Παρακολουθώντας την περιβόητη συνέντευξη τύπου Ερντογάν Τσίπρα, στο Μέγαρο Μαξίμου την Πέμπτη 7/12/17, έγινα αποδέκτης όλων των μηνυμάτων που έστελναν οι δύο άντρες αλλά και οι υπουργοί τους κατά τη διάρκεια αυτής.
Γράφει η Μαρία Γιαχνάκη
Μηνύματα με τις κινήσεις του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου, που δε μπορούσαν από το να προδώσουν τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις διαθέσεις κυρίως του Έλληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου προέδρου.
Από τη μία πλευρά εξ αριστερών του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν παρατεταγμένοι οι έλληνες υπουργοί, Κοτζιάς, Σταθάκης Τόσκας, Κοντονής, Σπιρτζής κι εκ δεξιών ήταν παραταγμένοι, οι Τούρκοι υπουργοί των εξωτερικών , εθνικής άμυνας, δικαιοσύνης, οι αντίστοιχοι δηλαδή υπουργοί με τη διαφορά ότι από την ελληνική πλευρά έλειπε ο δικός μας εθνικής άμυνας, κάτι που συζητήθηκε πολύ.
Μπορεί στις δηλώσεις που έγιναν στην συνέντευξη τύπου τη ρεβάνς για όσα ελέχθησαν να την πήρε ο Αλέξης Τσίπρας και σήμερα όλοι να μιλούν για το θάρρος του πρωθυπουργού να βγάλει γλώσσα στον Ερντογάν αλλά οι επικοινωνιολόγοι και οι έμπειροι στα πολιτικά προφίλ αναλυτές βρήκαν πολλά μελανά σημεία στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης η οποία μετέτρεψε λίγο το Μαξίμου σε γειτονιά που παίζουν μπάλα τα αγοράκια με τα κοντά παντελονάκια.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, Ερντογάν και Τσίπρας έπιναν νερό διαρκώς . Ο ένας έπιανε το ποτήρι και ο άλλος το άφηνε. Ένδειξη θέλω να κερδίσω χρόνο να πω αυτό που έχω έτοιμο.
Ο Τούρκος πρόεδρος ήταν στημένος με κορμί σαν λαμπάδα ελαφρώς γυρτός προς το στάντ του κοιτώντας μόνο ευθεία στις κάμερες απευθυνόμενος με βαριά και σίγουρη φωνή. Ήξερε τι ήθελε να πει, ήταν σίγουρος για την σοβαρότητα και το δίκαιο των όσων ξεστόμιζε και παράλληλα το σοβαρό του βλέμμα και το αγέλαστο ύφος του δήλωνε ηγέτη που δεν λογαριάζει κανέναν και κυρίως δεν υπολογίζει τον αντίπαλό του.
Τον Τσίπρα ελάχιστα τον κοίταζε παρά μόνο όταν τον άκουγε να ξεστομίζει τα περί Αγιάς Σοφιάς και Τζαμιά στην Ελλάδα τον κοίταξε επίμονα διότι θεώρησε αδικία να του προσάπτει ευθύνες από την στιγμή που έχει στηρίξει τόσο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του οποίου η ύπαρξη οφείλεται στον ίδιο τον Ερντογάν όπως άλλωστε τόνισε ο ίδιος.
Ο Αλέξης Τσίπρας τώρα ήταν μια από τα ίδια. Μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συναντήσεις κορυφής να κάθεται άτσαλα να ξύνεται να κοιτάει το ρολόι του και να κοιτάει και το ταβάνι. Τώρα ήταν πιο μαζεμένος όμως το σώμα του πρόδιδε έναν πολιτικό που του είχαν ετοιμάσει τι θα πει και είχε μάθει καλά το μάθημά του, άρα ήταν άνετος και ήσυχος.
Γι αυτό στεκόταν με το σώμα προς τα πίσω , σταύρωνε διαρκώς τα πόδια του λες και είχε κουραστεί από την ορθοστασία. Δεν είχε καμία σοβαρότητα το πρόσωπό του.
Τα χαμόγελά που έσκαγε διαρκώς ήταν χαμόγελα ικανοποίησης ότι είπε καλά το μάθημά του και ότι υπερίσχυσε του Τούρκου σε δηλώσεις .
Το κυριότερο ήταν ότι κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας έκανε αποστομωτικές δηλώσεις περί Λωζάννης κλπ με το που τελείωνε την έκφρασή του κοιτούσε αμέσως κατά την πλευρά των υπουργών του από τους οποίους λάμβανε νεύμα ικανοποίησης και τότε κι εκείνος ικανοποιημένος γελούσε προδίδοντας ότι βρισκόταν διαρκώς σε κατάσταση εξετάσεων.
Η ομάδα Τσίπρα φαίνεται να είχε βάλει ένα στοίχημα σε αυτήν την συνέντευξη, να κατατροπώσει τον Σουλτάνο και να αποδείξει στον ελληνικό λαό ότι μπορεί να υπερασπίσει έστω και στα λόγια την χώρα στα μεγάλα εθνικά προβλήματα με την γείτονα χώρα.
Το σταυροπόδι Τσίπρα, το κολλημένο βλέμμα στους υπουργούς του καθώς και το ικανοποιημένο του χαμόγελο πάντως, έδειχναν ότι το νεαρό της ηλικίας του όπως επικαλέστηκε ο ίδιος και επανέλαβε ο Ερντογάν, δεν τον άφηναν μάλλον να έχει μια σοβαρότητα όπως απαιτούσε η στιγμή.
Τελειώνοντας η συνέντευξη τύπου αφού δεν δέχθηκαν ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους παρά μόνο από τα δυο κρατικά μέσα των δυο χωρών, ο Ερντογάν ένιωσε λίγο χαμένος αρχικά μάλλον από την παραζάλη των όσων άκουσε και χρειάστηκε οι δικοί του υπουργοί να τον πάρουν σχεδόν αγκαζέ και να τον οδηγήσουν στην μεγάλη αίθουσα για τα μεθεόρτια.
Ο Τσίπρας έφυγε πρώτος χαμογελώντας ικανοποιημένος περιμένοντας τα μπράβο και τα χτυπήματα στην πλάτη από τα φιλαράκια τους υπουργούς που έλυσε τα προβλήματα με την Τουρκία μια χαρά.
Και η παράσταση τελείωσε με τον υπουργό εξωτερικών κύριο Κοτζιά.
Κοιτάζοντάς τον ένιωθες ότι θα σκάσει από το πλατύ του χαμόγελο στο κοκκινισμένο του πρόσωπο, δείγμα της μεγάλης του χαράς και ικανοποίησης που τα κατάφερε ο Τσίπρας και η ομάδα πέταξε, ώστε έτρεξε στο σταντ να μαζέψει τα χαρτιά του Τσίπρα, πριν ακόμη αποχωρήσει ο Ερντογάν από την αίθουσα, αφήνοντάς τον μάλιστα να περάσει από πίσω του χωρίς καν την διακριτική ευγένεια σε έναν πρόεδρο χώρας και ας είναι και αυτός που είναι.
Ελπίζω όσοι παρακολουθήσαμε τα τεκταινόμενα και είδαμε πραγματικά αυτήν την νίκη της Ελλάδας σε αυτήν την επίσκεψη του Ερντογάν να μην πιστέψαμε ότι λύσαμε τα προβλήματά μας με την Τουρκία ώστε να κοιμηθούμε ήσυχοι το βράδυ.