Το μουσείο του Λούβρου (Musée du Louvre) είναι ένα από τα μεγαλύτερα, δημοφιλέστερα και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού, στις όχθες του Σηκουάνα, σε μια έκταση 60.000 τετραγωνικών μέτρων.Τα δύο Ελληνικά εκθέματα που θα αναφέρουμε παρακάτω ανεβάζουν στο ζενίθ την επισκεψιμότητα στο Μουσείο του Λούβρου αποφέροντας ιλλιγιώδη ποσά στη Γαλλία προσφέροντας χιλιάδες θέσεις εργασίας χωρίς ποτέ όχι μόνο να φθείρεται η αξία τους αλλα να αποκτούν υπεραξία διαχρονικά…
Αυτό κατ, αναλογία γίνεται και στο Βρετανικό και σε άλλα μουσεία της Ευρώπης…ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ.. 1) Η Αφροδίτη της Mήλου - Το άγαλμα (3ος αι. π.Χ.) της γυναικείας θεότητας που βρέθηκε το 1820 στο νησί της Μήλου. Ο αξιωματικός Jules-Sébastien-César Dumont d’Urville, που έπεισε τους Γάλλους να βιαστούν να αγοράσουν την Αφροδίτη της Μήλου και που αργότερα εξελίχθηκε σε σημαντικό εξερευνητή της Ανταρκτικής Το έργο βρέθηκε σε πολλά κομμάτια (πιθανόν έξι, από τα οποία τα χέρια και το όνομα του γλύπτη πλέον λείπουν), με δύο βασικά, τον κορμό και τα πόδια. Όλα αυτά τα κομμάτια και οι Ερμές έγιναν αμέσως αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Ο Βουτιέ ενημέρωσε με μιας τον Γάλλο υποπρόξενο στην Μήλο, τον Λουϊ Μπρεστ (Louis Brest) και αυτός παρουσιάστηκε και άρχισε να παζαρεύει λέγοντας πως «δεν είναι βέβαιο ότι το άγαλμα αξίζει 1.000 γρόσια». Ειδοποίησε όμως αμέσως τον ντε Ριβιέρ (Charles-François de Riffardeau, μαρκήσιος και αργότερα δούκας de Rivière), πρόξενο των Γάλλων στην Υψηλή Πύλη.Στη διαπραγμάτευση αναμίχθηκε ενεργά και ένας άλλος Γάλλος αξιωματικός που είχε πάθος με τις αρχαιότητες, ο Ντιμόν ντ” Ουρβίλ (Dumont d’Urville) που σημειωτέον ήταν βέβαιος πως επρόκειτο ή για την Αφροδίτη που κρατούσε το μήλο του Πάρι.
Οι Γάλλοι αποφάσισαν να πάρουν οπωσδήποτε όλα τα ευρήματα στην κατοχή τους. Το παζάρι καθυστερούσε όμως, όπως και το πλοίο που θα μετέφερε με ασφάλεια το άγαλμα στη Γαλλία.Ο Κεντρωτάς ή και οι δημογέροντες (καθώς πλέον στα παζάρια είχε αναμιχθεί όλο το νησί) αδημονούσαν και αποφάσισαν να δώσουν ή να πουλήσουν το άγαλμα σε άλλους ενδιαφερόμενους. Ίσως εξάλλου υφίσταντο και πολιτικές πιέσεις -η Υψηλή Πύλη περνούσε σοβαρή κρίση στις εξωτερικές της σχέσεις και η παραχώρηση αρχαιοτήτων από πλευράς της συνιστούσε ουσιαστικά άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Ο νόμος όριζε όλες οι αρχαιότητες να καταλήγουν στην Κωνσταντινούπολη και να αποφασίζεται κεντρικά η διάθεσή τους ώστε ο σουλτάνος να κολακεύει τα έθνη που τον συνέφερε.Μέσα σε όλα, παρουσιάστηκε και ο Νικόλαος Μουρούζης, μέγας δραγουμάνος του οθωμανικού στόλου, και έπεισε τους Μηλίους να πουλήσουν το εύρημα σε εκείνον (ο Μουρούζης εκτελέστηκε με απαγχονισμό ένα χρόνο αργότερα μαζί με άλλους Φαναριώτες με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στην ελληνική επανάσταση).
Ο εκπρόσωπος των Γάλλων που βρέθηκε τότε εκεί ήταν ο υποκόμης ντε Μαρκέλους (Vicomte de Marcellus) που έπεισε τους ντόπιους να μη φορτωθεί τελικά η Αφροδίτη στο πλοίο του Μουρούζη για να πάει στην Πόλη, αλλά στο πλοίο των Γάλλων για να πάει στο Λούβρο.Το γλυπτό όντως ταλαιπωρήθηκε και φορτώθηκε μετ” εμποδίων στο γαλλικό καράβι, γιατί οι κάτοικοι της Μήλου είχαν διχαστεί (και διαπληκτίζονταν) και τραβολογούσαν τους Γάλλους μεταφορείς -πολλοί ντόπιοι φοβούνταν ότι αν το γλυπτό έφευγε για τη Γαλλία θα είχαν συνέπειες από τους Οθωμανούς ενώ άλλοι πίστευαν ότι έπρεπε να πάει στη Γαλλία αλλά να δοθούν περισσότερα χρήματα.
2) Η Νίκη της Σαμοθράκης (200 π.Χ.) - Το πιο αξιοθαύμαστο ίσως καλλιτέχνημα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής τέχνης, που παριστάνει τη φτερωτή θεά της νίκης.Η Νίκη* της Σαμοθράκης είναι ένα ελληνιστικό* γλυπτό του 2ου π.Χ. αιώνα σκαλισμένο σε παριανό μάρμαρο, που παριστάνει τη θεά Νίκη.Δυστυχώς, από το άγαλμα λείπει το κεφάλι της. Ανακαλύφθηκε το 1863 από τον Γάλλο πρόξενο Σαμπουαζώ2. Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαϊου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορούν να εκθέσουν το επάνω μέρος τους κορμού και τα φτερά.
Το ιερό της Σαμοθράκης ήταν αφιερωμένο στους Καβείρους, θεότητες της γονιμότητας, οι οποίοι προστάτευαν τους ναυτικούς και έδιναν δύναμη σε όσους πολεμούσαν.
Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΚΛΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
302 Δίς ευρώ έχει εισπράξει αναλογικά η Γαλλία από τα Ελληνικά εκθέματα τα τελευταία 50 χρόνια…!!!
Αν κάνουμε τους υπολογισμούς τα ετήσια καθαρά έσοδα του Λούβρου ανέρχονται σε 18.810.000 ευρώ. Είναι φανερό ότι με τις προσαυξήσεις που δέχονται κάθε χρόνο, μέσα σε 40 χρόνια τα κέρδη του Λούβρου ήταν περίπου τα 50 δις ευρώ ενώ σε 50 χρόνια άγγιξαν τα 302 δις. Τα τελευταία 98 χρόνια το γαλλικό κράτος κέρδισε περίπου 720 τρις ευρώ.Μήπως τελικά μέσα στο παιγνίδι που παίζεται τον τελευταίο καιρό κρύβεται στην ουσία η εξαγορά του πολιτισμού της Ελλάδας που η απόδοση σε κέρδη δεν τελειώνει ποτέ και είναι πάνω από πετρέλαια, θάλασσες, κλίματα και διάφορα άλλα…!!!