*Όταν η κοινωνία ξεφεύγει και η αμαρτία πολλαπλασιάζεται επόμενο είναι να ακολουθήσουν συμφορές… και πλέον ζούμε εποχές όπου η αμαρτία έχει γίνει κανόνας… ζούμε στην πιο αμαρτωλή εποχή από κτίσεως κόσμου… Οι Άγιοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χτυπούν τα καμπανάκια εδώ και χρόνια… Μόνο η μετάνοια και η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μπορεί να ανακόψει το κακό που έρχεται!
Εκεί που λες ότι τα έχεις δει όλα...
Βλέπεις δυο ανθρώπους που δεν μιλούσαν για χρόνια να χάνονται μέσα σε μία αγκαλιά συγνώμης. Και να σμίγουν ξανά τα βλέμματά τους.
Και να γίνονται ξανά άνθρωποι, να γίνονται ξανά καρδιές, να γίνονται ξανά λεύτερες ψυχές.
Να ψιθυρίζουν "πόσο καιρό χάσαμε..." και να τρέχουν τα δάκρυα, και να ανθίζουν τα χαμόγελα.
Όταν ο πειρασμός σε παρακινεί για ν’ αμαρτήσεις, να θυμάσαι πως η αμαρτία δυσαρεστεί πάρα πολύ το Θεό. Ο Θεός αποστρέφεται και μισεί την ανομία. «Εμίσησας πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν», λέει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. Ε’ 6).
Γι’αυτό όταν ένας άνθρωπος έκανε μια αμαρτία ο πνευματικός, ο πρεσβύτερος της μετανοίας όπως λεγόταν τότε, τι του έβαζε ως επιτίμιο;
Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Η αδικία μαζεύει οργή Θεού. Μεγάλη υπόθεση να έχη ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι!
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ζητά, όχι μόνο να μην κατακρίνουμε τους άλλους αλλά και να σκεπάζουμε τα αμαρτήματα αυτών.
«Γίνε κοινωνός στα παθήματα όλων, αλλά στάσου με το σώμα σου μακριά από όλους.
Κανένα να μη ελέγχεις και κανένα να μη κατηγορείς για τη συμπεριφορά του, ούτε και τον πιο κακό.
Άπλωσε τον χιτώνα σου πάνω σ’ αυτόν που έφταιξε, και σκέπασε τον.
Ένα καταπληκτικό κείμενο, που δείχνει γιατί έχουμε φτάσει σε αυτό το σημερινό αδιέξοδο. Οι άγιοι πατέρες εδώ και χρόνια χτυπούσαν τα καμπανάκια …
