“Κάθε παιδάκι που φυτρώνει μέσα στην κοιλιά της μάνας, είναι κρίνο του ουρανού”

 

Που αν λείπει αυτό από το σπίτι, το σπίτι δεν είναι ευτυχισμένο. Τους έλειπε το παιδί!

 

Δεν ήταν τα χρόνια εκείνα σαν τα σημερινά, τα μοντέρνα χρόνια, που το παιδί δεν θεωρείται πια στο σπίτι μια ευλογία, αλλά το παιδί και ιδίως τα πολλά παιδιά θεωρούνται συμφορά.

 

Σήμερα οι μανάδες και οι πατεράδες, με μέσα φοβερά, με σατανικά μέσα, προσπαθούν να ξεριζώσουν μέσα από τα σπλάχνα τους τη ζωή.

 

Κάθε παιδάκι που φυτρώνει μέσα στην κοιλιά της μάνας, είναι κρίνο του ουρανού. Δεν είναι ούτε του αντρός ούτε της γυναικός. Άμα δεν θέλει ο Θεός, δεν γεννιούνται παιδιά.

 

Και αυτό το κρίνο πάει η μάνα, με τους γιατρούς τους άθεους και άπιστους και με του αντρός τη συνενοχή, και το ξεριζώνει από μέσα της.

 

Αν πας και ξεριζώσεις ένα βασιλικό, η νοικοκυρά θα σου σπάσει το κεφάλι. Άντε να βγάλεις ένα βασιλικό από τη γλάστρα της γειτόνισσας… Δεν τολμάς. Η ίδια όμως εκείνη γυναίκα που δεν τολμάει άλλος να πειράξει το βασιλικά της, πάει και με Τα χέρια της και ξερριζώνει μέσα από τα σπλάγχνα της βασιλικά και κρίνο ουράνιο, το παιδί της. Ποια; Η μάνα!

 

Εγώ δεν ξέρω μεγαλύτερο αμάρτημα από αυτό στη γενεά μας. Και αν καταστρέψει ο Θεός τον κόσμο, απ΄ αυτό θα τον καταστρέψει.

 

Κι όμως αυτό τώρα έγινε μόδα! Προτού να παντρευτούνε, συμφωνάνε: Θα γεννήσουμε ένα, θα γεννήσουμε δύο, και μετά στοπ!

 

Κάποτε, που η πατρίδα μας ήταν πολύ φτωχότερη, τρέφανε τότε και πέντε και δέκα παιδιά. Άμα δεν έχεις την ευλογία του Θεού, ένα παιδί να ΄χεις, δεν θα χαρείς. Αν έχεις την ευλογία του Θεού, και πέντε και δέκα και δεκαπέντε και είκοσι παιδιά, θα τα αναστήσεις. Δεν είναι αυτά παραμύθια. Αλλά τώρα η απιστία διατάζει: ένα παιδί εδώ, ένα εκεί, δύο κάπου- κάπου. Τα άλλα πάνε τώρα να τα εξοντώσουν.

(απόσπασμα από ομιλία στην Σύλληψη του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου,

του μακαριστού π. Αυγουστίνου Καντιώτου)