Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
[Γράφει ο Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινός]:
Ο Σωκράτης [το βαφτιστικό όνομα του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού] ήταν δεκαπέντε χρόνων, όταν ο Θεός μέσα από την άρρητη πρόνοιά Του τον οδήγησε υπερφυσικά στην χαρισματική μεγάλη απόγνωση και το κενό που αισθάνεται ο άνθρωπος μπροστά στη ματαιότητα του κόσμου και τον θάνατο.
Ήταν βυθισμένος σε αυτό το απόλυτο, σκοτεινό και θλιβερό κενό, όταν συνέβη σε αυτόν να δει τον ζώντα Κύριο και να βιώσει αυτό που πολλοί επιθυμούν, αλλά συμβαίνει σε λίγους.
Μετά την παρακολούθηση ενός ντοκυμανταίρ με σκηνές από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή, που προβαλόταν σε τότε περιοδεύοντα κινηματογράφο της πόλης της Πάφου, αισθάνθηκε ως τα μύχια της υπάρξεως του ένα τεράστιο κενό.
Όλα τα νεανικά ονειροπολήματα τον οδηγούσαν, αντί σε ευφορία, σε μία βαθειά αίσθηση νεκρώσεως των προσκαίρων. Η χαρισματική μνήμη του θανάτου τον είχε επισκιάσει.
Στεκόταν μόνος σ’ ένα ύψωμα στην πόλη της Πάφου, την βραδινή εκείνη ώρα, όταν ξαφνικά τον επισκέφτηκε ένα υπερκόσμιο, ιλαρό φως και αναζωογόνησε τα αισθητήρια της πληγωμένης από την θλίψη ψυχής του.
Μέσα στο φως αυτό πρόβαλε η ειρηνική, παρακλητική και γεμάτη αγάπη μορφή του Κυρίου.
Εμφανίστηκε σε αυτόν ο ίδιος ο Χριστός και του είπε:
«Σωκράτη, γι’ αυτό έπλασα τον κόσμο; Ο άνθρωπος είναι αθάνατος»!
Το τεράστιο κενό εξαφανίστηκε μετά από αυτήν την αποκάλυψη και εσωτερική πληροφορία. Ταυτόχρονα του δόθηκε η εμπειρική γνώση για ποιον λόγο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο.
«Ο άνθρωπος είναι αθάνατος», μπορεί να γίνει υιός Θεού.
Το πράο και γλυκύτατο βλέμμα του Χριστού έδωσε νέα πνοή και έμπνευση στην ψυχή του και η υπερκόσμια φωνή Του αντήχησε αρμονικά και επιβλητικά, εσωτερικά και εξωτερικά, με υπέρλογο τρόπο σε όλη την ύπαρξή του…
Από το βιβλίο του Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, «Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, [1.7.1921 – 1.7.2009], έκδοση Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.