Kάθε φορά που η Έκκλησία προσμετρά ένα νέο άγιο, είναι σάν να ακούγεται μιά φωνή άπό τόν ουρανό που μάς θυμίζει μέσα στη ρηχή καθημερινότητά μας τόν προορισμό μας: «Άγιοι γίνεσθε...».
Ό νέος άγιος, άνθρωπος και αυτός ανάμεσα μας, είναι μια επιβεβαίωση ότι το κάλεσμα του Χριστού να Τον ακολουθήσουμε βρίσκει και σήμερα μυστικά περάσματα στις ευγενικές ψυχές και ζωγραφίζει τη θεϊκή ομορφιά στα ανθρώπινα πρόσωπα.
Εβδομήντα τέσσερα χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, στην «άκρα στ’ Αστερούσια», κρυμμένη καλά από την κορυφή του Κόφινα και προστατευμένη από μια μαγική – ενίοτε και τρομακτική – διαδρομή είναι η Ιερά Μονή του Κουδουμά.
Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες μονές της Κρήτης, με ιστορία που ξεκινά από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ‘ναι διαφορετικά, αφού ο τόπος της είναι τέτοιος;
«Τον Αύγουστο του 2003 μου παρουσιάστηκαν δυνατοί πόνοι στα γόνατα. Οι γιατροί τους οποίους επισκέφθηκα μου είπαν πως οι αρθρώσεις των γονάτων μου ήταν σε άσχημη κατάσταση και πέραν της φαρμακευτικής αγωγής μου συνέστησαν να αποφεύγω παντί τρόπω ακόμη και τα πεζοδρόμια.
Γέροντα, γιατί πολλοὶ ἄνθρωποι, ἐνῶ πίστευαν, ἔχασαν τὴν πίστη τους;
Ἂν δὲν προσέχει κανεὶς στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῆς λατρείας, σιγὰ-σιγὰ ξεχνιέται καὶ μπορεῖ νὰ γίνη ἀναίσθητος, νὰ φθάση σὲ σημεῖο νὰ μὴν πιστεύη τίποτε.
- Μερικοί, Γέροντα, λένε ὅτι ἡ πίστη τους κλονίζεται, ὅταν βλέπουν νὰ ὑποφέρουν καλοὶ ἄνθρωποι.
Κατά τον βαρυστένακτο καιρό της δουλείας, αγιορείτες μοναχοί, ιερομόναχοι αναδεικνύουν τα αγιορείτικα Μετόχια, παραλλήλως προς τα άλλα της υποδούλου Ρωμιοσύνης ιερά Σκηνώματα, φάρους ζωντανούς «στεριάς και θαλάσσης».
«Γεννήθηκε καί μεγάλωσε στη Ρουμανία. Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό. Γι’ αυτό καί ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά: «Που ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πάς με τους παπάδες σου; Τί σου πρόσφερε ο Θεός;».
Η ίδια δεν έλεγε τίποτα, μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Τη νύχτα προσευχόταν πολλές ώρες. Τα αδέλφια της της φώναζαν: «Τί σου δίνει ο Θεός; Τί μας ζαλίζεις με τους παπάδες σου; Τί σου δίνει η πίστη σου;»…
Αρχιμ. Αυγουστίνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.
Η αυθεντική ιστορική Εκκλησία του Χριστού αποτελεί την πιο απτή πραγματικότητα στον κόσμο μας για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, ο οποίος ενδιαφέρεται ειλικρινά να γνωρίση την αποκεκαλυμμένη αλήθεια και να εκφράση την λατρευτική του αγάπη προς τον Θεόν.
Ύπάρχουν πολλά είδη προσευχής, όπως μέ τήν γλώσσα, μέ τόν νου καί μέ τήν καρδιά.
Ετούτη είναι μια αληθινή ιστορία, που μας την αφηγήθηκε κάποιος που την έζησε από κοντά.
Ο άντρας και η γυναίκα ήταν πρόσφυγες από την Σμύρνη.
Ο παππούς που μας είπε γι αυτούς, τους γνώρισε στην Αθήνα.
Ήταν μόνοι, κατάμονοι, δίχως συγγενείς όπως οι περισσότεροι από τους ξεσπιτωμένους της Ανατολής. Ούτε παιδιά είχαν.
Κάποτε ο διάβολος κάλεσε μια παγκόσμια συνέλευση δαιμόνων. Στην εναρκτήρια ομιλία του, ανάμεσα στα άλλα, είπε:
«Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς να πηγαίνουν στην εκκλησία.
Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να διαβάζουν την Αγία Γραφή και να γνωρίζουν την αλήθεια.
Δεν μπορούμε ούτε ακόμα και να τους εμποδίσουμε να έχουν μια ζωντανή στενή σχέση με τον Σωτήρα τους.
