Επέστρεφα στο σπίτι μου από μια κοπιαστική διακονία…
Καθ’ οδόν, βλέπω με έκπληξη έναν γνωστό-άγνωστο κύριο να… σκαλίζει τα σκουπίδια των δοχείων του Δήμου Βόλου.
Αυθόρμητα σταμάτησα το αυτοκίνητό μου κοντά του για να τον χαιρετίσω…
Το χαμόγελό του άγγιξε την καρδιά μου…
Του προσφέρω ένα γλυκό κι εκείνος το πήρε με ευγνωμοσύνη….
Με μια γρήγορη κίνηση αφήνει το γλυκό στο πεζοδρόμιο και βγάζει από την τσέπη του παντελονιού του ένα παλιό πορτοφόλι…
Άρχισε να ψάχνει το εσωτερικό του και βγάζοντας ένα χαρτονόμισμα των 10.00 €, μου λέγει: «πάτερ, θέλω να καταθέσω κι εγώ τον οβολό μου γι’ αυτά που κάνει ο «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ»…
Έμεινα άφωνος από την κίνηση αυτή και είπα μέσα μου: «ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΑΤΙ, ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΣΤΗ Β΄ΠΑΡΟΥΣΙΑ».