«Εμείς σαν Έλληνες δεν κάνουμε τίποτα. Ευτυχώς που θα κάνει ο Θεός τώρα κάτι, γιατί αλλιώς με μας χωριό δεν γίνεται. Θα τα βολέψει ο Θεός τα πράγματα. Μετά από ένα διάστημα δεν θα βρίσκεται άπιστος άνθρωπος. Τώρα πρέπει να εργασθεί κανείς. Περνάμε τα χειρότερα χρόνια. Πολλοί Άγιοι θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας, γιατί θα τους δίνονταν η ευκαιρία να αγωνιστούν πολύ. Και πολλοί ευλαβείς χριστιανοί θα ήθελαν να ζούσαν στην εποχή μας για να αγωνιστούν κι αυτοί. Εμείς δυστυχώς μένουμε έτσι».
[η εν λόγω μαρτυρία περιλαμβάνεται στο βιβλίο του πρεσβύτερου Διονυσίου Τάτση «Ο γέροντας Παΐσιος»]
***
Έτσι ακριβώς, όπως τα προείπε ο Παΐσιος, έχουν σήμερα τα πράγματα!!! Οι σύγχρονοι Έλληνες, βυθισμένοι μες στην κρίση, την απόγνωση και το αδιέξοδο, δεν δείχνουν καμία απολύτως διάθεση όχι μόνο να αγωνιστούν πραγματικά, αλλά δεν έχουν καν το κουράγιο να εργαστούν (σωματικά και πνευματικά)…
Βλέπουν την Ελλάδα γύρω τους να γκρεμίζεται κι αυτοί μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με τους Ινδιάνους τον καιρό που τους εξαφάνισαν οι Ευρωπαίοι άποικοι: την ώρα που οι ξένοι έπαιρναν την πατρίδα τους, εκείνοι κάθονταν άπραγοι και άνεργοι, μεθυσμένοι, βαστώντας ένα μπουκάλι ουΐσκι στο χέρι! Έτσι πέθανε ο ινδιάνικος πολιτισμός άλλοτε… Έτσι άραγε θα πεθάνει και ο ελληνικός πολιτισμός;…