Αναδυόμενος μοναχός
Τότε ξαφνικά βλέπω ένα μοναχό να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα, να αναδύεται από τα νερά! Εμφανίστηκε από το πουθενά και αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα, προχωρώντας μέσα στο νερό προς την ακτή.
Ἕνας φίλος ὁ Π. ποὺ ἐπισκέφθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος, πρὶν ἀπὸ 4-5 μῆνες μαζί μου, μοῦ εἶπε νὰ τοῦ φέρω ἕνα κομποσκοίνι μὲ σταυρὸ ὅπως τὸ πιό πάνω, γιατὶ τὸ δικό του ποὺ ἦταν τὸ ἴδιο καὶ τὸ φοροῦσε στὸ λαιμὸ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἀγόρασε, εἶχε σπάσει καὶ κράτησε μόνο τὸν μικρὸ ξύλινο σταυρό.
Άγιο Όρος: Τον Απρίλιο του 1978 το περιοδικό «Geo» έκανε ένα μοναδικό αφιέρωμα στο Άγιο Όρος και στους μοναχούς που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Θεό.
Θυμηθείτε μαζί μας το ιστορικό οδοιπορικό στο «περιβόλι της Παναγιάς.»
«Ευχή» για τους άλλους
– Να σας κάνω μια ερώτηση. Είπατε προ ολίγου ότι η «ευχή» πρέπει να γίνεται αφάνταστα. Και τώρα λέτε ότι πρέπει να προσευχόμαστε για τους άλλους, που έχουν τόσα προβλήματα.
Μήπως όμως αυτό αναπτύσσει την φαντασία και γίνεται αιτία να δραπετεύσει ο νους, που πρέπει να επιδιώκουμε να τον συγκεντρώνουμε στον εαυτό του και στην καρδιά;
Ο Γέροντας Παΐσιος πριν μεταβεί στο Άγιο Όρος το 1953 για να μονάσει, επισκέφθηκε τον Ιερό Τόπο, σαν λαϊκός, λίγο μετά την απόλυσή του από τον Στρατό (Μάρτιος 1950).
Από τη Δάφνη πήρε το καλντερίμι για τις Καρυές. Άγριος τόπος, απαράκλητος, παρ’ όλη τη βλάστησή του σ’ αγριεύει. Άνοιξε το βήμα του και προσπέρασε τους κιρατζήδες των Καρυών∙ δεν ήθελε κουβέντα.
Κανείς μας δεν αγνοεί, ότι η προσευχή είναι πρωταρχική ανάγκη κάθε ψυχής, δένδρον ζωής, το οποίον τρέφει τον άνθρωπον και τον αφθαρτοποιεί, διότι τον καθιστά κοινωνόν του αϊδίου και αφθάρτου Θεού. Όπως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ψυχήν, έτσι και δεν νοείται τις ζωντανός εν Χριστώ άνευ προσευχής.
Ένα από τα κοπιαστικά διακονήματα στο Άγιο Όρος είναι και του μαγείρου. Από νωρίς ο μάγειρος θα πρέπει να ετοιμάσει το φαγητό, ώστε όταν τελειώσει η ιερή ακολουθία να βρουν οι πατέρες έτοιμο το γεύμα. Ανάλογο με τη μέρα είναι και το φαγητό.
