Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.
Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.
ΗΜΟΥΝΑ μικρὸ παιδί, 5 ἐτῶν. Τότε μέναμε σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Τήνου ποὺ λέγεται Καθικάρος.
Θυμᾶμαι ἕνα φθινοπωρινὸ πρωϊνὸ ποὺ ὁ πατέρας μου ἔφυγε ἀπὸ τὸ χωριὸ γιὰ νὰ πάη σὲ μιὰ κηδεία, σ᾿ ἕνα διπλανὸ χωριό, τὸ ὁποῖο ἀπέχει ἀπὸ τὸν Καθικάρο γύρω στὴν μισὴ ὥρα μὲ τὰ πόδια, στὸν Τριπόταμο.
Σε εποχές που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τα γήινα και αγνοούν και περιφρονούν και αμφισβητούν την ουράνια πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν και ειρωνεύονται τον Δημιουργό, Εκείνος δεν παύει να δείχνει δια του Yιού Του και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και των Αγίων του, την αγάπη Του.
Ο θείος μου Καρίμ έβγαλε ένα όπλο και το έστρεψε προς το στήθος μου. Η αναπνοή μου πάγωσε. Από πίσω του με προκαλούσαν με τα βλέμματά τους, τέσσερις από τους αδελφούς μου. Βρισκόμασταν ολομόναχοι μέσα στην έρημη κοιλάδα της Ιορδανίας.
Υπάρχει κοστολόγιο στο θαύμα; Ένα θαύμα κοστίζει μόνο σε πίστη, αλλά αυτό δεν το ήξερε ένα μικρό κοριτσάκι που πήγε να το … αγοράσει για το μικρό του αδελφάκι. Και το πέτυχε!
«Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.
«Έχοντες Εικόνα σου την σεπτήν, ανύμφευτε Κόρη ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν ταύτη, καιρώ τω των κινδύνων, και επηρείας πάσης απολυτρούμεθα».
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης όταν συνέγραψε τον παρακλητικό κανόνα για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο φυσικά θα είχε ακούσει και θα είχε δεί αρκετά θαύματα ώστε να τον πλουτίσει τόσο όμορφα.
Πάτερ λέγομαι Μπάφας Ιωάννης και μένω στο Αλιβέρι Βόλου. Το τηλέφωνο μου είναι 24210……
Την ημέρα που έγινε το επεισόδιο ήμασταν στη Θεσσαλονίκη. Ο μικρός Παρασκευάς έπαιζε με παιδιά εκεί κοντά μας και κάποιο τον χτύπησε στο μάτι.
Από Ουρανό πεμπόμενος Άγγελος πρωτοστάτης!
Παράδοξα ειδοποιεί του Κτίστη ο συνεργάτης …
Τον Βλέπει μπρος της η Αγνή ζητά από κείνον Γνώση
Μα άγνωστη είναι και γι αυτόν , δεν δύναται να δώσει !
Δύναμη Υψίστου σκίασε , σαν είπε Γένοιτό μοι!
Της λύτρωσης ανοίχτηκαν με μιας , όλοι οι δρόμοι …
Ταξίδι ευθύς ξεκίνησε στην ορεινή να φτάσει,
Έχοντας μέσα της Θεό που βρέφος θα δοξάσει !
Ένα πραγματικό γεγονός που το διηγείται επιβάτης σε αεροπλάνο που επέστρεφε από τους Αγίους Τόπους στις 29 Αυγούστου του 2003.
Στην Λίμνη της Ευβοίας ζούσε και εργαζόταν ένας γιατρός που ονομαζόταν Μαντζώρος. Σαν γιατρός ήταν πολύ καλός, αλλά δεν πίστευε στο Χριστό και μάλιστα δεν ήθελε να ακούει συζητήσεις σχετικές με την θρησκεία και την ψυχή. Καταφερόταν εναντίον της θρησκείας και οι απόψεις του ήταν σκληροπυρηνικές στο θέμα του Χριστιανισμού.
