Απλά, αθόρυβα, η λατρεία της καρδίας εκφράζεται με την κίνηση του σώματος – υπόκλιση στο μεγαλείο της του Χριστού παρουσίας.
Ο λαός του Θεού ο άγιος καλεί, αιώνες τώρα, προς προσκύνηση του μόνου αληθινού Θεού. Δεν πρόκειται για κίνηση δουλείας, αλλά έκφραση πληρότητας καρδίας, ευγνώμονης, ευεργετημένων παιδιών.
Οι κάθε διάφοροι «διδάσκαλοι» και «σωτήρες» του κόσμου τούτου, εκμεταλλευόμενοι την αναζήτηση του ανθρώπου, για γνώση και ηρεμία, του προσφέρουν νοθευμένη σωτηρία, υποκατάστατα σωτηρίας.
Η αυτολατρεία και η ετερο-λατρεία, χωρίς τη μόνη λατρεία του μόνου Θεού, οδηγούν σταδιακά στην ανελευθερία, στην ανήσυχη εσωτερική ηρεμία, στην ανέλπιδη πορεία.
Στη Θεία Λειτουργία καλούμαστε να προσκυνήσουμε και να προσπέσουμε στο Χριστό, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά τη μοναδικότητά Του και την κηδεμονία Του.
Κι ενώ προσερχόμαστε, έρχεται!
Κι ενώ Τον λατρεύουμε, μας προσφέρεται!
Η όντως χαρά, η αληθινή ελευθερία, η ουσιαστική ελπίδα, γεμίζουν τον καρδιακό χώρο ως βεβαιότητα της εγγύτητας Του και της αγαπητικής διακονίας Του!