Το Χαψίκιοϊ αποτελούσε ιστορικά σταθμό διανυκτέρευσης πάνω στον Δρόμο του Μεταξιού, με χάνια για όσους σκόπευαν να περάσουν με τα καραβάνια και τις άμαξές τους την από κάθε άποψη επικίνδυνη «Διάβαση της Ζύγανας».
Μέχρι το 1923 οι κάτοικοι του Χαψίκιοϊ ήταν όλοι Έλληνες, λίγοι από αυτούς τενεσούρ, δηλαδή φανερά μουσουλμάνοι και κρυφά χριστιανοί. Μετά την αποχώρηση των Ελλήνων χριστιανών στο Χαψίκιοϊ έμειναν οι τενεσούρ, ενώ περί το 1925 Ελληνόφωνοι κάτοικοι από την περιοχή της Τόνιας εγκαταστάθηκαν σε σπίτια Ελλήνων που είχαν φύγει.
Με την κατασκευή του νέου οδικού άξονα Τραπεζούντας-Αργυρούπολης, το Χαψίκιοϊ έμεινε εκτός δρόμου και έχασε την αίγλη του, αλλά και σοβαρό μέρος των εισοδημάτων που προέρχονταν από τους οδηγούς και τους διερχομένους.
Έτσι, η μοναδική ασχολία των κατοίκων παρέμεινε η κτηνοτροφία. Οι κάτοικοι του Χαψίκιοϊ είχαν την ευφυΐα να χρησιμοποιήσουν το γάλα τους με τέτοιον τρόπο, ώστε αρκετές οικογένειες να ζουν από τη διαδικασία αυτή.
Λόγω της ποιότητας του γάλακτος, αλλά και λόγω της μυστικής ποντιακής συνταγής, το ρυζόγαλο του Χαψίκιοϊ σταδιακά έγινε γνωστό σε ολόκληρη την Τραπεζούντα και μετά σε ολόκληρη την Τουρκία. Σήμερα αποτελεί τη γαστρονομική ταυτότητα του Χαψίκιοϊ, με την οικονομία της κωμόπολης να στηρίζεται σε αυτό σε μεγάλο βαθμό. Αν βρεθείτε εκεί, μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε.
