Ενώ πορευόταν κάποτε στην έρημο ο Αββάς Μακάριος, τον ακολουθούσε Άγγελος Κυρίου και του λέγει: «Ευλόγησον πάτερ άγιε». Ο δε Γέροντας σκεφτόμενος ότι είναι μονάχος από την έρημο είπε προς αυτόν: «Ο Θεός να σε συγχωρήση, τέκνον ».
Αφού περπάτησαν λοιπόν μαζί λίγο διάστημα, πρόσεξε ο Αββάς την εμφάνιση και το όλο παρουσιαστικό του συνοδοιπόρου του και τον ερωτά. «Σε βλέπω τέκνον και απορώ, με τη θαυμαστή σου εμφάνιση και σκέφτομαι μήπως και δεν είσαι άνθρωπος και σε ορκίζω εις τον Θεόν να μου πεις την αλήθεια». Τότε ο Άγγελος έβαλε μετάνοια στον αββά Μακάριο και λέγει: «Ευλόγησε πάτερ. Εγώ καθώς βλέπεις δεν είμαι άνθρωπος, αλλά Άγγελος και ήρθα να σε διδάξω Μυστήρια, τα οποία δεν ξέρεις και επιθυμείς να μάθεις. Λοιπόν ρώτησε με εάν θέλεις κάτι και εγώ σου απαντώ». Τότε ο Γέρων, αφού έκανε μία μετάνοια στον Άγγελο, λέγει: «Σε ευχαριστώ, Κύριε, ότι μου έστειλες Οδηγό, για να μου διδάξει εκείνα πού δεν ξέρω και επιθυμώ να μάθω….
…Πάλι ρώτησε ο Όσιος: «πές μου κι αυτό, ως τώρα πλήθυναν οι άγιοι σε όλο τον κόσμο; Και ως το τέλος του κόσμου θα υπάρχουν άραγε άγιοι ;»
Και ο άγγελος του είπε: «ως την συντέλεια του κόσμου, τίμιε πάτερ, δεν θα εκλείψει δίκαιος και προφήτης, ούτε αυτός που θα υπηρετεί τον σατανά. Στους έσχατους χρόνους, όσοι αληθινά εργάζονται για τον Χριστό θα κρύβονται από τους ανθρώπους, και αν δεν κάμουν σημεία και τέρατα όπως τώρα, αλλά θα βαδίζουν την πρακτική οδό με ταπείνωση, αυτοί θα βρεθούν μεγαλύτεροι στη Βασιλεία των ουρανών από αυτούς που σήμερα κάμουν σημεία. Διότι τότε, στους έσχατους καιρούς δε θα μπορούν να βρουν κάποιον να κάμνει σημεία και θαύματα, για να παρακινηθούν από αυτά οι άνθρωποι και να κάνουν πνευματικό αγώνα, γιατί εκείνοι πού θα ποιμαίνουν και θα εξουσιάζουν, σε όλον το κόσμο, θα είναι εντελώς αδόκιμοι, χωρίς να έχουν καμία αρετή.
Αντίθετα θα είναι γαστρίμαργοι, φιλάργυροι, κενόδοξοι και έτσι περισσότερο μάλλον, θα σκανδαλίζουν τους ανθρώπους, παρά θα είναι παραδείγματα.! Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της καταστάσεως, θα παραμεληθεί κάθε αρετή, θα βασιλεύει η φιλαργυρία και αλίμονο σ’ εκείνους, πού θα χαίρονται ότι έχουν χρήματα πολλά, θα γίνουν όνειδος (ντροπή) στα μάτια του Κυρίου και Θεού μας και δεν πρόκειται να δουν Πρόσωπο Θεού Ζώντος. Μοναχός ή λαϊκός πού τοκίζει τα χρήματά του στους ανθρώπους, στα βαθιά τάρταρα θα καταποντιστεί, διότι δεν προτιμά να τα κάνη αυτά καρποφόρα, στον Κύριο και Θεό μας, με τις ελεημοσύνες στους φτωχούς.
Αυτά αφού είπε ο άγγελος στον Αββά Μακάριο, και αφού έκλινε προς αυτόν την κεφαλή του είπε: «ευλόγησον, Πάτερ Άγιε, συγχώρησόν με». Τότε έπεσε και τον προσκύνησε ο Γέρων λέγοντας: «πορεύου εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ εμού». Έτσι αναχώρησε ο άγγελος και ανέβηκε στον ουρανό, ο δε Αββάς Μακάριος ευχαρίστησε τον Θεό, και αφού πήγε στο κελλί του διηγήθηκε στους αδελφούς και συνασκητές του όσα άκουσε από τον αγιο άγγελο, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό.