«Έν ήμερα θλίψεώς μου τόν θεόν έξεζήτησα» (Ψαλμ. 76,3)
Επίκαιρο το θέμα της αρρώστιας. Πάντοτε επίκαιρο. Επίκαιρο, γιατί κάθε μέρα υπάρχουν άρρωστοι. Άρρωστοι στα σπίτια. Άρρωστοι στις Κλινικές. Άρρωστοι στα Νοσοκομεία. Και όχι μόνο φτωχοί, άλλά και πλούσιοι. Όχι μόνο μικροί, άλλά και μεγάλοι.
Είχα πάει σε ένα μοναστήρι και περίμενα το λεωφορείο. Δίπλα μου ήταν και δύο σύζυγοι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή έβγαλα κάποια χαρτιά μου να ψάξω κάτι. Μαζί είχα και μία φωτογραφία του πατρός Αρσενίου.
Η κυρία με ρώτησε αμέσως: Έχετε γνωρίσει τον πατέρα Αρσένιο; Αγαπητέ μου, εγώ τον γνώρισα. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο…
είχα παθήσεις των ενδοκρινών αδένων. Εδώ και χρόνια έμεινα σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας σε ολόκληρη την χώρα.
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΜΑΡΤΙΕΣ, ΑΛΛΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΜΙΚΡΕΣ, ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΑΦΡΥΝΟΥΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ;
Α΄. Αναφέρει η αγία Γραφή (Γ΄ Βασ. 17ο κεφ.) ότι μετά την ανομβρία που επικρά-τησε την εποχή του προφήτη Ηλία στο Ισραήλ, τα πάντα ξεράθηκαν και κάηκαν·οι χείμαρροι, όπως ο Χορράθ κοντά στον οποίον ζούσε ο Ηλίας, και αυτοί στερέψανε. Έτσι φοβερή πείνα επικράτησε στο Ισραήλ. Οι άνθρωποι και τα ζώα πεθαίνανε συνεχώς λόγω ελλείψεως τροφής και νερού. Τα πάντα καταστρεφόταν.
– Ελέησε, Κύριε όσους με περιγελούν,
Όσους με κακολογούν ή με μισούν,
ή μου κάνουν κακό. Εσύ δα ξέρεις,
Κύριε ότι κι αυτούς ο πονηρός τους
σπρώχνει μες στη βρωμιά και την ακολασία,
όπως παρακινεί και εμένα κάθε μέρα,
το άγιο σου να καταπικραίνω Όνομα.
Τα πέντε βασικά σταδία πίστης:
Α) οι οπαδοί του Κακού (σατανιστές κ.τ.λ.),
Β) οι άθεοι υλιστές – εγωλάτρες,
Γ) οι χλιαροί «πιστεύοντες»,
Δ) οι τυπολάτρες και
Ε) οι ενεργοί, συνειδητοί Χριστιανοί.
Κατά τον δεύτερο μήνα των σπουδών μου στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μας έδωσε ένα ξαφνικό τεστ με ερωτήσεις.
Ήμουν ευσυνείδητος φοιτητής και δεν είχα δυσκολευτεί ποτέ, μέχρι που διάβασα την τελευταία ερώτηση:
Ποιο είναι το μικρό όνομα της γυναίκας που καθαρίζει το σχολείο μας;
Σίγουρα αυτό είναι ένα είδους αστείο, σκέφτηκα. Είχα δει την καθαρίστρια πολλές φορές. Ήταν ψηλή, με μαύρα μαλλιά και γύρω στα πενήντα. Μα, πώς να ήξερα το όνομά της;
Όταν ο άνθρωπος λέει την «ευχή» (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), δεν μπορεί να εκδηλώνεται, να φωνάζει και να μιλάει. Η Χάρις του Θεού τον κάνει πράο, ταπεινό. Είναι αδύνατον ο Θεός να μην μαλακώσει την καρδιά του.
Όταν λέει την «ευχή», πόση γλυκύτητα αισθάνεται!
Η αργολογία, η μεμψιμοιρία, οι συζητήσεις διακόπτουν την επικοινωνία με τον Θεό και φέρνουν ταραχή.
Ένας Γέροντας Ασκητής, που δεν κατέβαινε ποτέ στον κόσμο, είχε διακονητή ένα καλό χριστιανό. Αυτός πουλούσε τα πανέρια του Γέροντος και του έφερνε το ψωμί του.
Στην πόλη που κατοικούσε ο διακονητής έμενε και κάποιος πολύ πλούσιος, που ήταν όμως κακότροπος και ασεβής άνθρωπος. Ξαφνικά μια μέρα πέθανε ο πλούσιος.
