Το να καταριούνται οι γονείς τα τέκνα τους είναι ανώτερο του φριχτού εγκλήματος…. Με τη κατάρα του αφαιρείς την υγεία εφόρου ζωής, του αφαιρείς τη χαρά, τη προκοπή, την ικμάδα της ζωής, τον καταντάς ένα έρμαιο της συμφοράς και του κακού και τέλος μετά το θάνατο τον κρατάς άλιωτο πολλές φορές…
Κατάρα είναι να επικαλείται ο γονέας να επιπέσει στα παιδιά ή στα εγγόνια του ένα ή πολλά κακά ή συμφορές…
Κατάρα είναι η επιθυμία και η μετά πόνου και μετά πόνου επιδίωξης να έρθει στον καταρόμενο το κακό ή τα κακά είτε τα κατονομάζει αυτά είτε όχι…
Ανάθεμα είναι να αναθέτεις στο Θεό να τιμωρήσει αυτός όπως αυτό γνωρίζει αυτόν τον οποίο του αναθέτουμε…
Ανάθεμα είναι να αφορίζεις να αποκόπτεις τον Θεό είτε τον εαυτό σου είτε άλλον από τον Θεό και την εκκλησία να τον παραδίδεις στον διάβολο, είναι το φοβερότερο πράγμα να αναθεματίζει κανείς για αυτό ο ΄Αγιος Βασαρνούφιος λέει ότι πως όχι μόνο τους αιρετικούς αλλά ούτε το διάβολο δεν πρέπει να αναθεματίζουμε και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει «τι είναι το ανάθεμα, είναι να αποκόψεις τον άνθρωπο από το Θεό και να τον αναθέσεις στον διάβολο και να μη μπορεί να σωθεί πια…»
Δεν παύουν να είναι και οι μικρές και οι μεγάλες κατάρες κακές και ολέθριες…
Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ούτε το βάρος της ενοχής και της τιμωρίας που τους αναμένει ούτε το κακό και την καταστροφή που επιφέρουν…
Ζούσε μια οικογένεια με 4-5 και η μητέρα ήταν από τη Κεφαλονιά που έχουν τη συνήθεια να καταριούνται τα παιδιά τους λέγοντας να έμπει ο διάβολος μέσα σου. Κάποιο μεσημέρι στέλνει η μάνα το κοριτσάκι να αγοράσει ένα κεσεδάκι γιαούρτι.
Στο δρόμο όμως το παιδί άνοιξε το γιαούρτι και έτρωγε τη πέτσα.
Το βλέπει αυτό η μητέρα και αμέσως το καταράστηκε το παιδί και του λέει να μπει ο διάβολος μέσα σου και αμέσως το παιδί πέφτει κάτω και χτυπούσε το κεφάλι του στο έδαφος, δηλαδή το παιδί δαιμονίστηκε και μετά από 4 μέρες πέθανε…
Δεν απαλλασόμεθα της ευθύνης για το κακό που προξενήσαμε με τη κατάρα…
Πολλοί δεν γνωρίζουν καν ότι το να καταριέται κανείς είναι μεγάλο και θανάσιμο αμάρτημα και δεν το εξομολογούνται…
Ο άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα όσα μεγάλα κακά και να του προξενήσουν να καταριέται.
Έχουμε αυστηρή εντολή να αγαπάμε και να ευλογούμε και τους εχθρούς μας ακόμα και να τους ευεργετούμε.
Λίγα λόγια για τον Γέροντα Θωμά
Ό μακαριστής μνήμης π. Θωμάς Τσονάκας έγεννήθη εις την κοινότητα «Μηλιά» της ορεινής Ναυπακτίας, την 6ην Οκτωβρίου 1921 ημέρα της μνήμης του Άγ. Αποστόλου Θωμά.
Οι γονείς του, Λάμπρος και Παναγιώτα, απέκτησαν 13 τέκνα, εκ των οποίων το έκτον ήτο ό π. Θωμάς.
Τα πρώτα 10 έτη διήλθε μετά της οικογενείας του διδασκόμενος την προς τον Θεό πίστη και τα χρηστά ήθη παρά των ευσεβών γονέων του.
Μνημειώδης υπήρξε ή ελεημοσύνη και ή φιλοξενία των γονέων του και μάλιστα κατά την δύσκολο εκείνην περίοδο.
Σημαντική διά την καλή ανατροφή του υπήρξε ή παρουσία της έκ πατρός γιαγιάς του Ασημίνας καθώς και ή καθοριστική συμβολή της νονάς του Αθηνάς.
Εις ηλικία 10 ετών μετέβη εις Πάτρας και ανέλαβε εργασία εις κηροποιών όπου ήργάζετο ήδη ό μεγαλύτερος αδελφός του Λεωνίδας.
