Η Ιερά Μνήμη του Αγίου, ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά τιμήθηκε ιδιαίτερα στην ομώνυμη Ενορία του Βαρβασίου, όπου την 18ην Οκτωβρίου 2023 ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος χοροστάτησε κατά την Ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια τέλεσε την Θεία Λειτουργία. Ο Σεβασμιώτατος πλαισιώθηκε από πλειάδα Ιερέων και τον Ιερολογ. Αρχιδιάκονον κ. Απόστολον Λάρδαν.
Πλήθος ενοριτών και άλλων πιστών από τις πλησιέστερες Ενορίες κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό, με το αριστουργηματικό μαρμάρινο τέμπλο, έργο του Ιωάννη Χαλεπά, Τήνιου, 1876, και τον περίβολό του με το, επίσης, περικαλέκαστο υψηλό κωδωνοστάσιο, από μάρμαρο Λατομίου με πέτρες από τον Βεζούβιο της Ιταλίας, έργο του 1907, γέμισε δε χαρά και ενθουσιασμό την αγαπώσα καρδία του Σεβασμιιωτάτου και του εκκλησιάσματος η ευλαβική παρουσία ΄της Νοσηλευτικής Σχολής μετά της Διευθυνούσης και των Καθηγητών καθώς και όλου του Ε Δημοτικού Σχολείου Βαρβασίου μετά του Διευθυντού και του Διδακτικού Προσωπικού.
Μάλιστα, σε μία στιγμή της Θ. Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος στα παιδιά, που, κατά προτροπή του, απήγγειλαν όλα μαζί το “Πάτερ ημών…” τα απεκάλεσε “πολυτιμώτερο θησαυρό από όλα όσα υπάρχουν στον Ιερό Ναό”. Τους ύμνους απέδωσαν εύμολπώτατα και μελωδικώτατα οι Ιεροψάλτες κ. Παναγιώτης Μπλάνης, Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού και ο κ. Βασίλειος Χαμέτης, Πρωτοψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως.
Κατά την διακονία του θείου λόγου, ο Σεβασμιώτατος κ. Μάρκος ανεφέρθη, με θεολογική ανάλυση και τεκμηρίωση, στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Εορτής του Ευαγγελιστού Λουκά και τόνισε ότι “είναι ωρισμένον και δεν νοείται διαφορετικά, παρά να αναγιγνώσκεται, κατά την ιερά μνήμη Ευαγγελιστού, περικοπή από το ιερό Ευαγγέλιο που αυτός συνέγραψε. Έτσι και σήμερα ακούσαμε τον Ευαγγελιστή Λουκά, στην περικοπή που ανεγνώσθη, να μας μιλά για τρία κυρίως σημεία:
- α. Για το πέσιμο του Σατανά από τον θείο και ουράνιο κόσμο και κατά συνεκδοχή για την πνευματική πτώση του ανθρώπου, ως στοιχείο ασθενείας, χρήζοντος θεραπείας. “Είδον τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα” .
- β. Εκείνοι που μένουν πιστοί στην Εκκλησία και ακούνε τους Ποιμένες της, ακούνε τον ίδιο τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, κατά τους λόγους Του: “Ο ακούων υμών εμού ακούει και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί”. Διαχρονικά δε ο αξιωματικός αυτός λόγος του Κυρίου επέρασε από τους Αποστόλους στους διαδόχους τους Επισκόπους, ώστε αυτοί που τους ακούουν, ακούουν τον Κύριο. Και
- γ. Η απόκρυψη των΄ αληθειών του Θεού, σύμφωνα με την πανσοφία και τη δικαιοσύνη Του, από τους ασύνετους και η αποκάλυψη των μυστηρίων Του στους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους. “Ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις”.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς ανεδείχθη, κατά τον Υμνογράφο της Ακολουθίας του, όπως τονίζεται στο Δοξαστικό των στιχηρών του Εσπερινού του, “ακέστωρ”, από τη λέξη “άκος” που σημαίνει ίαση, θεραπεία, δηλαδή είναι θεραπευτής και με την ιδιότητά του αυτή ανταποκρίνεται στην πρώτη περίπτωση, προκειμένου να αποκτήσει ο άνθρωπος την ψυχική και σωματική του θεραπεία. Κοντά δε στον άνθρωπο και όλη η δημιουργία, η οποία υποφέρει και εκείνη από την πολύπλευρη ασθένεια του ανθρώπου, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τις τραγικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Επίσης, υπήρξε “φωστήρ” – αυτό άλλωστε σημαίνει στην ελληνική το λατινικό όνομά του: “φωτεινός” – και έτσι φωτίζει κατά το παράδειγμα του Κυρίου, που είναι το μόνο αληθινό φως που φωτίζει “πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον”. Θέλησαν και κάποιοι άλλοι να εμφανιστούν ως φως. Την νύκτα θαυμάζει κανείς αναρίθμητα άστρα-φώτα στον ουρανό. Όλα όμως υποχωρούν και σβήνουν μόλις εμφανιστεί ο ήλιος. Κατά τον βάρδο της χριστιανικής ποίησης, που το όνομά του φέρει ο κεντρικός δρόμος μπροστά στο Ναό σας, του Αλεξάνδρου Γκιάλα Γ. Βερίτη ” ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήταν το φως”. Με την ιδιότητά του αυτή υπηρετεί την δεύτερη ενότητα.
Ακόμη, ο Απόστολος Λουκάς είναι και “μύστης”, μυσταγωγεί με το Ευαγγέλιό Του, αφού αυτό αρχίζει με την υπηρεσία του Αρχιερέα Ζαχαρία, πατρός του Προδρόμου, στο Ναό των Ιεροσολύμων. Εξάλλου το συμβολικό ζώο του Ευαγγελιστού είναι ο μόσχος, σύμβολο της θυσίας.
Στον Λουκά οφείλουμε την καταγραφή και δύο μοναδικών και πολύ ξεχωριστών γεγονότων από το Πάθος του Κυρίου: Ειστήκεισαν δε παρά τω Σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού…” και το “μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου” του ευγνώμονος ληστού.