Εβδομήντα τέσσερα χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, στην «άκρα στ’ Αστερούσια», κρυμμένη καλά από την κορυφή του Κόφινα και προστατευμένη από μια μαγική – ενίοτε και τρομακτική – διαδρομή είναι η Ιερά Μονή του Κουδουμά.
Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες μονές της Κρήτης, με ιστορία που ξεκινά από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ‘ναι διαφορετικά, αφού ο τόπος της είναι τέτοιος;
Η εφημερίδα «Νέα Κρήτη» ταξίδεψε στο χώρο και το χρόνο, στην ιστορία, τις παραδόσεις και τη φύση και σας προσκαλεί να μας ακολουθήσετε σε ένα οδοιπορικό στα ίχνη της πίστης και της γαλήνης.
Με προτροπή της Παναγίας οι Όσιοι Ευμένιος και Παρθένιος πήγαν στον Κουδουμά και με δική της προτροπή «έστησαν» και πάλι το μοναστήρι
Τα τελευταία χρόνια, η Μονή του Κουδουμά έχει γίνει ξακουστή σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο για τα θαύματα των Αγίων Πατέρων Παρθενίου και Ευμενίου. Άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα, την Κύπρο, με την οποία έχουν συναφθεί στενοί δεσμοί, αλλά και αλλού προστρέχουν παρακαλώντας για την υγεία τη δική τους αλλά και των προσφιλών τους ατόμων.
«Μετά τη Κοίμησή τους, αλλά και πριν, οι Άγιοι Πατέρες ήταν θαυματουργοί», λέει ο ηγούμενος της Μονής Αρχιμανδρίτης Μακάριος και προσθέτει:
«Όμως από όταν κατατάχθηκαν στο επίσημο Αγιολόγιο της Εκκλησίας, το 2007, θέλησαν να έρθουν πιο κοντά στον κόσμο και εμφανίζονται, πάντα μαζί, κάνοντας ευεργεσίες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, τους οποίους και θεραπεύουν, ή και σε άλλους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες κι εκείνοι τους προστατεύουν».
Ο ηγούμενος έχει πολλές ιστορίες να θυμηθεί. Από τη Γερμανία ως την Κύπρο, άνθρωποι που νόσησαν από καρκίνο είχαν την ευκαιρία, όπως λέει, να δουν τους Άγιους Πατέρες, ν’ ακούσουν κυρίως τον Άγιο Παρθένιο να τους απευθύνεται και να θεραπευτούν.
«Θαύμα δεν είναι μόνο η θεραπεία»
«Ξέρετε, θαύμα δεν είναι μόνο η θεραπεία. Θαύμα είναι και να σου δώσει ο Άγιος το κουράγιο να σηκώσεις το Σταυρό σου», λέει ο ηγούμενος μιλώντας στην εφημερίδα «Νέα Κρήτη».
Κι είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις. Άνθρωποι που συρρέουν στο μοναστήρι, αναζητώντας την ελπίδα και τη δύναμη να παλέψουν όλα τα δύσκολα που αντιμετωπίζουν και που κατά κύριο λόγο αφορά την ίδια τη ζωή…
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα όσα συνέβησαν το 2011, όταν η κάρα του Αγίου Παρθενίου ταξίδεψε στην Αθήνα, μετά από πρόσκληση της Ενορίας των Ταξιαρχών στο Περιστέρι.
«Χιλιάδες κόσμου ήρθαν να προσκυνήσουν, πράγμα που μας έκανε μεγάλη εντύπωση, καθότι τότε οι Άγιοι Πατέρες ήταν άγνωστοι στο ευρύ κοινό», λέει ο ηγούμενος της Μονής Κουδουμά, ο οποίος προσθέτει πως πολλοί ήταν οι πιστοί που του έλεγαν πως «δυο μαυροφορεμένοι εμφανίζονταν στον ύπνο τους και τους προσκαλούσαν να ‘ρθουν να τους γνωρίσουν»!
