Η απληστία είναι συμφορά
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Η εκκλησία τελικά φαίνεται να μην θέλει ουδέποτε να περισώσει ότι έμεινε από τους αλλεπάλληλους διωγμούς της, στο πέρασμα των χρόνων και να ενισχύσει πνευματικά την ανθρώπινη ψυχή, που έχει ανάγκη από βιωματικές εμπειρίες και φωτισμένους ανθρώπους.
«Συγκέντρωσε, παιδί μου, τας ψυχικάς δυνάμεις, όταν πονάς και προσπάθησε να εννοήσης τον σκοπόν του πόνου, που δι’ αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανόν….».
Ο χρόνος φεύγει, τα έτη κυλούν και όλο και πλησιάζουμε διά την αιωνιότητα.
Το βλέπομε, ενώ μία νάρκη διανοητική μας δεσμεύει, έως να καταλήξουμε, εγώ πρώτος, στην κόλαση!
Ο Θεός μου, που λύτρωσε το ανθρώπινο γένος απ’ τη δουλεία του εχθρού, απάλλαξέ μας από την μέλλουσα καταδίκη, όταν θα έλθεις να κρίνεις τον κόσμο, αποδίδοντας στον καθένα κατά τα έργα του.
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας
Στην σύγχρονη εποχή, που χαρακτηρίζεται από τις ραγδαίες εξελίξεις των επιστημών και της τεχνολογίας, από την σύγκλιση των πολιτισμών και την κρίση των αξιών, ακόμη και η ίδια η λέξη θάνατος αποφεύγεται και ό,τι την ανακαλεί απωθείται και απορρίπτεται.
Από την διδασκαλία του Χριστού και την όλη παράδοση της Εκκλησίας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και οι άγγελοι και οι δαίμονες, οι οποίοι δεν είναι προσωποποίηση του καλού ή του κακού, αλλά ιδιαίτερα όντα δημιουργημένα από τον Θεό. Οι δαίμονες ήταν άγγελοι που έχασαν την κοινωνία με τον Θεό. Πολλοί άγιοι αξιώθηκαν να δουν αγγέλους όσο ζούσαν, καθώς επίσης είδαν και τους πειράζοντας δαίμονας.
Στην αγιογραφική παράδοση αναπαριστάνονται ως ιεροπρεπείς νεανίες με φτερά. Χωρίζονται και κατατάσσονται σε εννέα τάγματα: Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, Θρόνοι, Κυριότητες, Χερουβείμ, Σεραφείμ. Όταν ο Εωσφόρος, ο λαμπρότερος άγγελος, λόγω της υπερηφάνειας του εξεγέρθηκε κατά του Θεού, θέλησε να γίνει όμοιος με το Θεό
Το 1987, ο π. Ιάκωβος εξομολόγησε μία κοπέλα, αλλά της απαγόρευσε νά κοινωνήσει.
Εκείνη τότε επισκέφθηκε κάποιον επίσκοπο, πού της επέτρεψε τη θεία μετάληψη.
Όταν όμως πλησίασε νά κοινωνήσει, ή άγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της.
Αυτό το παράδοξο και θαυμαστό επαναλήφθηκε κι άλλη φορά, οπότε η κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε και πήγε να εξομολογηθεί πάλι στον π. ‘Ιάκωβο.