Η επέτειος της Αλώσεως της Πόλης εορτάστηκε για μία ακόμη φορά στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Καμένων Βούρλων, όπου τιμώνται αυτήν την ημέρα άπαντες οι εν Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντω, Καππαδοκία και Κωνσταντινουπόλει Άγιοι της Εκκλησίας μας. Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία τον Σεβασμιώτατο, ο οποίος απουσίαζε λόγω της συμμετοχής του στο Γ΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Στελεχών Κατασκηνώσεων των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκπροσώπησε ο Άγιος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, Αρχιμ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος.
Επιστρέφοντας ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών από το επιτυχημένο Συνέδριο στο Ποσείδι της Χαλκιδικής, στο οποίο η Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος εκπροσωπείται με αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Πρωτ. π. Κωνσταντίνο Βάγια, Διευθυντή του Γραφείου Νεότητος, χαιρέτισε την εκδήλωση μνήμης για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, την οποία συνδιοργάνωσαν ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος, το Ωδείο της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος «Γερμανός ο Μελωδός» και ο Όμιλος Παράδοσης και Λαογραφίας Καμένων Βούρλων και η οποία περιελάμβανε λογοτεχνικά κείμενα, ύμνους και θρήνους για την Πόλη, τα οποία απέδωσαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του Παραρτήματος Καμένων Βούρλων του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως, καθώς και παραδοσιακούς χορούς από τα μέλη του Ομίλου Παράδοσης και Λαογραφίας Καμένων Βούρλων.
Στον χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Ο χαιρετισμός, «Χριστός Ανέστη», ενώ είναι βαθύτατα διαπιστωτικός, η κατάθεση της Αλήθειας της Εκκλησίας, συγχρόνως είναι και βαθύτατα ευχετικός και αυτό το «Χριστός Ανέστη» κατ’εξοχήν είναι η προσέγγισή μας απέναντι σε τραγικά γεγονότα της ιστορίας, όπως η Άλωση της Βασιλίδος των Πόλεων. Δεν μπορεί κανείς, με κανέναν τρόπο, να προσεγγίσει αυτήν τη μελανή σελίδα της ιστορίας της Ρωμιοσύνης, παρά μόνο με τον παιάνα της νίκης, με τον παιάνα με τον οποίον σχεδόν όλοι οι Νεομάρτυρες από την Άλωση και μετά, κυρίως όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτή την Ιερά Εικόνα που φιλοτέχνησε και ενεπνεύστηκε ο πολιός Γέροντας Αρχιμ. π. Χριστοφόρος, όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως μαρτύρησαν με τον παιάνα της Αναστάσεως στα χείλη, την ώρα που έδιναν το αίμα τους και τη ζωή τους για την αγάπη του Χριστού, για της ελευθερίας στην πατρίδα, όλοι έψαλλαν το «Χριστός Ανέστη». Αυτό δείχνει ότι η ελπίδα του γένους δεν είναι ένας άγονος μεσσιανισμός, δεν είναι ένας αμορραλιστικός επεκτατισμός, δεν είναι ένας καμουφλαρισμένος ιμπεριαλισμός με περιτύλιγμα εθνικού ιδεολογήματος, αλλά είναι απλούστατα και μόνο η ελπίδα της Ανάστασης και η ελπίδα της Ανάστασης είναι η ειρήνη, είναι το ιλαρό Φως της Ανάστασης, η ελπίδα της Ανάστασης και η βεβαιότητα της Ανάστασης, η οποία είναι συνδεδεμένη με την προσδοκία: «προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». Προσδοκούμε Ανάσταση του Γένους, προσδοκούμε, προσμένουμε και γι’ αυτό υπομένουμε».