Ο Χριστιανός, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, πρέπει: 1. Μ’ όλη του την ψυχή ν’ αγαπάει το Θεό και να τηρεί τις εντολές Του. Ν’ αγαπάει, επίσης, το συνάνθρωπό του όπως και τον εαυτό του.
Γιατί ο Κύριος είπε: «Θα μείνετε πιστοί στη αγάπη μου, αν τηρήσετε όλες τις εντολές μου» (Ιω. 15:10 ). Και: «Έτσι, θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιω. 13:35).
«Η εν Γεσθημανή προσευχή του Χριστού είναι αναμφιβόλως η υψίστη πασών των προσευχών κατά την εσωτερικήν αυτής αξίαν και την κοσμοσωτήριον δύναμιν…Ως ιστορικόν γεγονός δεν διήρκεσεν επί μακρόν’ ως πνευματική όμως πράξις Θείας αγάπης έλαβεν αρχήν πρό καταβολής κόσμου (βλ. Α’ Πέτρ. α’ 20), και δεν παύει να ενεργή μέχρι σήμερον».
Όπως αναφέρει ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί», περί της Γεσθημανίου προσευχής του Ιησού.
«Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ, δος ειρήνην και ευημερίαν τω Σω δούλω (όνομα).
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, δέξου αυτό το συσσίτιο, καθώς δέχτηκες το γεύμα που Σου προσέφεραν η Μάρθα και η Μαρία, οι αδελφές του φίλου Σου Λαζάρου του τετραημέρου, και ευλόγησε όλους εκείνους που το προσέφεραν, όπως ευλόγησες την Μάρθα και την Μαρία (Ιωάννη 12: 1-3).
Κάποιος γέροντας έλεγε συνεχώς την ευχή:
– Παναγία μου, σώσε με! Παναγία μου, σώσε με!
Μια μέρα κάποιος διάβολος, έριξε στον γέροντα ένα πραγματικό βέλος, να τον τραυματίσει. Και καθώς ερχόταν το βέλος καταπάνω του, προσέκρουσε σε ένα πύρινο πράγμα και αυτοδιαλύθηκε. Ήταν η Χάρη της Παναγίας, που τον προστάτευσε.
Τα παιδιά της, η Παναγία πάντα τα προσέχει και κανείς δεν μπορεί να τα βλάψει.
Συνήθως, όταν μιλάμε για προσευχή, έρχεται στο νου μας το αίτημα, δηλαδή τι να ζητήσω από το Θεό.
Η στάση αυτή δείχνει την παιδική αντίληψη της σχέσης, όπου το παιδί θεωρεί τους γονείς του ως τα μέσα που θα ικανοποιήσει τις ανάγκες του.
Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου.
Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει η θέλησή μου.
Την ώρα του πόνου, γιατί κατακαίονται τα σωθικά μου.
Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου.
Την ώρα της απελπισίας, γιατί νομίζω πως χάνεται το παν.
Η προσευχή είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος συνεργάζεται με τον Θεό, είναι ένα μέσο με το οποίο ο άνθρωπος στρέφεται προς τον Θεό και είναι η διαδικασία με την οποία ο άνθρωπος συγκινείται από το Πνεύμα του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί ότι εκείνοι που ζουν χωρίς προσευχή, είναι νεκροί χωρίς πνεύμα, απόδειξη ότι στερούνται τις νοητικές ικανότητες να συγκινηθούν από τον Θεό.
Στις δυσκολίες της ζωής να λες “Παναγιά μου” – Αυτή ξέρει, βλέπει, παρακολουθεί, βοηθάει!
Η παρουσία της Παναγίας στη ζωή μας:
Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι κακό λέμε «Παναγιά μου» ή έστω προληπτικά… για να μην συμβεί.. σαν να ξορκίζεις το κακό.. πάλι «Παναγιά μου» θα φωνάξεις, θα σκεφτείς, θα μουρμουρίσεις!
Περί Προσευχής
«Όταν προσεύχομαι, έλεγε ο Γέροντας, αισθάνομαι σαν ατμομηχανή τραίνου που στο πέρασμά της παρασέρνει ζωντανούς και πεθαμένους!».
Δεν έτυχε ποτέ να δω τον Γέροντα να προσεύχεται τελείως μόνο του.
Αν κρίνω όμως από την στάση που είχε εξομολογούμενος κάποτε έναν του λογισμό σε μένα, φαντάζομαι πως εστέκετο ενώπιον του Θεού!
Είχε παρακαλέσει κάποτε τον Θεό να του διδάξη πως να προσεύχεται.
