10/11/2017 - 09:50
Κάθε ἄνθρωπος εἶναι μιά προσωπικότητα μοναδική καί ἀνεπανάληπτος. Ἔχει πλασθῆ ἀπό τήν μεγάλην ἀγαθότητα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Αὐτοῦ.
Σύμφωνα μέ τήν πρόνοιαν τοῦ πανσόφου Θεοῦ κάθε ψυχή εἶναι προικισμένη ἀπό τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ διάφορα τάλαντα καί χαρίσματα, τά ὁποῖα διαφέρουν ἀπό ψυχή σέ ψυχή. Καμμία ψυχή δέν ὁμοιάζει μέ τήν ἄλλην ἀπόλυτα.Ἔχουν τά βασικά ἰδιώματα τῆς θείας εἰκόνος ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἴδια, ἀλλά κάθε ψυχή ἔχει καί τά ἰδικά της προτερήματα καί δωρήματα, τά ὁποῖα ὁ Κύριος ἔδωσε εἰς τίς ψυχές καί τά σώματα τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἐπειδή εἶναι τιμημένος ἀπό τόν Θεό μέ ἐλευθερία καί αὐτεξουσιότητα, θά ἐργασθῆ μέ τήν ἰδικήν του προαίρεσι, διά νά ἀξιοποιήση τά τάλαντα αὐτά, δηλαδή τά προτερήματα τῆς ἰδικῆς του ψυχῆς. Ὅταν τά ἀξιοποιήση πλήρως, τότε ὁ ἄνθρωπος καθίσταται μιά ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα. Εἰς τόν σκελετόν τῆς πνευματικῆς του οἰκοδομῆς προσθέτει καί τήν ἰδικήν του ἐπιμέλειαν καί καλλωπίζει τόν οἶκον τῆς ψυχῆς του καί συμπληρώνει εἰς αὐτόν πολλά στοιχεῖα, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τήν ἀξιοποίησι τῶν ταλάντων καί τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἔχει ὅμως πρόσωπον ἡ ψυχή; Ἔχει πρόσωπον ἡ ψυχή!… Καί ἡ ὡραιότης τοῦ ἀνεπαναλήπτου αὐτοῦ προσώπου ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἀγώνα τοῦ ἀνθρώπου νά ὁμοιάση πρός τό κάλλος τοῦ Χριστοῦ. Ἀνεκδιήγητον δέ καί ἄρρητον εἶναι τό κάλλος τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἡ ὡραιότης τῆς σοφίας καί ἡ μορφή τοῦ Θεοῦ ὅπου ὑπάρχει εἰς τήν εἰκόνα Αὐτοῦ. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀγάπησαν νά θεωροῦν αὐτό τό κάλλος, ἀπό τό ὁποῖον ὀμορφαίνει καί ἡ ἰδική τους ψυχή. Διά τοῦτο ὁ Ἱερός Ψαλμωδός παρακαλεῖ: «Κύριε, ἐν τῷ θελήματί σου παρέσχου τῷ κάλλει μου δύναμιν» (Ψαλμ. 29, 8).
Ὅ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος ἐρωτᾶ: «Ἔχει πρόσωπον ἡ ψυχή;» καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος: «Ἔχει πρόσωπον, ποὺ ὁμοιάζει σάν τόν Ἄγγελον».
Κατά τήν κοινήν ἀνάστασιν τῶν σωμάτων, ἡ ψυχή, ποὺ εἶναι ἀθάνατη, θά λάβη τό ἰδικόν της ἀφθαρτισμένο σῶμα. Καί ἐάν μέν ἡ ψυχή ἐτήρησε ἄφθορον τήν εἰκόνα της καί ἐπέτυχε καί τήν ὁμοίωσιν πρός τήν Θεότητα, ὅσον ἦταν δυνατόν εἰς αὐτήν πάντοτε βέβαια μέ τήν ἐνίσχυσιν τῆς θείας χάριτος, τότε καί τό σῶμα της θά εἶναι διάφανο καί φωτεινό καί τό πρόσωπο τῆς ψυχῆς θά λάμπη καί θά δέχεται τό φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος κατά τήν χωρητικότητα καί καθαρότητα ποὺ ἀπέκτησε εἰς τόν ἐπίγειον βίον της.
Ἐάν ἡ ψυχή ἐπιτύχη μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ τήν ἰδικήν της ἀνάστασι καί φθάση εἰς τό κάλλος πού τήν προώρισε ὁ Θεός, θά μετέχη εἰς τήν αἰώνιον δόξαν τοῦ Θεοῦ. Συγχρόνως δέ θά ἀπαθανατίση καί θά ἀφθαρτίση ὁ Ἅγιος Θεός καί τό συνημμένο μέ τήν ψυχή σῶμα, διότι τό σῶμα ἔκανε ὑπακοή εἰς τήν ψυχήν καί ὁ Ναός τοῦ σώματος ἔμεινε καθαρός.
Τό νέον ἀθάνατον σῶμα θά εἶναι ἡ αἰώνιος, ἀχειροποίητος, οὐράνιος στολή τῆς ψυχῆς.
Ἐκεῖ, εἰς τήν οὐράνιον Βασιλείαν, θά γνωρίζωμεν καί ὅλους τοὺς Ἁγίους, ὅπως τούς εἰκονίζει ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐκεῖ θά εὑρεθοῦμε ὅλοι ὅσοι ἀξιωθοῦμε τῆς οὐρανίου μακαριότητος, καθένας μέ τό Ἰδικόν του πρόσωπον καί τήν ἰδιαιτέραν του μορφήν, εἰς ἰδιαιτέραν μονήν καί κατάπαυσιν, διά νά δοξάζωμεν ἀκαταπαύστως καί ἀγγελικῶς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς ἀδιαιρέτου Τριάδος, εἰς τήν Ὁποίαν πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
Μάρκελλος Καρακαλληνός (Μοναχός)