(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Για τις σκέψεις και τους λογισμούς
Για πολύ καιρό δεν καταλάβαινα πόσο μεγάλη δύναμη έχουν οι σκέψεις, και τι μπορεί κανείς να κάνει με τις σκέψεις. Όταν οι σκέψεις συγκεντρωθούν με σωστό τρόπο, όπως ο φακός που συγκεντρώνει το φως, ενεργούν με μεγάλη δύναμη. Αυτές δεν επηρεάζει η απόσταση σαν εμπόδιο ούτε η ύλη, σε οποιαδήποτε μορφή. Η σκέψη είναι πιο γρήγορη και από το φως (και τα ταχυόνια είναι πιο γρήγορα από το φως).
Ο άνθρωπος ούτε καν γνωρίζει τι μπορεί να κάνει με τη δύναμη των σκέψεων.
Όταν καλλιεργούμε καλές σκέψεις στην καρδιά μας και γαληνεύουμε, τότε τελειοποιούμαστε ως άνθρωποι. Ό,τι είδους σκέψεις έχουμε, τέτοια είναι η ζωή μας.
Οι άνθρωποι ούτε ξέρουν τι φέρουν μέσα τους. Στην πνευματική επαφή δύο ανθρώπων εύκολα όλα μεταφέρονται από τον έναν στον άλλον. Συχνά μια συζήτηση με κάποιον για ανεξήγητους λόγους μας εξαντλεί εντελώς, τραβά από μέσα μας όλη την ενέργεια. Κι όχι μόνον αυτό. Στο δικό μας πεδίο των σκέψεων στη διάρκεια της συζήτησης μπαίνουν διάφορα άσχημα πράγματα και σκέψεις.
Χωρίς να το ξέρουμε βρισκόμαστε συνδεδεμένοι σε κάποιο πεδίο των σκέψεων, του οποίου την προέλευση δεν γνωρίζουμε (αλλά νομίζουμε ότι γνωρίζουμε). Επίσης δεν γνωρίζουμε και οτιδήποτε άλλο ακόμα υπάρχει εκεί, σ’ αυτό το πεδίο που έχει παραγάγει τη συγκεκριμένη ακολουθία σκέψεων και τη συγκεκριμένη δράση. Το σώμα τρέφεται με το φαγητό, ενώ το πνεύμα με σκέψεις.
Τα σημαντικότερα (για τον άνθρωπο) και είναι η ειρήνη και η χαρά! Ειρήνη ως γαλήνη του πνεύματος, ως ήρεμη χαλάρωση και ευθυμία. Αυτό εκδηλώνεται και ως καλή διάθεση. Η ανησυχία δεν είναι καλή, επειδή όχι μόνο καταναλώνει την ενέργειά μας, αλλά μας μπλέκει με διαφορετικούς τρόπους στο κουβάρι του υπερφίαλου εγωισμού και της απιστίας. Οι κακές μας σκέψεις δημιουργούν ταραχή και ταράσσουν την ηρεμία στο σύμπαν.
Ο όσιος Βαρσανούφιος διδάσκει: «Στη σκέψη που προέρχεται από τον Θεό προκαλείται γαλήνη. Στον λογισμό που προέρχεται από τον διάβολο προηγείται η σύγχυση».
Ο Κύριός μας έρχεται ήσυχα, ενώ όλα τα του διαβόλου γίνονται με σύγχυση και αναταραχή. Όταν η σκέψη σου λέει να πράξεις κάτι κι εσύ αισθανθείς χαρά και ταυτόχρονα κάποια ταλαιπωρία που μάχεται ενάντια σ’ αυτήν τη χαρά, τότε να ξέρεις ότι αυτή η σκέψη είναι από τον Θεό και εκπληρώνεται με το θέλημα του Θεού.
Ο λογισμός που έρχεται από το δαιμόνιο πριν απ’ όλα είναι γεμάτος από σύγχυση, λύπη και ανησυχία, αλλά, ταυτόχρονα, σαν λεπτό νήμα διεισδύει μέσω του αισθήματός μας και κάποια απόλαυση, με την οποία ο διάβολος θέλει να μας προσελκύσει να αποφασίσουμε υπέρ εκείνου που αυτός μας παροτρύνει.
Παρ’ όλα αυτά, οι άγιοι Πατέρες δίνουν και συμβουλή: «Μην αφαιρείσαι με το να κρίνεις τους λογισμούς»!
Όταν δεν μπορεί τίποτα να κάνει μέσα από τους ανήσυχους λογισμούς, ο διάβολος τότε επιτίθεται μέσα από ήσυχες και ήρεμες σκέψεις, και μόλις πάνω σ’ αυτές παραμείνουμε για πολύ χρόνο, βλέπουμε ότι προχωρήσαμε μακριά και τότε μας γίνεται σαφές ποιος το ξεκίνησε.
Ο μεγάλος πειρασμός έρχεται πριν ή μετά από καλό που ο Κύριος κάνει (μέσα από μας). Έτσι η ψυχή παραμένει στην ταπεινοφροσύνη.
… Όταν δεν είμαστε με τις σκέψεις υπόδουλοι και τυραννισμένοι από τα πνεύματα υπό τον ουρανό, μέσα από μας ενεργεί ο Κύριος…
… Εμείς λαχταράμε τον Κύριο με την καρδιά, αλλά Του αντιτασσόμαστε. Η αντίστασή μας δεν θα βλάψει τον Θεό, γιατί Αυτός είναι Παντοδύναμος, αλλά εμάς τους ίδιους θα βλάψει.
Οι σκέψεις, οι διαθέσεις, οι επιθυμίες κατευθύνουν τη ζωή μας. Με όποιο είδος σκέψης ασχολούμαστε, τέτοια είναι και η ζωή μας. Εάν οι σκέψεις μας είναι ειρηνικές, ήσυχες, γεμάτες αγάπη, καλοσύνη, ευγένεια και καθαρότητα, τότε μέσα μας επικρατεί ηρεμία, επειδή όλες οι ήρεμες σκέψεις δίνουν εσωτερική ζωή, που εκπέμπεται από μέσα μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο, Γέρων Θαδδαίος, «Ένας πνευματικός της εποχής μας», των εκδόσεων Πορφύρα. Μετάφραση από τα σερβικά Σβετλάνα Πέτσιν.