Το ρεπορτάζ του BBC με τίτλο "Όταν ο Παρθενώνας είχε εκθαμβωτικά χρώματα" ξεκινάει με τον πίνακα του Βικτωριανού ζωγράφου Lawrence Alma-Tadema που ονομάζεται: "Ο Φειδίας δείχνει τη ζωφόρο του Παρθενώνα στους φίλους του".
Απεικονίζονται αυθεντίες του 5ου αι. στην Αθήνα να θαυμάζουν την εξαιρετική δουλειά του γλύπτη: την απεικόνιση των υφασμάτων, το απίστευτο βάθος (σε κάποια σημεία τέσσερα άλογα καλπάζουν το ένα δίπλα στο άλλο μόλις σε μία ή δύο ίντσες μαρμάρου). Οι θεατές μπορεί επίσης να παρατηρήσουν τα σκούρα, όμορφα χρώματα που «ζωντανεύουν» το γλυπτό.
Την περίοδο που ο Alma-Tadema δημιούργησε τον πίνακα έκανε μια τολμηρή δήλωση, "το χρώμα είχε χαθεί από τα γλυπτά όταν αυτά παρουσιάστηκαν στο Βρετανικό Μουσείο. Πάνω από δύο χιλιετίες καιρικών φαινομένων και πολέμου είχαν αποχρωματίσει και κάνει λευκό το μάρμαρο".
Οι αρχαιολόγοι χρησιμοποιούν υπεριώδη ακτινοβολία για να ανιχνεύσουν τα χρώματα στα αγάλματα, φωτογραφία: μουσείο San Francisco Πολλοί φαντάζονταν τα αρχαία λεπτά ως μια μία μάζα πανέμορφου, λαμπερού λευκού και μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν την ιδέα του ζωγραφισμένου μαρμάρου ή του χαλκού ως προσβολή στην εντύπωση που έχουν για το παρελθόν ως ένα λιτό, χωρίς στολίδια μέρος.
Ωστόσο, η αρχαία τέχνη ήταν μία έκρηξη χρώματος και φανταχτερής διακόσμησης. Αγάλματα εξοπλισμένα με ασπίδες και κράνη και μπρούντζο που λάμπει σαν χρυσός, φωτογραφία: Μουσείο Καλών Τεχνών Σαν Φρανσίσκο Μάλιστα ο Φειδίας είχε δημιουργήσει επίσης το τεράστιο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, το οποίο τοποθετήθηκε μέσα στον Παρθενώνα.
Τα μπρούντζινα αγάλματα θα ήταν λαμπερά. Το κεφάλι που βλέπουμε σήμερα με πρασινωπό-καφέ ήταν κάποτε γυαλιστερό και πιο ανοιχτόχρωμο, σχεδόν χρυσό.
Οι κόγχες των ματιών των αρχαίων αγαλμάτων δεν ήταν κενές. Τα μάτια δημιουργούνταν ξεχωριστά και χάνονταν με το πέρασμα του χρόνου.
Στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, υπάρχει ένα θαυμάσιο ζευγάρι ελληνικών ματιών σφτιαγμένο από μπρούντζο, μάρμαρο, χαλαζία και οψιδιανό.
Το Μουσείο Κλασικής Αρχαιολογίας στο Κέιμπριτζ προσπάθησε να βάλει χρώματα στις αναδημιουργίες του αρχαίων αγαλμάτων με γύψο.
Το πρωτότυπο (πλέον λευκό) άγαλμα «Πεπλοφόρος κόρη» - το άγαλμα μιας νεαρής κοπέλας που φοράει ένα μακρύ φόρεμα με ζώνη στη μέση -βρίσκεται στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα. Το φόρεμα στο αντίγραφο του Κέιμπριτζ είναι ζωγραφισμένο με έντονο κόκκινο χρώμα, με μπλε άκρες και διακοσμητικά από μπλε, πράσινο και λευκό. Έχει επίσης αποκτήσει πόδια, που έχουν χαθεί από την αρχική μαρμάρινη έκδοση, καθώς και ένα νέο αριστερό χέρι.
Μάλιστα το Μουσείο της Ακρόπολης ενθαρρύνει τους επισκέπτες της ιστοσελίδας του να διακοσμήσουν τις δικές τους εκδοχές του πέπλου,τους επιτρέπει να ερευνήσουν αρχαϊκά χρώματα και να δουν ποια ήταν διαθέσιμα στους ζωγράφους στον αρχαίο κόσμο.
Οι Ρωμαίοι "φώτιζαν" επίσης το μάρμαρο τους. Ο Paolo Liverani, από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, δούλεψε ένα πρότζεκτ για την αναδημιουργία του αγάλματος του Αυγούστου της Πρίμα Πόρτα, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1863 και είχε ίχνη του χρώματος.
Ένα αντίγραφο του αγάλματος, με την πολυχρωμία του αποκατεστημένη βρίσκεται τώρα στο Μουσείο του Βατικανού.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η έκθεση «Πολύχρωμοι Θεοί» του Brinkmann έχει αποδείξει σίγουρα ότι υπάρχει μια προτίμηση για σύγχρονες αναπαραστάσεις της λαμπρότητας των αρχαίων αγαλμάτων. Πέρα από οτιδήποτε άλλο, μας υπενθυμίζει πόσο απέχουν οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες από εμάς, παρόλο που συχνά φαντάζουν τόσο οικείοι.
"Τα άσπρα μαρμάρινα αγάλματα ή οι κίονες που χτίσαμε ως φόρο τιμής στους αρχαίους λένε περισσότερα για εμάς - και τον τρόπο που επιλέγουμε να φανταζόμαστε τον αρχαίο κόσμο - απ ' ό,τι για τους ανθρώπους που έζησαν πριν από 2.000 ή περισσότερα χρόνια."