(Διασκευή-επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Όταν ο όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω ασκήτευε στο Άγιον Όρος, μαζεύονταν αρκετοί πολλές φορές και συνομιλούσαν με τον Όσιο για την ωφέλεια της ψυχής τους.
Ένας ληστής, που τους είδε όλους αυτούς, και νομίζοντας ότι έδιναν ελεημοσύνη στον Όσιο, σκέφτηκε να τον σκοτώσει και να πάρει τα χρήματα.
Μια μέρα, λοιπόν, που ο άγιος πήγαινε προς το κελλί του, ο ληστής κρύφτηκε σε ένα ξεροπόταμο για να τον σκοτώσει.
Περιμένοντας όλην την μέραν σε εκείνο τον τόπο, όταν πέρασε ο όσιος, ο ληστής δεν τον είδε, γιατί ο Κύριος τον σκέπασε από τα μάτια του.
Για τον λόγο αυτό πήγε στο κελλί του Οσίου για να δει εάν βρισκόταν εκεί.
Και, βλέποντας τον στο κελλί του απόρησε και τον ρώτησε από πού πέρασε. Ο όσιος Διονύσιος του απάντησε από τον χείμαρρο.
Ο ληστής θαύμασε για το γεγονός αυτό, δηλαδή πώς έγινε και τυφλώθηκε και δεν τον είδε και ομολόγησε τις προθέσεις του, λέγοντάς στον Όσιο:
– Εγώ σε καρτερούσα εκεί για να σε σκοτώσω. Αλλά, τώρα κατάλαβα πως είσαι δούλος του Θεού, ο οποίος σε προστατεύει και σε σκεπάζει. Συγχώρεσέ μου το κακούργημα που σκέφτηκα εναντίον σου, και κάνε δέηση στον Δεσπότη Χριστό, να εξαλείψει τις ανομίες μου και να με αξιώσει να γίνω δόκιμος μοναχός.
Ο άγιος, αφού τον άκουσε του είπε:
– Εάν σταματήσεις τις δολοφονίες, μετανοήσεις ολοψύχως για τα κακουργήματά σου και φροντίσεις για την σωτηρία σου, ο Θεός, ως ελεήμων και εύσπλαχνος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου.
Ο πρώην ληστής, δέχτηκε στην καρδιά του ως Θείο σπόρο τους λόγους αυτούς, και συνεργούσης της θείας χάριτος πήγε σε μοναστήρι και έγινε δόκιμος μοναχός.
Διασκευή από τον βίο του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, που έγραψε ο Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης Δαμασκηνός, ο οποίος δημοσιεύεται στο βιβλίο του Απόστολου Γλαβίνα, “Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω”, έκδοση Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Επιστημονική Επετηρίδα, Παράρτημα αρ. 30, του 26ού τόμου.