Την μνήμη του προμάχου της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού Μητροπολίτη Εφέσου τίμησαν σήμερα οι πιστοί των Βορείων Προαστείων στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Νέας Ερυθραίας, της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως (Π.Ο.Ε.).
Το πρωί τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κυρίλλου, με τη συμμετοχή ιερέων της περιοχής. Στο τέλος έγινε επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής του Αρχιμ. Μάρκου Μανώλη, πνευματικού πατρός της ενώσεως και επηκολούθησε κέρασμα και ομιλία εις την παρακειμένην αίθουσαν.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Κύριλλος στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και την καθοριστική συμβολή του στην Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, για την υπεράσπιση της “υγιαινούσης Ορθοδόξου πίστεως”. Μεταξύ άλλων σημείωσε:
“Δεν είναι συνηθισμένη μορφή ο Επίσκοπος Εφέσου Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός. Είναι μία πολύεδρη δυναμική εκκλησιαστική και εθνική μορφή. Γι’ αυτό έγινε “σημείο αντιλεγόμενο” και για το πρόσωπό του διατυπώθηκαν από φίλους και επικριτές, οι πιο αντίθετες γνώμες.
Γεγονός πάντως είναι ότι τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό τον θαύμασε όχι μόνο η Ανατολή αλλά και η Δύση. Η Δύση τον θαύμασε αλλά και τον φοβήθηκε, διότι είδε στο πρόσωπό του τον ασάλευτο βράχο και τον δυναμικό μαχητή της αληθείας, τον ανατροπέα και διαλύτη των σχεδίων της.
Αλλά ο Εφέσου είναι για εμάς τους Έλληνες και κάτι άλλο. Είναι μία προφητική και αποκαλυπτική μορφή. Ζυμωμένος με το πνεύμα και τη σκέψη των θεοκηρύκων Πατέρων και ενσαρκωτής του ορθοδόξου θρησκευτικού αισθητηρίου του λαού, ούτε πτοήθηκε, ούτε παρασύρθηκε, από την δίνη των γεγονότων της εποχής του.
Πρέπει σήμερα εμείς ως Ορθόδοξοι Έλληνες να συνειδητοποιήσουμε το νόημα των γενναίων και ιστορικών του αγώνων. Έξι σχεδόν αιώνες μετά από εκείνον, και αφού διαπιστώσαμε, ως Εκκλησία και ως Έθνος, την εξέλιξη και την πορεία των γεγονότων, μπορούμε να δούμε καθαρά τι ζητούσε ο Άγιος εκείνος, τι πίστευε και τι μας κληροδότησε.
Έτσι με ασφαλή οδηγό την οσία μορφή του, και τους ιερούς του αγώνες, θα προσέξουμε καλύτερα πως θα διαφυλάξουμε την ιερά μας παρακαταθήκη και ταυτόχρονα πως θα συμβάλλουμε ουσιαστικά στην γνήσια ένωση των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσης, η οποία αποτελεί και πρέπει να αποτελεί, το πολυπόθυτο και συνεχές αίτημά μας, προς τον Σωτήρα και Κύριο”.