Ἔδειχνε καλή συμπεριφορά καί ὑπακοή καί οἱ βλέψεις μας γι’ αὐτόν ἦταν πολύ θετικές.Τό φθινόπωρο τοῦˆ 1990 συννέφιασε ἀπό λογισμούς.
Τοῦˆ προτείναμε νά κάνη ὑπομονή καί νά Šὑπακούη πλέον τόν καινούργιο Ἕλληνα Διευθυντή. Αὐτός ἀντί νά συμμορφωθῆ, ἑτοίμαζε τά πράγματά του γιά ἀναχώρησι.
Δέν ἀπέμενε παρά ὁ τρόπος δραπετεύσεως. Τά πράγματά του ἤδη τά εἶχε τοποθετήσει σέ τρία χαρτόκουτα.
Ἕνα ἀπόγευμα μέ πλησίασε καί μοῦˆ ἀποκάλυψε τά ἑξῆς: «Πάτερ, ἑτοιμάσθηκα νά φύγω, ἀλλά σήμερα τό πρωΐ στίς 5 ἡ žὥρα ἕνας Γέροντας εὐρωπαῖος Κληρικός ἦλθε στόν ὕπνο μου. Μέ κυττοῦσε μέ αὐστηρό βλέμμα καί μέ ρώτησε στήν γλῶσσα μας, τήν σουαχίλλι: «Αὐτά τά πράγματα γιά ποῦˆτά ἑτοιμάζεις;».
’Εγώ τόν παρακολουθοῦσα φοβισμένος, χωρίς νά μπορῶ νά ἀρθρώσω λέξι. Καί ἐκεῖνος συνέχισε: «Πρόσεχε, ἐάν θά φύγης ἀπό τήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, θά δῆς τί μεγάλα κακά θά ἐπακολουθήσουν στήν ζωή σου». Αὐτά μοῦˆ εἶπε καί ἐξαφανίσθηκε.
Τό ἀπόγευμα πήγαμε μαζί στήν ἐκκλησία τῆς Ἱεραποστολῆς, τοῦˆ Ἁγίου Γεωργίου γιά τόν Ἑσπερινό. Προσκυνώντας τίς εἰκόνες, κοντοστάθηκε σέ μία καί ταραγμένος μοῦˆ εἶπε: «Νά, πάτερ, αὐτός εἶναι ὁ Ἅγιος πού ἦλθε στόν ὕπνο μου. » Ἦταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος.
Τό λυπηρό ἦταν ὅτι δέν κατώρθωσε νά νικήση τούς λογισμούς του καί μετά ἀπό δύο μῆνες, δηλ. τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων τοῦˆ 1991 ἔκλεψε μέ δόλο τό αὐτοκίνητο τῆς ‘Ιεραποστολῆς, ἐπῆρε τά πράγματά του καί ἔφυγε γιά τό Λουμπουμπάσι.
Μετά ἀπό μία ἑβδομάδα συνελήφθηκε ἀπό Ἕλληνες καί ὡδηγήθηκε στίς φυλακές. Ἔπαθε καί ἄλλα δεινά καί τελευταῖα ἔχασε καί τήν πίστι του, στήν ὁποία μόλις πρίν ἕνα χρόνο εἶχε μπῆ. Τά λόγια τοῦˆ Ἁγίου Νεκταρίου ἐπαλήθευσαν πλήρως.
από το βιβλίο: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΓΚΟ – ΜΟΝ.ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ 1995