Τότε λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα συγκλονιστικά που εξομολογήθηκε στην εφημερίδα «Νέα Κρήτη» ότι συνέβησαν, ο ηγούμενος κατέθεσε και το εξής γεγονός:
«Την τελευταία μέρα κι ενώ είχαμε ήδη πάρει την κάρα του Αγίου από το ναό, μας ζήτησαν να πάμε στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» να σταυρώσουμε ένα μωράκι μερικών ημερών που είχε μεταφερθεί από τη Ρόδο με C-130, καθώς είχε προσβληθεί από μικροβιακή μηνιγγίτιδα. Το μωρό ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, με τη ζωή του να βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο. Σαφώς και πήγαμε. Κι αφού το σταυρώσαμε, η προϊσταμένη μάς ζήτησε να προσευχηθούμε και για τα άλλα παιδάκια που νοσηλεύονταν στη ΜΕΘ. Τα σταυρώσαμε βεβαίως και πριν φύγουμε αφήσαμε σε όλους, νοσηλευόμενους και νοσηλευτές, εικονίτσες των Αγίων Πατέρων… Την επομένη το μεσημέρι, μας παίρνει η μητέρα του παιδιού τηλέφωνο για να πεις πως το παιδί της βγήκε από τη ΜΕΘ και το ίδιο βράδυ τηλεφώνησε και η προϊσταμένη, συγκλονισμένη και κλαίουσα, για να μας πεις πως και τα 11 παιδάκια που ήταν στη μονάδα βγήκαν από την εντατική!».
Το «θαύμα» εξαρτάται από τον ίδιο τον πιστό
«Από εκείνη την επίσκεψη εμείς φύγαμε πιο ωφελημένοι απ’ όλους τους ανθρώπους που σταυρώσαμε, γιατί είδαμε να συμβαίνουν τόσα θαύματα που ακόμη κι εμείς οι ίδιοι δεν το πιστεύαμε», λέει ο ηγούμενος της Μονής Κουδουμά, για να προσθέσει πως το «δώρημα», η βοήθεια του Θεού δηλαδή, «εξαρτάται από τον ίδιο τον πιστό. Από την ευλάβεια προσέγγισης των ανθρώπων και της πίστης των».
Παράλληλα, βέβαια, ξεκαθαρίζει πως «η δική μας πίστη δεν εξαρτάται από τα θαύματα. Εμείς πιστεύουμε στον αληθινό Θεό, που ήρθε και μας αποκαλύφτηκε, στον Χριστό, που εβάσταξε τις αμαρτίες μας, τη ζωή μας ολόκληρη και την κατέστησε στην πρώτη κατάσταση, όπως ήταν στον Παράδεισο. Ωστόσο, αυτά τα θαύματα μάς τονώνουν την πίστη και κυρίως μας βοηθούν να καταλάβουμε και με το μυαλό, όχι μόνο με την καρδιά, ότι η πίστη μας είναι αληθινή και έχει αντίκρισμα πνευματικό και υλικό και σωματικό στη ζωή των ανθρώπων».
«Με σήκωσαν δύο μοναχοί»: Έπεσε σε χαράδρα 80 μέτρων και δεν έπαθε τίποτα
Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις δύο ανθρώπων με καρκίνο που δέχτηκαν την ευεργεσία των Αγίων Πατέρων και τώρα, γεροί και δυνατοί, επισκέπτονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα τη Μονή.
Χαρακτηριστική είναι όμως και η περίπτωση ενός νεαρού που, όπως αναφέρει ο ηγούμενος, ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα πριν από περίπου τρία χρόνια.
Κι ενώ κανείς θα περίμενε, βλέποντας τη σφοδρότητα της σύγκρουσης, το ύψος της χαράδρας στην οποία έπεσε με το αυτοκίνητό του, αλλά και τα συντρίμμια του οχήματος, πως θα ήταν νεκρός, εκείνος είναι γερός και αρτιμελής. Μάλιστα, επισκέπτεται τη Μονή πάρα πολύ συχνά.
«Ο Ανδρέας είχε πάει να προσκυνήσει σε μια αγρύπνια την παραμονή της μνήμης των Αγίων κι όταν έφυγε έγινε το τροχαίο», λέει ο ηγούμενος και προσθέτει: «Τα σωστικά συνεργεία, που πριν κατέβουν τη χαράδρα βάθους 80 μέτρων τον νόμιζαν νεκρό, τον βρήκαν 100 μέτρα μακριά, κυριολεκτικά τακτικά τοποθετημένο. Όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε, την ώρα της πτώσης είδε δύο μοναχούς να τον σηκώνουν και να τον τοποθετούν στη θέση που βρέθηκε».
Ο ηγούμενος θυμάται, επίσης, την περίπτωση μιας ασθενούς από τη Λεμεσό, της κ. Ανδρομάχης, που «είδε» δύο μοναχούς να μπαίνουν μέσα στο ιατρείο την ώρα που μιλούσε με τη γιατρό της, να τη σταυρώνουν και να φεύγουν! Η γυναίκα αυτή, νιώθοντας στη ζωή της την παρουσία των Αγίων, ανέκτησε τη δύναμή της για να αντιμετωπίσει τη σωρεία των προβλημάτων που η οικογένειά της και η ίδια αντιμετωπίζει.
Πηγή: neakriti.gr/ της Μαίρης Καριωτάκη