Αρχιερατικό Συλλείτουργο τελέστηκε την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024 στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα, στο πλαίσιο των λατρευτικών εκδηλώσεων για το Πρωτοκύριακο, στο οποίο οι Κερκυραίοι θυμούνται το θαύμα διασώσεως της νήσου από την πανώλη που έκανε ο Άγιος Σπυρίδων το 1673. Στο Συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, ενώ συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ρούσε κ. Ναούμ (Πατριαρχείο Βουλγαρίας), Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός μαζί με τον οικείο Ποιμενάρχη Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο.
Στο κήρυγμά του ο προεξάρχων Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμύρου κ. Ιγνάτιος, αφού ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Νεκτάριο, για την χαρά και την ευλογία να γίνει προσκυνητής του θαύματος του Αγίου, αλλά και συμμέτοχος της πίστης του λαού, στάθηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος επεσήμανε τον μεγάλο κίνδυνο της αυτάρκειας, που ακόμη και οι μάρτυρες των θαυμάτων δείχνουν. Ο άνθρωπος θέτει άλλες προϋποθέσεις για να αποδεχτεί το θαύμα. Δεν είναι όμως η πίστη μια λογική διεργασία, για να αποδέχεται τα εμφανή. Προϋπόθεση για να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και τα θαύματα στην πνευματική πραγματικότητα είναι να ακούσουμε εκείνος που μας μίλησαν για τα θαυμαστά του Θεού, δηλαδή το Ευαγγέλιο. Το θαύμα των θαυμάτων είναι η ενανθρώπηση του Θεού. Έγινε ένας από εμάς ο Χριστός, έγινε άνθρωπος όπως εμείς, χωρίς την αμαρτία. Κοινωνεί την αγάπη του Θεού Πατρός εν Αγίω Πνεύματι και μας καλεί να γευτούμε την δική Του αγάπη, για να προγευτούμε τη χαρά την Παραδείσου. Για όλους τους ανθρώπους πατρίδα μας είναι η αιωνιότητα. Με τι προίκα λοιπόν πάμε στην αιωνιότητα;Ο πλούτος δυσκολεύει τον άνθρωπο να δει γύρω του τι συμβαίνει, να ταπεινωθεί και να δει τον κάθε φτωχό Λάζαρο, περιορίζει τον κύκλο του στους ομοίους, λησμονώντας ότι τα εδώ είναι εφήμερα. Άχρηστα είναι τα πλούτη και η δόξα. Ακόμη και η σοφία και η γνώση θα βρούνε νόημα στην αλήθεια του Χριστού. Ο Λάζαρος είχε μια απλότητα ψυχής. Άφησε τις δυσκολίες της ζωής του στον Θεό. Τον εμπιστεύθηκε στην παιδαγωγία που υπέστη. Είχε την αγάπη που εκφράστηκε με την απουσία της κατάκρισης στον πλούσιο. Ο πλούσιος είχε σκοτάδι, διότι η ψυχή του πεινούσε και δεν είχε κάτι να την ξεδιψάσει, δηλαδή του έλειπε η αγάπη, η προσφορά, η θυσία, η ταπείνωση, το δόσιμο, η αληθινή ελεημοσύνη. Τα πλούτη της ψυχής, οι αρετές δηλαδή, θα μας συνοδεύσουν στην αιωνιότητα. Ας ξεκινήσουμε κοινωνώντας το σώμα και το Αίμα του Χριστού, αγαπώντας τον πλησίον μας, ώστε να υπερβούμε κάθε δυσκολία, κάθε κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό έκανε ο Άγιος Σπυρίδων και μας άνοιξε τον δρόμο.