Ομιλία που εκφωνήθηκε το 2012 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου στα πλαίσια του διπλού εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου και της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων. Με την ευκαιρία του πανελλήνιου εορτασμού της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων λίγα λόγια για την προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων την Παναγία μας:
Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες, εντιμότατες πολιτικές, στρατιωτικές, αστυνομικές και λιμενικές αρχές του νησιού μας, κυρίες και κύριοι˙ σήμερα είναι διπλή γιορτή. Πανηγυρίζουμε σήμερα με θρησκευτική ευλάβεια, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ναό του Σολόμωντα και, ταυτόχρονα, γιορτάζουμε με κάθε επισημότητα την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, δηλαδή του Στρατού Ξηράς, του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Κοντά στο σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, ακούγεται το περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός, του κάθε της εχθρού ο σκληρός τιμωρός.
Όσον αφορά τώρα το πότε καθορίστηκε αυτός ο διπλός εορτασμός, αυτό έλαβε χώρα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974. Πριν από την περίοδο της Απριλιανής δικτατορίας (1967 – 1974) υπήρχε η γιορτή των Ενόπλων Δυνάμεων, που γιορταζόταν κάθε 15η Αυγούστου, ανήμερα της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Από το 1967 και για επτά περίπου χρόνια, η γιορτή αυτή άλλαξε όνομα σε Ημέρα Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων. Ο εορτασμός της γινόταν κάθε 29η Αυγούστου, ημέρα που έπεσε το 1949 στο όρος Γράµµος της Βορείου Ελλάδος το τελευταίο προπύργιο του αυτοαποκαλούμενου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, γεγονός που οδήγησε στη λήξη του αιματηρού Εμφυλίου πολέμου.
Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι, σήμερα, ανημέρα του εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου, καθορίστηκε, επίσης, να εορτάζεται με κάθε επισημότητα η οφειλόμενη τιμή στην αποστολή και την προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδας μας. Η εορταστική αυτή εκδήλωση, αποβλέπει, σύμφωνα με τις οδηγίες της Πολιτείας και τις διαταγές των Γενικών Επιτελείων, στην επισήμανση των αρετών της Ελληνικής Φυλής και κυρίως στην Πολεμική Αρετή των Ελλήνων.
Και για απαντήστε μου; Υπάρχει σημαντικότερη Αρετή από την υπεράσπιση της Πατρίδος, των βωμών και των εστιών, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, από κάθε ξένη επιβουλή; Αυτό δεν είναι και πρέπει οπωσδήποτε να είναι ακόμη και σήμερα καθήκον του κάθε Έλληνα; Και στην επιτέλεση αυτού του καθήκοντος, εάν και εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο στο εγγύς μέλλον και εκείνος το ζητήσει, ποιον θα έχει ο Έλληνας βασικό συμπαραστάτη; Μα την Παναγία φυσικά.
Από τα Βυζαντινά χρόνια, λοιπόν, μέχρι και σήμερα η Παναγία μας ως προσωποποίηση όλων των αρετών, ως Κεχαριτωμένη, ως Θεομήτωρ, ως Μεγαλόχαρη και ως Υπέρμαχος Στρατηγός καθοδηγεί τα Ελληνικά Όπλα και υπερασπίζεται το Ορθόδοξο Χριστιανικό Ελληνικό Έθνος. Με την προστασία και τις ευλογίες της Μητέρας του Θεού εκείνο, και ειδικότερα οι Ένοπλες Δυνάμεις του, έχουν καταγράψει σελίδες δόξας και ηρωισμού στα διάφορα πεδία των μαχών και όχι μόνο.
Μια από τις πιο γνωστές εκείνες σελίδες κατεγράφη το έτος 626, όταν η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνιδίως από τους Αβάρους. Γνωρίζοντας την απουσία του βυζαντινού στρατού στην μακρινή Περσία, οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες, τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου, ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή αρωγή, δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ αντεπίθεση των αμυνομένων προξένησε τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.
