Με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών, μαθητές και μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Λαμίας, σε συνεργασία με το Ωδείο της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος «ΓΕΡΜΑΝΟΣ ο ΜΕΛΩΔΟΣ» και με την Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου «ΟΡΕΙΨΑΛΤΕΣ» έψαλλαν στην Ιερά Ακολουθία της Δ΄ Στάσης των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Η φωνή σας ήταν μία προσευχή. Η φωνή σας ήταν μία παρηγοριά. Έχουν ανάγκη, παιδιά μου αγαπημένα, όλοι οι άνθρωποι από παρηγοριά, από στήριγμα, από προσευχή, από ελπίδα, από συμπαράσταση. Έχουμε ανάγκη όλοι οι άνθρωποι από αισιοδοξία και την αισιοδοξία την λαμβάνουμε πρώτιστα από εσάς τους νέους, την λαμβάνουμε από τα δικά σας όνειρα, την λαμβάνουμε από τις δικές σας επιθυμίες, την λαμβάνουμε από τις δικές σας προσπάθειες, την λαμβάνουμε από τις δικές σας αξίες. Λαμβάνουμε αισιοδοξία και δύναμη από τις δικές σας αμφιβολίες, αμφισβητήσεις. Αλλά λαμβάνουμε δύναμη αισιοδοξία και ελπίδα κι από τις δικές σας προσευχές. Οι δικές σας προσευχές είναι αληθινές και πραγματικές. Δεν έχουν ίχνος υποκρισίας, δεν έχουν ίχνος υπερβολής, δεν έχουν ίχνος τυπικότητας, γιατί δεν έχετε να δείξετε κάτι, γιατί «Είστε» και δεν «Φαίνεστε». Γιατί αυτό που φαίνεστε, αυτό και είστε, κι αυτό χαιρόμαστε σε σας και να απαιτείτε και από εμάς τους μεγάλους με πρώτον το Δεσπότη σας και όλους ανεξαιρέτως τους και εμείς να είμαστε αυτό που φαινόμαστε κι αυτό που φαινόμαστε να είμαστε, γιατί αυτό που ταλαιπωρεί το σύγχρονο κόσμο, τον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, τον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τον κόσμο του διαδικτύου, τον κόσμο των σύγχρονων ταχυτήτων, τον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης, αυτό το οποίο τον ταλαιπωρεί είναι ότι υπάρχει μία διάσταση, μία σχάση, ένα διαζύγιο, μία απόσταση μεταξύ εικόνας και πραγματικότητας. Ζούμε σε μία εποχή που δεν ξέρουμε τι είναι αληθινό και τι είναι «fake», τι είναι πραγματικό και τι είναι ψεύτικο, ποια είδηση από αυτές, που έρχονται στα αυτιά μας, ανταποκρίνονται στην αλήθεια των πραγμάτων και των γεγονότων και ποια όχι. Μέσα σε μία τέτοια ατμόσφαιρα, στην οποία καλούμεθα και να ζήσουμε και να ορθοποδήσουμε και να ονειρευτούμε και να αγαπήσουμε και να δημιουργήσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά, μέσα σε μία τέτοια ατμόσφαιρα έχουμε ανάγκη της προσευχής, έχουμε ανάγκη να προστρέξουμε στη Παναγία μας και να της ζητήσουμε όπως απόψε, να γίνει τείχος, να γίνει «τείχος πάντων των σέ προστρεχόντων», να γίνει η προστασία που έχουμε ανάγκη. Έχουμε ανάγκη ένα τείχος προστασίας, ένα τείχος προστασίας μπροστά στη βία, στη βία μέσα στο σχολείο, στη βία μέσα στην παρέα, στη βία μέσα στην οικογένεια ,στη βία μέσα στο δημόσιο λόγο, στη βία μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στη βία, η οποία εμφιλοχωρεί και υπάρχει παντού. Έχουμε ανάγκη, να αισθανθούμε την ασφάλεια που μπορεί να μας προσφέρει ένα τείχος προστασίας και για αυτό παρακαλέστε και εσείς αλλά και όλοι μας να προσευχόμαστε, η Παναγία μας να προστατεύει τα παιδιά μας, η Παναγία μας να μας προστατεύει όλους. Να βρούμε αυτό το τείχος προστασίας, όχι ένα τείχος που να μας διαχωρίζει μεταξύ μας, όχι ένα τείχος που να δημιουργεί κάποια γκέτα ή κάποιες αποστάσεις, όχι ένα τείχος που να δημιουργεί ανισότητες, όχι ένα τείχος το οποίο να διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση την πολιτιστική τους ταυτότητα, με βάση την γλώσσα τους, με βάση την εμφάνιση τους, με βάση τον προσανατολισμό τους, με βάση οποιαδήποτε διάκριση, άλλα μονάχα ένα διάφανο τείχος προστασίας, ένα τείχος το οποίο θα προστατεύει τη διαφορετικότητα του καθενός, την μοναδικότητα του καθενός γιατί δεν είμαστε μόνο διαφορετικοί αλλά είμαστε μοναδικοί. Ο καθένας από εσάς και από εμάς και από όλους μας δεν είναι απλά διαφορετικός από τον άλλο αλλά είναι μοναδικός, είναι ανεπανάληπτος, δεν αντιγράφεται και ο κάθε ένας αποτελεί έναν κόσμο ολόκληρο. Αυτόν τον κόσμο, να παρακαλέσουμε και να προσευχηθούμε στη Παναγία μας να τον διαφυλάττει, να τον προστατεύει για να μπορεί να είναι όμορφος ο κόσμος, γιατί ο κόσμος είναι όμορφος μονάχα όταν έχει πολυχρωμία, μονάχα όταν έχει ποικιλία, μονάχα όταν έχει πλουραλισμό, μονάχα όταν χωράνε όλοι ανεξαιρέτως. Όλες οι διαφορετικότητες και όλες οι μοναδικότητες. Η αγκαλιά της Παναγίας μας είναι τόσο μεγάλη που μας χωρά όλους ανεξαιρέτως και αυτό είναι που μας κάνει να νιώθουμε αδέλφια μεταξύ μας, να νιώθουμε φίλοι μεταξύ μας και να συνυπάρχουμε όλοι μαζί, όπως τώρα απόψε εδώ στην εκκλησία. Εσείς τα παιδιά με εμάς τους μεγάλους και με ακόμη πιο μεγάλους χωρίς καμία διάκριση, όλοι μαζί μες στην αγκαλιά Της, είμαστε παιδιά Της, είμαστε αδέλφια, είμαστε μία καρδιά, μία ψυχή, ένα πνεύμα, ένα βλέμμα, μία αναπνοή, αλλά συγχρόνως και μοναδικές υπάρξεις που η καθεμία έχει τη δική της ταυτότητα, που κάθε μία έχει τη δική της παρουσία μέσα στο κόσμο».