Να σε πω για τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη τι έπαθεν μια φοράν;
Τα πρώτα χρόνια που τον γνωρίσαμε αγωνιζόταν με πολύν ζήλον στην προσευχήν. Μιαν βραδυά έπεσε στο κρεβάτι να ξεκουραστεί λίγο και μετά να σηκωθεί για αγρυπνία…
Οι δαίμονες πολύν φθόνον είχαν μαζί του. Η προσευχή του παπά-Εφραίμ ήταν φωτιά.
‘Ερχονται λοιπόν ένας ολόκληρος λεγεώνας έξω από το κελλί του και αρχίζουν φωνές. Ξυπνά το καλογέρι φοβισμένο. Βάζει αυτί, κατάλαβε, δαίμονες είναι…
‘Ολοι μαζί μια φωνή: «Πόλεμος-πόλεμος…»
Ενόμισαν ότι θα τρομάξει κι αυτός σαν κι εσένα… (…)
‘Ομως τι κάμνει το καλογέρι;
Σηκώνεται από το κρεβάτι σαν αστραπή.
Αρπάζει το τρακοσάρι (κομποσκοίνι) και τους απαντά και αυτός δυνατά με θάρρος:
«Ναι-ναι πόλεμος-πόλεμος..!»
Και δώστου αρχινά η μάχη…
«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…»
~ «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με…»
‘Εβγαλε τέτοια αγρυπνία που τη θυμόταν για χρόνια .
‘Ελεγε μετά αυτός ευχαριστώ στους δαίμονες που τον ξυπνήσανε.
Ακούς πως αγωνίζονται;