Εις Πάτρας παρέμεινεν έως της στρατεύσεώς του εργαζόμενος εις διαφόρους εργασίας και κυρίως ως αρτοποιός έως τέλους της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.
Ή σχολική του κατάρτισης έφθασε μέχρι της τετάρτης Δημοτικού την οποίαν τελείωσε εις το Δημοτικό Σχολείο της «Μηλιάς».
Έστρατεύθη εις τα δύσκολα έτη της γερμανικής κατοχής, άλλ” ευρέθη εις το μέτωπο του πολέμου κατά των συμμοριτοπόλεμο.
Ύπηρέτησεν ως διαβιβαστής συμμετέχων εις τάς πολεμικάς επιχειρήσεις τού Γράμμου διαφυλαχθείς χάριτι Θεού, άβλαβης και απελύθη έκ τού στρατοπέδου Κονίτσης.
Επέστρεψεν εις Πάτρας και λαβών τας εύχάς των γονέων του και τού πνευματικού του πατρός, Γερβασίου Παρασκευοπούλου ένυμφεύθη την Διονυσία Άγαλιώτου το έτος 1952 μετά της οποίας απέκτησε τρία τέκνα, την Μαρίνα, τον Λάμπρο και τον Ιωάννη.
Έκτος τού πνευματικού του πατρός Γερβασίου αναφερόταν μετά σεβασμού και αγάπης εις την μνήμην δύο ακόμη πνευματικών του διδασκάλων και οδηγών τού Χαραλάμπους Καντρή έκ Πατρών και τού Ιωάννου Σπυροπούλου εξ Αθηνών.
Από της ηλικίας των 17 ετών έπεδόθη μετά ζήλου εις την μελέτη των Ιερών γραφών και την εφαρμογή των θείων εντολών. Σκοπός της ζωής του ήτο ή αγάπη τού Θεού.
Απέφευγε κάθε λόγο και πράξη τα οποία θα έγίνοντο αφορμή να λυπηθεί ό Θεός.
Ήτο πολύ φιλακόλουθος. Αρίστευσε εις την κατά Θεόν ανατροφή των τέκνων του.
Ή προσφορά προς τον πλησίον με κάθε μέσον, υπήρξε μεγίστη και κυρίως διά τού θείου Λόγου, τον όποιον μετά ζήλου υπηρέτησε καθ” όλη του την ζωή.
Από το έτος 1960 διοργάνωνε κατ” οίκον κατηχήσεις γνωστάς ως πνευματικούς κύκλους, όπου καθημερινώς δίδασκε τον θείο λόγο.
Τα καλοκαίρια διοργάνωνε εκδρομές, τα Σαββατοκύριακα εις πολλά μέρη της Ελλάδος, με επισκέψεις εις Ί. Μονές και ιστορικές περιοχές της χώρας μας. συνδυάζων το τερπνόν μετά τού ωφελίμου.
Το έτος 1975. μετά την συνταξιοδότησή του ίδρυσε τον Σύλλογο «Φίλοι τού Αγίου Όρους» και παρέμεινε πρόεδρος αυτού μέχρι τέλους της ζωής του.
Προσέφερε το μεγαλύτερο πνευματικόν του έργον μέσω τού Συλλόγου αυτού, συνεργαζόμενος με όλους σχεδόν τούς πνευματικούς ανθρώπους της Πατραϊκής κοινωνίας.
Όλίγον πριν της μακαριστής του εκδημίας. διά της συμφώνου γνώμης της συζύγου του Διονυσίας έκάρη Μοναχός.
Εις την πόλιν των Πατρών παραμένει ή μνήμη τού λαϊκού κ. Θωμά Τσονάκα διότι με αυτήν την ιδιότητα προσέφερε το πλούσιον και πολυειδές πνευματικόν του έργο μεταξύ τού όποιου και αρκετό συγγραφικό.
Κυκλοφορούν ήδη οκτώ βιβλία του τα οποία εξέδωσε ό ίδιος, πλέον των δέκα δέ υπάρχουν εισέτι ανέκδοτα, περί των οποίων γίνεται προσπάθεια εκ μέρους των τέκνων του διά την έκδοση των.
Επίσης άφησε περίπου 200 μαγνητοφωνημένες ομιλίας διαφόρων θεμάτων, από τας κατ” οίκον κατηχήσεις και από την αίθουσα τού Συλλόγου «Φίλοι τού Αγίου Όρους».
Ή προς Κύριον πρεσβεία τού μακαριστού π. Θωμά. ως και το πλήθος των ευχών του, ας συνοδεύουν όσους διατηρούν την μνήμην του και είχαν την ευκαιρία της μετ” αυτού φιλίας.
Εϊη ή μνήμη του αιωνία.
Αμήν.
πηγη petraxili.blogspot.gr