Στην εκκλησία, εννοώ στον Άγιο Γεράσιμο, πολύ συγκινιόμουνα. Άκουγα το Ευαγγέλιο και συγκινιόμουνα. Το πάθαινα αυτό, επειδή «έβλεπα» την εικόνα, τον Χριστό τον ίδιο.
Μια Μεγάλη Παρασκευή κάναμε την ακολουθία. Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο. Τι έπαθα εκεί! Διάβαζα το Ευαγγέλιο κι όταν έφθασα στη φράση: «Ηλί, Ηλί, λιμά σαβαχθανί· τούτ’ έστι Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» δεν μπόρεσα να την τελειώσω.
"Η Μεγάλη Παρασκευή του 1944 ήταν η 'μαύρη Παρασκευή' για την Κρυοπηγή Πρεβέζης. Μοιρολόγια και θρήνοι σε κάθε γειτονιά. Οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα για τους αδικοχαμένους και όχι μόνο για τον Χριστό...
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο πένθιμη ημέρα της χριστιανοσύνης.
Πολλοί παρατηρούν, μάλιστα, ότι ο καιρός τις περισσότερες Μεγάλες Παρασκευές αν δεν είναι βροχερός, είναι τουλάχιστον μουντός, υποστηρίζοντας ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο καιρός υποδηλώνει τη θλίψη της φύσης για τα Πάθη του Κυρίου.
Οι πρώτοι Χριστιανοί την περίοδο της νηστείας έτρωγαν μόνο νερό και ψωμί. Επειδή όμως αυτό δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί στις μεγάλες περιόδους των νηστειών τού Εκκλησιαστικού έτους, λόγω συνθηκών ζωής ή ανθρώπινης αδυναμίας, επινοήθηκαν διάφορες διευκολύνσεις, ώστε να είναι δυνατή η εφαρμογή της νηστείας από όλους τους πιστούς.
Έτσι σιγά-σιγά άρχισαν να επιτρέπεται η κατανάλωση καρπών, λαχανικών, οσπρίων, οστρακοειδών κλπ.
Όπως γίνεται από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, κάθε απόγευμα ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. Έτσι, λοιπόν, την Μεγάλη Παρασκευή η Εκκλησία τιμά τα γεγονότα του Μεγάλου Σαββάτου.
Συγκεκριμένα γιορτάζουμε:
α) την Ταφή Του Κυρίου και
Από την Κρήτη ως τη Θράκη και από τη Ρόδο ως τη Κέρκυρα κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει το Πάσχα με το δικό της μοναδικό τρόπο. Έθιμα και παραδόσεις της Μεγάλης Παρασκευής ζωντανεύουν στην πλουσιότερη, σε λαογραφικές εκδηλώσεις, γιορτή της χριστιανοσύνης.
