονται στην άβυσσο του κρημνού, ως οι χοίροι που έτρεφαν παράνομα οι Γαδαρηνοί.
Ο φιλάνθρωπος Κύριος εισήλθε στην χώρα των Γαδαρηνών πρώτο για να απαλλάξει τον άνθρωπο εκείνο, που δια πολλά έτη έπασχε υπό των ακαθάρτων πνευμάτων, των δαιμόνων και ο οποίος ήταν άξιος σωτηρίας και μάλιστα έγινε κήρυκας στους συμπατριώτες του των ευεργεσιών του Σωτήρος Χριστού. Και δεύτερο, να δείξει την αγαθότητά Του ο Κύριος και το ενδιαφέρον του ότι επιζητεί και θέλει την σωτηρία πάντων των ανθρώπων και προς τον σκοπόν αυτόν, ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος μεταχειρίζεται πάντα τα μέσα εκείνα τα οποία οδηγούν τον άνθρωπο στην σωτηρία της ψυχής του.
Και ο μεν άξιος σωτηρίας σώθηκε, εν Χριστώ Ιησού, οι δε λοιποί Γαδαρηνοί απέδειξαν ότι, ήσαν ανάξιοι σωτηρίας, αφού απέκρουσαν την ευεργεσία του Κυρίου, και θα μείνουν στο διηνεκές ενώπιο της θείας δικαιοσύνης αναπολόγητοι, καθώς και πάντες οι όμοιοι αυτών, που κινούνται και υπάρχουν στη σημερινή αλλοπρόσαλλο εποχή και που δεν κατέχονται την μεγίστη των αρετών την σωφροσύνη.
Λέγει ο Κύριος, «ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και πάσαν την δύναμιν του εχθρού». Επομένως δεν πρέπει οι χριστιανοί να είναι δεισιδαίμονες. Ο φόβος προς τους δαίμονες είναι παράλογος και επομένως γιατί ο χριστιανός να φοβάται τους δαίμονες, αφού οι δαίμονες ούτε τους χοίρους δεν έβλαψαν.
Ο άνθρωπος η εικόνα του Θεού, ένα πράγμα πρέπει να φοβάται και όλως ιδιαιτέρως να προσέχει: να μη παραβαίνει τον νόμο του Θεού και τιμωρηθεί υπ’ αυτού, ο οποίος Θεός έχει την εξουσία να παραδώσει στους δαίμονες τους αμαρτωλούς και αμετανόητους ανθρώπους.
Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, σαρκωθείς υπό της Αγνής Κόρης της Ναζαρέτ, της αειπαρθένου Μαρίας, «μορφήν δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος», «έκλινεν ουρανούς» και ήλθεν στην γή, από άπειρον αγάπη προς το ανθρώπινο γένος και δίδαξε όλη την αλήθεια, πολέμησε το κράτος του Διαβόλου, ελευθέρωσε τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο εκ του θανάτου, δίδαξε ότι, υπάρχει αιώνιος ζωή, κρίση και ανταπόδοση και ότι, «οι τα αγαθά ποιήσαντες πορεύονται εις ανάστασιν ζωής, οι δε τά φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως».
Αδελφοί μου,
Εμείς ως τέκνα φωτός, οφείλουμε εν φόβω Κυρίου και αγάπη να εργαζόμαστε προς σωτηρία της ψυχής μας, μισούντες και αποστρεφόμενοι το πονηρό και την αμαρτία, και αφού δώσουμε όλη τη προσοχή μας, τη καρδιά και τη διάνοιά μας προς τον Κύριο της Δόξης, ας πράττουμε με λόγια και έργα τις άγιες αυτού εντολές δια να καταστούμε άξιοι κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ΓΕΝΟΙΤΟ!