Υπήρχαν κι άλλες περιπτώσεις άνάλογες.
Μιά φορά εμφανίστηκε μιά κυρία μ’ όλους τούς τύπους τής άριστοκρατίας. Ό Στάρετς δεν ήταν στό Μοναστήρι τήν ώρα πού ή θαυμάστριά του έφτασε εκεί.
Ώς συνήθως ήταν έξω, τριγυρνώντας στά δάση.
Κάποιοι όμως πού βρίσκονταν ψηλά στό καμπαναριό τού Κιταγιέφσκαγια, είδαν τόν Στάρετς νά έπιστρέφη. Περπατούσε μέ σκυμμένο τό κεφάλι κι είχε βρώμικα κουρέλια καί πετσέτες κρεμασμένες πάνω του. Μόνο ό Θεός γνωρίζει πού τά βρήκε όλα αύτά! Μιά άπ’ αύτές τις πετσέτες ήταν λερωμένη, χωρίς ύπερβολή, μέ περιττώματα.
Προχωρώντας πρός τήν εύγενή κυρία ό Θεόφιλος σταμάτησε καί είπε σέ απλή μικρορώσικη διάλεκτο:
«Ω! Αυτή είναι μιά μεγάλη κυρία! Πρέπει νά σκουπίσω τά χέρια μου».
Καί τά σκούπισε μέ τήν λερωμένη πετσέτα.
«Ορίστε! Φίλησέ το!», τής είπε άπλώνοντας τό χέρι του. Εκείνη, όπως είναι εύνόητο, έκανε πρός τά πίσω μέ τρόμο.
«Τέτοιες άκριβώς είναι καί οί άρετές σου μπροστά στόν Θεό», είπε ό μακάριος αύστηρά. «Βρωμάνε, κυρία μου, βρωμάνε!».
Ακόμα καί ή έξοχη καί φιλάνθρωπη καί εύλαβής Κοντέσσα Άννα Άλεξέγιεβνα Όρλόβα-Τσεσμένσκαγια, δεν αποτελούσε εξαίρεση σ’ αυτή τήν τακτική του Στάρετς.
Ήρθε κάποτε σ’ αυτόν με τήν ύπόδειξη του Μητροπολίτη Φιλάρετου. Όταν του ζήτησε την ευλογία του γιά νά ξεκινήση ένα σοβαρό έργο, ό Στάρετς δεν τής είπε λέξη. Μάζεψε μόνον ένα σωρό σκουπίδια καί τά έριξε στήν φούστα της.
Ή Όρλόβα πού ήταν τόσο εύλαβής καί τιμούσε τόν Στάρετς πολύ, έφυγε ταπεινά κουβαλώντας καί τά σκουπίδια καί σ’ όλο τόν δρόμο ώς τό σπίτι της αναρωτιόταν τι νά σήμαινε αυτή ή πράξη του μακαρίου.
Μιά άλλη φορά ή ίδια, ήρθε την παραμονή τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου. Ό Στάρετς είχε την συνήθεια αυτή την ήμερα νά καθαρίζη τό κελλί του γιά την γιορτή. Έπλενε τσουκάλια καί πιάτα όταν έφτασε ή Όρλόβα. Μόλις την είδε φώναξε χαρούμενος:
«’Ά, μιά κόρη, μιά κόρη ήρθε! Καλή τύχη. Σε παρακαλώ καλή μου, πήγαινε κάτω στόν Δνείπερο καί πλύνε μου μερικά σκεύη».
Καί τής φόρτωσε μιά αγκαλιά βρώμικα πιάτα.
Ή Αννα Άλεξέγιεβνα χαμογέλασε ήρεμα μόνο καί πήγε κάτω στόν Δνείπερο, όπου άρχισε μέ επιμέλεια νά τριβή τά πιάτα, πού είχαν πολυκαιρίσει άπλυτα, μέ τά στολισμένα μέ πολύτιμα δαχτυλίδια χέρια της. Ό υπηρέτης της στεκόταν σέ κάποια απόσταση καί έβλεπε μέ θαυμασμό την Κοντέσσα νά κάνη μιά τέτοια ταπεινωτική δουλειά.
Ό Στάρετς δέν μιλούσε καθαρά στόν καθένα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.
Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.