Το άβατον ήταν και μια πανάρχαια ελληνική συνήθεια

Εκπλήσσεται κανείς πραγματικά με την αφέλεια ορισμένων να καταργήσουν το άβατον του Αγίου Όρους με την πεπλανημένη εντύπωση, ότι είναι ένας χριστιανικός θεσμός. Το άβατον, για όσους θελήσουν να διαβάσουν αρχαίους συγγραφείς, είναι ένας πανάρχαιος ελληνικός θεσμός!..

ΧΩΡΙΣ αμφιβολία, τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές, οι οποίες επιθυμούν την ανατροπή ορισμένων εθνικοθρησκευτικών μας θεσμών, με μοναδικό σκοπό και γνώμονα την εξυπηρέτηση πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, έστω και αν κατά βάθος αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν με μία ρομαντική διάθεση και, ενδεχομένως, καλή προαίρεση. 
Το να ζητάς, για παράδειγμα, τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, ένας θεσμός που επί χρόνια ολόκληρα είχε καθιερωθεί και υιοθετηθεί στην συνείδηση του Έλληνα, δεν είναι, αλήθεια, και τόσο ευχάριστο πράγμα. Ακόμη περισσότερο, όταν ζητάς να καταργηθούν τα θρησκευτικά, ως μάθημα διδασκαλίας από τα Ελληνικά σχολεία, ή να επιχειρείς να καρπωθείς την εκκλησιαστική περιουσία, που είναι ο μοναδικός οικονομικός πνεύμονας των ανθρώπων, που έθεσαν ως σκοπό της ζωής τους την εξυπηρέτηση των συνανθρώπων μας συμφώνως με το πνεύμα της Διδασκαλίας του Χριστού.
Η Εκκλησία μας, η Ελλαδική Εκκλησία, σήμερα καλείται να απαντήσει και σε ένα ζήτημα που θέτουν ορισμένοι Έλληνες ή Ελληνίδες, όπως είναι το Άβατον του Αγίου Όρους.
Ως γνωστόν, το Άβατον, είναι ένας θεσμός που έχει υιοθετηθεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια από τους ίδιους τους μοναχούς του Κάστρου του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, όπως είναι το Άγιον Όρος, αφού απαγορεύεται η μετάβαση και η παραμονή γυναικών στο «Περιβόλι της Παναγιάς», το Άγιον Όρος.
Το Άβατον ισχύει ακόμη και σε πλοία, που μεταφέρουν γυναίκες να προσδέσουν στις προβλήτες του, ενώ θα πρέπει κάποια στιγμή να προβληματισθούμε γιατί πρέπει να «ταράξουμε» την γαλήνη των εκεί μοναζόντων αγίων μας, που δεν επιθυμούν οιανδήποτε επαφή με γυναίκες, αφού θέλουν να ζουν ως ασκητές ή ερημίτες.

ΑΒΑΤΟΝ: ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ!..

Κάποιοι, για να στηλιτεύσουν την Ορθοδοξία μας, επιχειρούν να προσάψουν μομφή στους ερημίτες μας, με το επιχείρημα ότι το λεγόμενον άβατον είναι υπόθεση μονάχα του Αγίου Όρους, αποφεύγονας να μιλήσουν για το γεγονός, ότι το άβατον ήταν ένας συνήθης ιερός θεσμός των Αρχαίων Ελλήνων!
Πολύ μεγάλοι και κλασικοί συγγραφείς της αρχαιότητος, όπως ο Ευριπίδης, ο Πλούταρχος, ο Ισοκράτης, ο Σοφοκλής, ο Ηρόδοτος, ο Αριστοφάνης, ο Ησίοδος, ο Πίνδαρος, ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Διόδωρος Σικελιώτης , ο Λουκιανός, ο Γαληνός, ο Αρριανός, ο Στράβων, ο Παυσανίας και πλήθος άλλων επιφανών συγγραφέων και ιστορικών, κάνουν συχνή αναφορά στο άβατο των αρχαίων Ελλήνων, που αποτελούσε γι’ αυτούς όχι απλώς ένα σοβαρό θεσμό, αλλά η καταστρατήγησή του μπορούσε να έχει πολύ τραγικές εξελίξεις για τον ίδιο τον παραβάτη!
«Άβατον δε τέμενος παισί ταίσδ’ είναι χρεών», λέει ο ο Ευριπίδης σε ένα απόσπασμα έργου του (65, 87), ενώ το άβατον δεν υπήρχε μόνον σε ναούς, όπου οι καταφεύγοντες εύρισκαν το λεγόμενον άσυλον, αλλά και σε πολύ ευρύτερους χώρους, όπως αυτός της θαλάσσης!..
Ο Πλούταρχος, για παράδειγμα, μέσα στο σύγγραμμά του για τον Πομπήϊο, γράφει : «Επενείματο δε η δύναμις αύτη πάσαν ομού τι την καθ’ ημάς θάλασσαν, ώστε άπλουν και άβατον εμπορία πάση γενέσθαι» (κεφάλαιο 25, παράγραφος 1, στίχος 1). 
Κοντολογίς, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι πρόγονοί μας δεν ήθελαν μόνον ως άβατον τους ιερούς ναούς, αλλά και ολόκληρη θάλασσα!
Θέλετε κι άλλο παράδειγμα;
Ο Ισοκράτης, μέσα στο έργο του «Ελένης Εγκώμιον», λέει μεταξύ άλλων και τα εξής: «όσοι δ’ αν την αυτών ώραν διαφυλάξωσιν άβατον τοις πονηροίς ώσπερ ιερόν ποιήσαντες» (58, 1).
Και όσοι επιθυμούν να ακούσουν τι λέει ένας Αριστοφάνης, θα τους θυμίσουμε τι αναφέρει για το άβατον μέσα στο έργο του «Λυσιστράτη» : «ό,τι βουλόμεναι ποτέ την Κραναάν κατέλαβον, εφ’ ό τι τε μεγαλόπετρον, άβατον ακρόπολις, ιερόν τέμενος» (476-477).

