ΠαπαΧαράλαμπος Διονυσιάτης: « Πρόσεξε μή γελαστεῖς και ἀντιμιλήσεις σε δαιμονισμένο, γιατί…»

 Αυτό, παιδί μου, να το προσέξεις πολύ. Άλλος είναι πόνος είναι από τη δίψα της προσευχής. Άλλος είναι αυτός πού προέρχεται από κάποιο δικαίωμα και ακαταστασίαν…

Αυτό όμως (το δεύτερο), είναι του πειρασμού. 

Θα το προσέξεις αυτό αν σου τύχει κάποτε από απροσεξία ή και δαιμονική συνέργεια να στεναχωρήσεις κάποιον αδελφόν. Μόλις αυτός μέσα του τα βάζει μαζί σου, τότε αμέσως μέσα στο στήθος σου αισθάνεσαι  έναν πόνο ανακατεμένο  με σύγχυση  και ταραχή. 
Αν έχεις άδικο τρέξε αμέσως, βάλε μετάνοια, ζήτα συγγνώμην. Μαλάκωσε του άλλου την καρδιά, αν θέλεις να μαλακώσει ο Θεός και τη δική σου...

Κάποτε, ενώ έχουμε και το δίκαιο με το μέρος μας, ο άλλος νομίζει ότι φταίμε. Ακόμα και σ΄αυτήν την περίπτωση, συμμετέχουμε από τη δαιμονική ακαταστασία του άλλου.

Και πάλι θα βάλουμε μετάνοια. Θέλουμε δεν θέλουμε θα πάρουμε επάνω μας το σφάλμα, αν θέλουμε να γαληνέψει η ψυχή μας. 

Ο Θεός φυλάξοι μην τύχει κανένας δαιμονισμένος να τα βάλει μαζί μας.

Εκεί πρέπει να είσαι πολύ δυνατός να τα βγάλεις πέρα.

Μού έτυχε αυτό όταν ήμον αρχάριος και τα βρήκα μπαστούνια.

Και το δίκαιο νάχω και να του βάζω μετάνοια κι αυτός δώστου να με βρίζει.

Μέσα μου έβραζα. Τρέχω στον Γέροντα να εξομολογηθώ. Μου λέγει ο Γέροντας:

"Πρόσεξε μη γελαστείς και ανοίξεις στόμα να αντιμιλήσεις. Κάηκες. Ο διάβολος που έχει μέσα του περιμένει να ανοίξεις το στόμα, μια λέξη θέλει να αρπάξει από σένα για να μπει μέσα σου.Τότε τι θα τραβήξεις»!

 Μη φοβάσαι. Θα προσευχηθώ και θα γαληνέψεις. Σύντομα.  Πράγματι, αμέσως γαλήνεψα. 

Αλλά το χρωστώ χάριν στον Γέροντά μου, ειδάλλως κινδύνευα να απελπιστώ». 
-----------------------------------