Την Ιερά Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Θαυματουργού, εορτάζει η πόλη της Θεσσαλονίκης, με επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων τον ομώνυμο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό, όπου και φυλάσσεται το Σεπτό Λείψανο του Αγίου, το οποίο τίθεται σε προσκύνηση, κατά το έθος, έμπροσθεν του Δεσποτικού Θρόνου. Το απόγευμα της Τετάρτης 13 Νοεμβρίου τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου, τον οποίο πλαισίωσαν, ο Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, ο Μητροπολίτης εν Λβιβ κ.Φιλάρετος, πολλοί Ιερείς και Διάκονοι. Την διακονία του λόγου ανέλαβε ο αρχιμ. Δημήτριος Τζιαφάς, ο οποίος αναφέρθηκε στο τρίπτυχο της κατά Θεόν βιωτής του Παλαμα. Πολλές φορές μέσα στους αιώνες αναρωτήθηκαν οι φιλόσοφοι, ποια είναι η αλήθεια και αν όντως υπάρχει αυτό το οποίο καλείται αντικειμενική αλήθεια. Για τη διδασκαλία όμως του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά το ερώτημα αυτό έχει απάντηση και μάλιστα αδιαπραγμάτευτη, η οποία έρχεται μέσα από τον Ευαγγελικό λόγο του Κυρίου: «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς…», «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀλήθεια…», «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ζωῆ…» Φως, αλήθεια και ζωή είναι το τρίπτυχο της κατά Θεόν βιωτής του Παλαμα, αλλά πάντοτε και δίχως ενδοιασμούς εντός του εκκλησιαστικού σώματος. Το φως, η αλήθεια και η ζωή, δηλαδή ο Χριστός, κηρύττονται και ερμηνεύονται ορθώς μόνο από την Εκκλησία. Και τούτο, διότι μόνη εκείνη κατέχει το προνόμιο και την ευθύνη της υγιαίνουσας διδασκαλίας. Τούτη η υγιαίνουσα διδασκαλία ήταν η πυξίδα της ποιμαντορίας του Αγίου Γρηγορίου.
Σε άλλο σημείο της ομιλία του επισήμανε:
“Κοινωνία μετ’ αλλήλων σημαίνει, τη μετοχή στο θεοϊδρυτο της Εκκλησίας σώμα. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, πηγή του ακτίστου φωτός, μέσα στο οποίο περπατά ο θεούμενος νους είναι η Αγία Τριάδα. Ο Πατήρ, ο Υιὸς και το Άγιο Πνεύμα ως πρόσωπα φανερώνουν μία σχέση ενότητος και αλληλοπεριχωρήσεως. Εμπειρία αυτής της σχέσεως αγωνίζεται να αποκτήσει ο αδιαλείπτως προσευχόμενος χριστιανός. Εμπειρία κοινωνίας και ενότητος καλείται να βιώσει ο πιστός ως αδιάσπαστο μέλος της τοπικής υπό τον Επίσκοπο Εκκλησίας, συμμετέχοντας πρωτίστως στο κοινό Ποτήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, διδάσκει ότι “η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις σημαίνεται”. Χωρίς συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, δε νοείται αποιαδήποτε εμπειρία ακτίστου φωτός. Η Εκκλησία των Ορθοδόξων ανέκαθεν δίδασκε ότι οποιοδήποτε γεγονός λαμβάνει χώρα εντός αυτής, είναι πρώτον αφορμή σωτηρίας και δεύτερον φανερώνει την σχέση των πιστών μελών της. Απαρχή της θεωρίας του ακτίστου φωτός, είναι το Όρος της Μεταμορφώσεως. Ο Κύριος μετεμορφώθει ενώπιον τριών εκ των Μαθητών Του, δηλώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, πως η Εκκλησία επιθυμεί την κοινωνία των προσώπων με τη συμμετοχή τους, ακόμη και σε εκείνα τα γεγονότα τα οποία συνδέουν το ιστορικό με το υπεριστορικό, το ακατάληπτο με το καταληπτό. Αυτό αποτελεί και το βίωμα των Αγίων της πίστεως, οι οποίοι γεύθηκαν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, είτε δια του μαρτυρίου, είτε διά της ασκήσεως, είτε δια της ομολογίας, είτε διά της υπομονής εν τω κόσμω, πάντοτε όμως εν τη Εκκλησία.” Κλείνοντας την ομιλία του ανέφερε ότι η Εκκλησία επιθυμεί από τα πίστα τέκνα της να ασκούνται όπως δύνανται αλλά εν κρυπτώ. Η κρυφή άσκηση, οποιασδήποτε μορφής, είναι η μυστική εκζήτηση της θείας χάριτος στη ζωή του χριστιανού. Τότε, Θεός και άνθρωπος, έχουν πλέον την ζωή ως κοινή άκτιστη ενέργεια. Ο μεν Θεός ως φυσική πηγή, ο δε άνθρωπος ως χαριτωμένο σκεύος. Οι πάντες μπορούν να μετάσχουν αυτής της εμπειρίας.