Διαβάστε εδώ: Εισόδια της Θεοτόκου: Η καλογερική της Παναγίας
Την 8η Αυγούστου, η Βασιλίδα των Πόλεων είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη ως τότε απειλή της ιστορίας της. Ο χριστιανικός λαός της, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον από τότε λεγόμενο Ακάθιστο Ύμνο στην Παναγία, αποδίδοντας τα νικητήρια και την ευγνωμοσύνη του τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ.
Σύμφωνα όμως με άλλες ιστορικές πηγές, ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται και με άλλα παρόμοια γεγονότα, όπως τις πολιορκίες και την σωτηρία της Κωνσταντινούπολης επί των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου (673), Λέοντος του Ισαύρου (717-718) και Μιχαήλ του Γ΄ (860).
Την βυζαντινή, λοιπόν, εποχή, όπως είναι ευρέως γνωστό, οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν, επίσης, τον αραβικό κίνδυνο. Όταν πια νίκησαν οριστικά τις εχθρικές αυτές δυνάμεις καθιέρωσαν να γιορτάζεται κάθε 1η Οκτωβρίου η γιορτή της Σκέπης της Παναγίας, εκφράζοντας έτσι προς εκείνη την ευγνωμοσύνη τους για την βοήθεια και την προστασία της.
Το 1952 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καθιέρωσε το γεγονός αυτό να γιορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου (αντί της 1ης Οκτωβρίου), επειδή η Παναγία βοήθησε τους στρατιώτες μας στον Πόλεμο του ’40.
Εμείς οι Νεοέλληνες δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι, η με θαυματουργικό τρόπο εύρεση της Ιεράς Εικόνος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Τήνο το 1823 θεωρήθηκε από τους επαναστατημένους τότε Έλληνες θεϊκός οιωνός για το δίκαιο και την επιτυχία της ελληνικής Εθνεγερσίας, που είχε ξεκινήσει το 1821 για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.
Γι’ αυτό, άλλωστε, το λόγο η Παναγία είναι το πρόσωπο με τις περισσότερες επωνυμίες, που είναι τόσες πολλές, όσες και οι ποικιλόμορφες εκφράσεις τής ζωντανής παρουσίας της στην πορεία τού Γένους των Eλλήνων, αλλά και όλων των Oρθοδόξων λαών.
Αλλά και σήμερα η Παναγία στέκεται στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, των οποίων η ποικίλη προσφορά δεν είναι άγνωστη και μικρή εντός του Ελλαδικού χώρου. Αυτή εκδηλώνεται με κάθε μορφής συμμετοχή και δραστηριότητα, όπως η νοσηλευτική αρωγή, η συνδρομή στη βελτίωση της ζωής κατοίκων απομακρυσμένων περιοχών, η συνδρομή στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, η συνεισφορά τους στην οικονομική δραστηριότητα των περιοχών, όπου εδρεύουν, και ειδικότερα στις ακριτικές περιοχές, όπου πλέον των άλλων είναι μεγάλη η προσφορά τους και στον ηθικό-ψυχολογικό τομέα.
Και όλη αυτή η παρουσία και προσφορά τους αναγνωρίζεται και εκτιμάται και από την Ελληνική πολιτεία, αλλά κυρίως από τον Ελληνικό λαό, ο οποίος διαρκώς προσβλέπει με εμπιστοσύνη στο στρατό μας, έχοντας τον σταθερά ψηλά στη σχετική λίστα για την αξιοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του και τη σπουδαιότητα, αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του έργου του, αλλά και στην πρώτη θέση στην καρδιά του, γιατί αποτελεί το καλύτερο και πιο υγιές τμήμα του.
Του Κωνσταντίνου Γεωργ. Καρατζά, Θεολόγου – Καθηγητή του 4ου Γυμνασίου Χίου, Εφέδρου Ανθυπολοχαγού Πεζικού, Μέλος Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Χίου