Γράφει ο Αρχιμ. Ιάκωβος Κανάκης
Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ρωτούν για την ύπαρξη ή όχι του διαβόλου και ενώ για την Εκκλησία αυτό είναι δεδομένο ακόμα και μερικοί μοντέρνοι θεολόγοι, λένε ότι οι δαίμονες είναι «σκοτεινές ιδεοληψίες ανθρώπων απαιδεύτων ή καθαρές ανοησίες».
Αυτό που υποστηρίζουν προσφέρει φυσικά μεγάλη χαρά στον διάβολο διότι εφαρμόζεται ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «Όταν δεν παραδέχεσαι τον διάβολο, δεν μπορείς να προφυλαχθείς από τις μεθοδείες και τα τεχνάσματά του» (Εφεσ. 6, 11).
Όμως, η φλόγα της φωτιάς έστω και αν κάποιος την αποκρύψει δεν χάνεται και υφίσταται ως μέγιστος κίνδυνος και απειλή.
Ο διάβολος ανυποψίαστος και απαρατήρητος, χωρίς καμία προφύλαξη από τα θύματά του, τα παρασύρει ευκολότερα, μακριά από τον Θεό, εμπλέκοντάς τα στις παγίδες και στα δίχτυα της πανουργίας του.
Αλλά ενώ εκείνος υπάρχει και κάνει το έργο του δεν μπορεί να ενεργεί και να βλάπτει κανέναν αν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν του δώσει το δικαίωμα αυτό.
Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι μέχρι και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι αριθμημένες (Μτθ.10, 30), και σε αυτές ακόμα δεν έχει εξουσία ο διάβολος εάν εμείς δεν του δώσουμε το δικαίωμα να το κάνει.
Άρα δεν είναι σωστό να λέμε, όπως συμβαίνει, ο διάβολος με παρέσυρε, αυτός είναι η αιτία.
Θυμάμαι ένα σχετικό περιστατικό από το γεροντικό. Είχε πάει ένας άνθρωπος να εξομολογηθεί και στην συζήτηση με τον πνευματικό απαντούσε: « Δεν είναι δική μου η αμαρτία Παππούλη, ο διάβολος με έβαλε».
Σε κάθε θέμα για το οποίο μιλούσε έλεγε το ίδιο : « ο διάβολος με έβαλε».
Όταν κάποια στιγμή ανέφερε ένα μεγάλο αμάρτημα είπε πάλι την ίδια δικαιολογία όποτε ακούσθηκε μια φωνή που είπε: «Ψέματα λέει, ότι του το είπα εγώ, αυτό που έκανε ούτε εγώ δεν το είχα σκεφθεί!».
Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο διάβολος υπάρχει και έρχεται στην ζωή μας όταν εμείς μέσα από τα πάθη μας τον καλούμε.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως δεν θα ανοίγω ποτέ την πόρτα της ψυχής μου σε αυτόν;
Η απάντηση είναι εύκολη. Έναν άνθρωπο που εκκλησιάζεται, έχει πνευματικό πατέρα, κοινωνεί, ο διάβολος όχι μόνο δεν έχει δύναμη να του κάνει κακό αλλά αντίθετα τον φοβάται.
Φέρνει και σε αυτόν κάποιες δυσκολίες αλλά τον φοβάται.
Εννοείται ότι εκτός των παραπάνω ο πιστός αγωνίζεται να μην έχει η καρδιά του πάθη γιατί τα πάθη και ιδιαίτερα ο εγωισμός είναι ο καρκίνος της ψυχής.
Ο διάβολος είναι σκοτάδι, ο Θεός είναι το φως άρα αν είμαστε στο φως δεν θα υπάρχει το σκοτάδι! Καλόν αγώνα μέσα στο φως!