Θα πηγαίναμε στο γέροντα Παΐσιο με τον παλιό συμμαθητή μου Μάριο. Αυτός θα ξεκινούσε από Ξάνθη, θα περνούσε από την Ελευθερούπολη να με πάρει, και θα πηγαίναμε με ένα αυτοκίνητο.
Ο Μάριος θα έμπαινε στο Όρος για πρώτη φορά. Η γυναίκα του, Νίνα, είχε πάθει ελαφρύ εγκεφαλικό. Είχαν και δυο μικρά κοριτσάκια προσχολικής ηλικίας.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
-Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! ‘Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει! Κι αν δεν δει ότι θα βγει κάτι καλό, δεν επιτρέπει τίποτα το άσχημο!
~ Κατ’ εμέ η αγάπη είναι τριών ειδών:
η σαρκική αγάπη, η οποία είναι γεμάτη πνευματικά μικρόβια,
η κοσμική αγάπη, η οποία είναι φαινομενική, τυπική, υποκριτική, δίχως βάθος,
η πνευματική αγάπη, η οποία είναι η αληθινή, η αγνή, η ακριβή αγάπη. Αυτή η αγάπη είναι αθάνατη μένει «εις αιώνας αιώνων».
-Πώς θα καταλάβω, Γέροντα, αν έχω αληθινή αγάπη;
–Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
–Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό.
Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας.
Στο μεταξύ ο Μιχαλάκης όλο και στριφογύριζε στο δικό του κούτσουρο. Προσπαθούσε να διακόψει χωρίς αποτέλεσμα. Ώσπου κάποτε ακούγεται να ρωτάει.. κάπως πειραγμένος, ίσως που ήταν έξω από την κουβέντα:
Γέροντα, έχω ακούσει πως τάχα ο Αντίχριστος λέει, είναι στο… κεφάλι κάποιου, που μόλις γίνει τριάντα χρονών θα κυβερνήσει τον κόσμο για τρία φοβερά χρόνια… Πόσα χρόνια μένουν ακόμη;..
Ο γέροντας Παΐσιος, σα να μην τον είχε ακούσει, συνέχιζε το συλλογισμό του προς εμάς:
Η αχαριστία χαρακτηρίζει την εποχή μας... Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από τα ήθη. Δυστυχώς δεν υπάρχει χειρότερο στον άνθρωπο από την αχαριστία, από το να μην αναγνωρίζει τι πραγματικά του προσφέρει ο συνάνθρωπός του.
Οι δια Χριστόν Σαλοί, δεν έχουν μέσα τους κενό, αλλά ξεχείλισμα από το πολύ γέμισμα της αγάπης του Θεού. Είναι μεγάλοι Άγιοι. Λένε μεν “μπανταλομάρες” (=κουταμάρες, βλακείες), αλλά στην πραγματικότητα λένε σωστές συμβουλές με πολύ βάθος. Έχουν πολύ μεγάλη ταπείνωση· δεν λογαριάζουν καθόλου τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και ο Θεός τούς αξιώνει να γνωρίσουν τα θεία μυστήρια και να αποκτήσουν πολλά χαρίσματα.
Η συμβουλή του Αγίου Παϊσίου προς τον Μητροπολίτη Μόρφου για τους λογισμούς και τις επιθυμίες: «Να λες.., Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος. Υπεραγία Θεοτόκε, σκέπε ημάς.
Εγώ, όποτε κάμω αυτήν την προσευχή, νοιώθω τέτοια ενέργεια της Αγίας Τριάδος και της Παναγίας μας, που αμέσως ο πειρασμός φεύγει».
Ο Καλός Θεός μας δίνει πλούσιες τις ευλογίες Του. Να μη δείχνουμε αχαριστία και Τον παροργίζουμε, γιατί έρχεται «η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (Εφ. 5,6). - μη γένοιτο. Στην εποχή μας δεν πέρασαν οι άνθρωποι ούτε πολέμους ούτε πείνα και λένε ότι δεν έχουν ανάγκη και από τον Θεό. Τα έχουν όλα και γι' αυτό δεν εκτιμούν τίποτε. 'Αν όμως έλθη δύσκολος καιρός, πείνα κ.λ.π., και δεν έχουν τι να φάνε, τότε θα εκτιμήσουν και το ψωμί και την μαρμελάδα και όσα θα στερηθούν.
Ο Όσιος Παϊσιος, «ως γνήσιο τέκνο της Εκκλησίας, με ορθόδοξη ευαισθησία και αγιοπατερική ακρίβεια», θεωρούσε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους Ορθόδοξους Έλληνες ήταν η πνευματική υποδούλωσή τους. Ανησυχούσε πολύ βλέποντας την όλο και μεγαλύτερη επίδραση του κοσμικού δυτικοευρωπαϊκού πνεύματος ακόμη και σε πνευματικούς ανθρώπους. Πονούσε για τις διάφορες οικουμενιστικές κινήσεις, για τις οποίες έλεγε ότι είναι «κουρελούδες του διαβόλου».
