Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις των ανθρώπων που επιλέγουν την πολιτική κηδεία. Τελευταία, που η καύση των νεκρών για πολλούς θεωρείται μόδα ή στάση ζωής, είναι απαραίτητη η πολιτική κηδεία, αφού η Εκκλησία δεν αναγνωρίζει και δεν δέχεται την αποτέφρωση.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν τελείται η εξόδιος ακολουθία στους ιερούς ναούς, αλλά πραγματοποιείται μόνο μία μικρή τυπική τελετή αποχαιρετισμού σε κάποια αίθουσα. Εκεί ακούγονται οι επικήδειοι λόγοι και οι παρευρισκόμενοι συλλυπούνται τα μέλη της οικογένειας. Στη συνέχεια ακολουθεί η ταφή των νεκρών στο κοιμητήριο.
Στα διαδικαστικά, δεν διαφέρει καθόλου από τη θρησκευτική κηδεία, αρκεί να υπάρχει έγκαιρη ενημέρωση από τους συγγενείς και έγκυρη διαθήκη από τον θανόντα, η οποία θα ανοιχτεί την ημέρα του θανάτου. Ο νόμος ορίζει ρητά ότι για να γίνει αποτέφρωση, πρέπει να υπάρχει έγγραφη δήλωση του νεκρού, ή αν δεν υπάρχει, έγγραφη επιθυμία της/του συζύγου/συντρόφου, ή αν δεν υπάρχει ούτε αυτή, έγγραφη επιθυμία των συγγενών κατά βαθμό συγγένειας με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής.
Αν και αρκετοί δήμοι στην Ελλάδα έχουν επιχειρήσει να δημιουργήσουν αποτεφρωτήρια, αφού υπάρχει η νομοθεσία, ακόμη δεν το έχουν καταφέρει. Έτσι, οι συγγενείς επιλέγουν τη μεταφορά και την καύση της σορού συνήθως στη Βουλγαρία και τη διαδικασία την αναλαμβάνουν τα γραφεία τελετών.
Έλλειψη σεβασμού και φροντίδας προς το ανθρώπινο σώμα
Για έλλειψη σεβασμού και φροντίδος προς το ανθρώπινο σώμα κάνει λόγο η Εκκλησία αναφερόμενη στις περιπτώσεις καύσης των νεκρών.
Η Εκκλησία δεν δέχεται για τα μέλη της την αποτέφρωση του σώματος, διότι τούτο είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, στοιχείο της υποστάσεως του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού πλασθέντος ανθρώπου και περιβάλλει αυτό με σεβασμό και τιμή ως έκφραση αγάπης προς το κεκοιμημένο μέλος της και ως εκδήλωση πίστεως στην κοινή πάντων ανάσταση.
Η αποτέφρωση του σώματος δεν είναι σύμφωνη προς την πράξη και παράδοση της Εκκλησίας για θεολογικούς, κανονικούς και ανθρωπολογικούς λόγους.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ελλάδος «προς αποφυγήν οιασδήποτε θεολογικής, κανονικής και ανθρωπολογικής εκτροπής, απαραίτητος είναι ο σεβασμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων και η διακρίβωση της οικείας βουλήσεως του κεκοιμημένου και όχι η βούληση ή η δήλωση των οικείων του. Εκείνος ο οποίος αποδεδειγμένως οικειοθελώς εδήλωσε την επιθυμία περί καύσεως του σώματός του, δηλώνει την αυτονόμησή του και ως εκ τούτου δεν τελείται Νεκρώσιμος Ακολουθία και Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αυτού».