Η συγχώρεση είναι μια διαδικάσια βαθιάς πνευματικής αλλαγής. Αυτά είπε μεταξύ άλλων στην Εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ επί τη Ενάρξει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. “Ο άνθρωπος σήμερα απόλυτα και δογματικά υποστηρίζει πως αλήθεια είναι ό,τι επιθυμεί. Και προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω αισθάνεται πως έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την επιθυμία του ως αλήθεια και στους άλλους. Ο άνθρωπος σήμερα δεν νοιάζεται για την αλήθεια, προσδοκά μόνο την εύκολη εκπλήρωση κάθε του επιθυμίας. Γι’ αυτό και εχθρεύεται κάθε συζήτηση περί σωστού και λάθους. Θεωρεί τον εαυτό του υπέρ άνω κάθε κριτικής και κάθε ηθικής”, τόνισε. “Το έργο των πιστών στην εποχή μας μοιάζει με εκείνο των προσκυνητών που ανεβαίνουν στο Άγιον Όρος με διάθεση να περπατήσουν τα παλαιά μονοπάτια για να φτάσουν στις Ιερές Μονές, τις Σκήτες και τους υπόλοιπους ασκητικούς τόπους. Δυστυχώς όμως, επειδή οι άνθρωποι έχουμε ξεχάσει να περπατούμε, τα μονοπάτια αυτά έχουν κλείσει από την πυκνή βλάστηση. Μα εκείνοι που έχουν πάρει απόφαση να διαβούν τους δύσβατους δρόμους που οδηγούν στα Ιερά και τα Αγιασμένα, αναζητούν την πορεία, εισέρχονται μέσα στα βάτα, πληγώνονται συχνά, έρχονται μπροστά σε αδιέξοδα, μα επιμένουν και προσπαθούν“, υπογράμμισε. “Για να αλλάξει κάποιος τους τρόπους του πρέπει να ενεργοποιήσει μία δύναμη της ψυχής που ο Θεός του έχει δωρίσει: την θέληση. Πρέπει να επιθυμείς πολύ να αλλάξεις για να τα βάλεις με τους εθισμούς της αμαρτίας. Εδώ βρίσκεται μια μεγάλη δυσκολία. Στον πολιτισμό μας έχουμε ταυτίσει τη θέληση με την επίτευξη ατομικών επιδιώξεων. Οι Πατέρες γνωρίζουν αυτή την εργαλειοποίηση της επιθυμίας και μιλούν περί του «ιδίου θελήματος» το οποίο πρέπει να εκκοπεί. Τούτο πρέπει να συμβεί ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να χρησιμοποιήσει τη θέληση για το σκοπό που έχει από το Θεό δοθεί κι όχι για να εξαφανιστεί. Δεν καταδικάζει η Εκκλησία την θέληση, αφού μόνο με τη θέληση ο άνθρωπος μπορεί να μετανοήσει και να ανοιχθεί στην αλήθεια. Μόνο όταν θέλουμε την αρετή, μόνο όταν θέλουμε το αγαθό, μόνο όταν θέλουμε την προσευχή, μόνο όταν θέλουμε την κοινωνία με τον Θεό, μόνο τότε έχουμε σωτηρία. Πορευόμαστε λοιπόν στο δρόμο της μετανοίας όταν αγωνιζόμαστε να στρέψουμε το θέλημά μας προς το θέλημα του Θεού. Όταν τα δύο αυτά θελήματα ενωθούν, το θείο και το ανθρώπινο, τότε ο άνθρωπος γίνεται αληθινά ελεύθερος, αφού δεν είναι δούλος κανενός πάθους”, είπε χαρακτηριστικά.