Όσοι την γνώρισαν αναφέρουν ότι συχνά την άκουγαν να σιγοψιθυρίζει κάτι, και όσοι με παρρησία ή και με άδολη αφέλεια την ρωτούσαν τι λέει, η Γερόντισσα με χαρά τους απαντούσε “Τους Χαιρετισμούς , παιδία, τους Χαιρετισμούς της Παναίας μας !”
Ένα από τα διακονήματα της ήταν και το να ανάβει τα καντήλια στα ξωκκλήσια πέριξ της Ιεράς Μονής όπου εγκαταβίωνε! Μία ημέρα λοιπόν ξεκίνησε με μία ευλαβή πνευματική της θυγατέρα και ανέβηκαν 300 μέτρα σε μία απότομη πλαγία πάνω από την Μονή, για να ανάψουν τα καντήλια στο Ιερό Παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος. Αφού λοιπόν άναψαν τα καντήλια, σκούπισαν το ξωκκλήσι και θυμίασαν πήραν βιαστικά το δρόμο της επιστροφής μιας και τα απειλητικά μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα προμήνυαν σφοδρή καταιγίδα
Με το που βγηκαν από το Παρεκκλήσιο η Αγία Σοφία της Κλεισούρας ξεκίνησε να απαγγέλει όπως ήταν εξάλλου η συνήθεια της τους Χαιρετισμους της Θεοτοκου! Η καταιγίδα δεν άργησε να ξεσπάσει.Και ήταν όντως σφοδρή. Νεροποντή με χοντρό χαλάζι! Και όμως! Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας έκαναν πάλι το θαύμα τους!
Η καταρρακτώδης βροχή και το χαλάζι δεν άγγιξαν την Αγία Σοφία της Κλεισούρας και την κοπέλα που την συνόδευε. Ούτε μία σταγόνα δεν έπεσε πάνω τους! Και ενώ γύρω τους εμαίνετο η καταιγίδα, η Αγία Σοφία και η κοπέλα επέστρεψαν στεγνές στο Μοναστήρι, απαγγέλοντας με το στόμα τους τους Χαιρετισμους της Παναγιας μας!