ΤΟ ΑΒΑΤΟΝ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ!..

Πέραν, όμως, αυτών, που αναφέραμε, είχαμε και το άβατον το οποίο είχε θεσμοθετηθεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου οι γυναίκες απαγορεύονταν αυστηρά – και μάλιστα με σκληρούς νόμους- να προσέρχονται στα στάδια όπου διεξάγονταν ολυμπιακοί – και δη γυμνικοί – αγώνες.
Η Καλλιπάτειρα, για να φέρουμε ένα παράδειγμα, ήταν μία ένδοξη αρχαία Ελληνίδα πρόγονός μας, που έφερε και το όνομα Αριστοπάτειρα η Φερενίκη. Έζησε κατά την πέμπτη π.Χ. εκατονταετία και ήταν μητέρα, θυγατέρα και αδελφή πολλών ολυμπιονικών.
Η ίδια, ως κόρη του μεγάλου ολυμπιονίκη, του Ροδίου Διαγόρου και μητέρα του ολυμπιονίκη Πεισιρόδου, εισήλθε κάποτε στο στάδιο, ενδεδυμένη ως ... γυμναστής (!), για να μην παραβεί το νόμο, ώστε να χαρήεί τον θρίαμβο του γιου της. Πλην, όμως, αποκαλύφθηκε ποία ήταν, για να συγχωρηθεί στο τέλος λόγω του γεγονότος ότι δικαιολόγησαν το μητρικό της φίλτρο.
Πρέπει εδώ να πούμε ότι ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης έγραψε για την Καλλιπάτειρα σχετικό σονέτο, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι του πνεύματος αναγνωρίζουν την ισχυρή προσωπικότητα της

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!

Ως γνωστόν, οι αρχαιότεροι κάτοικοι του Άγίου Όρους ήσαν οι ΄Ελληνες Πελασγοί, που έφθασαν εκεί ως άποικοι από την Ερέτρια και την Χαλκίδα γύρω στον 8ο αιώνα π.Χ. 
Το 492 π.Χ. πάνω στα βράχια του συντρίφτηκε ο στόλος του Μαρδονίου, όταν αυτός κατέβαινε για να επιτεθεί στις ελληνικές πόλεις. Ο Ξέρξης, για ν’ αποφύγει το ναυάγιο του δικού του στόλου το 481 π.Χ. στο ακρωτήριο, προσπάθησε ν’ ανοίξει στην βάση του Αγίου ¨Ορους διώρυγα, για να περάσει τα καράβια του.
Το Άγιον Όρος, όμως, χρωστά την φήμη του στα ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια, που άρχισαν να χτίζονται εκεί τον 9ον αιώνα μ.Χ., για να πλημμυρίσει από μοναχούς, ασκητές και ερημίτες, που εγκαταστάθηκαν στην καταπράσινη αυτή περιοχή της Χαλκιδικής και όρισαν τα όριά του.
Για να συνειδητοποιήση ο αναγνώστης περί ποίου θέματος μιλάμε, αρκεί να αναφέρουμε ένα στοιχείο: Τον 16ον αιώνα υπήρχαν εκεί 40 Μοναστήρια και 40.000 μοναχοί, τους οποίους υπεστήριζαν με πάθος οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες με διάφορες χορηγίες και δωρεές των πιστών, ώστε οι μονές να αποκτήσουν μεγάλη περιουσία στα Βαλκάνια, στην Μικρά Ασία και στην Ρωσσία. 

ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝ ΕΡΙΔΕΣ, ΑΛΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Η ΑΓΑΠΗ!

Είναι γεγονός, ότι τον 14ον αιώνα, το Άγιον Όρος ταράχτηκε από θρησκευτικές έριδες, που προκάλεσαν οι μοναχοί Βαρλαάμ και Γρηγόριος Παλαμάς, με αποτέλεσμα η περιοχή να περάσει στην κατοχή των Σέρβων ηγεμόνων.
Το 1430 το Άγιον Όρος έγινε φόρου υποτελής στον Σουλτάνο, κάτι που είχε άσχημες συνέπειες στην οικονομία του, ενώ το 1739 ιδρύθηκε από τον Πατριάρχη Κύριλλο Ε΄ η πολύ γνωστή και φημισμένη «Αθωνιάδα Σχολή», η οποία αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά κέντρα του Ελληνισμού κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Στις 2 Νοεμβρίου του 1912, αγήματα του Ελληνικού Στρατού κατέλαβαν το Άγιον Όρος και το ελευθέρωσαν από τους Τούρκους., ενώ η Ιερή Κοινότητα με ψήφισμά της στα 13 Οκτωβρίου 1913 κήρυξε την περιοχή αναπόσπαστο τμήμα της Ελληνικής Επικρατείας.
Σήμερα, βέβαια, όλα αυτά τα λησμονήσαμε και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να καταργήσουμε το άβατον του Αγίου Όρους και ίσως αύριοι οι ίδιοι κύκλοι ζητήσουν να καταργηθούν οι γυναικωνίτες στις εκκλησίες, οι γυναικείες μονές κλπ., κλπ., κλπ.
Αθάνατε, Έλληνα!..