Είναι 9 Μαΐου 1936 στη Θεσσαλονίκη. Η πόλη συγκλονίζεται από τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν λάβει γενικευμένο χαρακτήρα. Από το πρωί οι δρόμοι έχουν γεμίσει με κόσμο, που διαδηλώνει διεκδικώντας εργατικά δικαιώματα απέναντι στην κυβέρνηση του Μεταξά και τους βιομηχάνους.
Η χωροφυλακή έχει αρχίσει να επιτίθεται στις εργατικές συγκεντρώσεις από το πρωί και η πρώτη σοβαρή σύγκρουση γίνεται με τους απεργούς αυτοκινητιστές στην οδό Εγνατίας. Οι χωροφύλακες χτύπησαν στο ψαχνό και σε λίγο έπεσε ο πρώτος νεκρός απεργός: Ήταν ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης.
Το πλήθος αρχίζει να φωνάζει ενάντια στους δολοφόνους, οι συνάδελφοί του τον βάζουν πάνω σε μία πόρτα και ξεκινάνε διαδήλωση.
Κάπου εκεί βρίσκεται η μάνα του νεκρού που διαπιστώνει ότι αυτός είναι ο γιος της και τον θρηνεί μέσα στον δρόμο. Ένας φωτογράφος απαθανατίζει τη σκηνή και η εικόνα της Pieta του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη γίνεται μία από τις χαρακτηριστικότερες της νέας ελληνικής ιστορίας.
Ο Γιάννης Ρίτσος βλέποντας τη φωτογραφία εμπνέεται και γράφει το αριστούργημά του «Επιτάφιος»
Ο ίδιος ενημερώνει το αναγνωστικό κοινό από πού εμπνεύστηκε το ποίημα, αλλά και τι θα ακολουθήσει:
Θεσσαλονίκη. Μάης τοῦ 1936. Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου, μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της καὶ πάνω της, βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν – τῶν ἀπεργῶν καπνεργατῶν. Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της.
Ο Τάσος Τούσης δεν ήταν ο μόνος νεκρός. Ακόμα σκοτώνονται οι Β. Σταύρου, Ιντο Σεννόρ, Γ. Πανόπουλος, Αγλαμίδης, Σαλβατώρ Ματαράσσο, Δημ. Λαϊλάνης, Σ. Διαμαντόπουλος, Γιάννης Πιτάρης, Ευθύμης Μάνος, Μανώλης Ζαχαρίου, Αναστασία Καρανικόλα.
Οι απεργίες των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη ξεκινάνε στις 29 Απρίλη. Όπως γράφει ο Ριζοσπάστης: «Δώδεκα χιλιάδες καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης – εκ των οποίων περίπου το 70% γυναίκες – αυτή τη μέρα δεν πιάνουν δουλειά, αλλά κατεβαίνουν σε απεργία ύστερα από απόφαση του συνδικαλιστικού τους φορέα, της Πανελλήνιας Καπνεργατικής Ομοσπονδίας (ΠΚΟ). Κυριότερο αίτημά τους έχουν την αύξηση των ημερομισθίων τους.