Ιστορική για την τοπική Εκκλησία, την Λοκρίδα και την ιδιαίτερα την πόλη της Μαλεσίνας χαρακτηρίστηκε η 6η Οκτωβρίου 2024, καθώς η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Μαλεσίνας, ξεκινά να γράφει νέες σελίδες στην μακραίωνη ιστορία της, η οποία σηματοδοτεί και φωτίζει πνευματικά την περιοχή από τον 11ο μ.Χ. αιώνα. Μετά την κοίμηση της μακαριστής Καθηγουμένης Γερόντισσας Θεολογίας και της μοναχής Χριστοφόρας, οι οποίες αναδείχθησαν νέες κτιτόρισσες της Μονής, με απόφαση του Σεβασμιωτάτου η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μαλεσίνας μετατράπηκε σε Ανδρώα Κοινοβιακή Μονή και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος και Ποιμενάρχης της ιστορικής περιοχής Ταλαντίου και πάσης Λοκρίδος κ. Συμεών εγκατέστησε και επίσημα το νέο Καθηγούμενο και την περί αυτόν Ιερά Αδελφότητα της Μονής και τα μέλη του Ηγουμενοσυμβουλίου. Σε κλίμα χαράς και πνευματικής ευφροσύνης, το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, γέμισε με εκατοντάδες, πιστούς, Ηγουμένους, μοναχούς και μοναχές από τις Ιερές Μονές της Φθιώτιδος και της γείτονος Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος, Κληρικούς, άρχοντες και πιστούς από όλη την Φθιώτιδα, την Βυζαντινή Καστοριά και την ακριτική Φλώρινα, απ’όπου έλκει την καταγωγή του ο νέος Καθηγούμενος Αρχιμ. π. Αγαθόνικος Λυπίτκας. Ο κ. Συμεών χοροστάτησε στην επίσημη Δοξολογία, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Καθολικό της Μονής και ετέλεσε κατά την τάξη της Εκκλησίας την Ενθρόνιση του νέου Καθηγουμένου Αρχιμ. π. Αγαθονίκου, στον οποίο άπαντες οι παρευρισκόμενοι ανέπεμψαν υπέρ αυτού του «Κύριε ελέησον» και την ιαχή «Άξιος». Ο νέος Ηγούμενος, με δάκρυα συγκινήσεως και ευγνωμοσύνης προς τον Πανάγαθο, Δωεροδότη Θεό και τον Επίσκοπό του, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών στον ενθρονιστήριο λόγο του χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Έρχονται στιγμές στην ζωή του κάθε ανθρώπου και προκαλούν συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να εκφραστούν. Αναζητάς λόγια για να μπορέσεις να κοινοποιήσεις αυτό που βιώνει η ψυχή σου, αυτή την απέραντο ευγνωμοσύνη, αναλογιζόμενος τις ευεργεσίες και το άπειρο έλεος του Θεού προς ημάς. Και τότε στρέφεις τα μάτια της ψυχής προς τον ουρανό, στο παράδειγμα της Ευ λάλου Σιωπής της ΥπεραγίαςΔεσποίνης ημών Θεοτόκου, στο «απ’ αιώνος απόκρυφο μυστήριο» του Ευαγγελισμό της, κατά το οποίο, μετά την προτροπή του Αρχαγγέλου Γαβριήλ να χαρεί για την ευχάριστη Αγγελία, «ΧαῖρεΚεχαριτωμένη Μαρία ὁ Κύριος μετά σοῦ», δέχεται Σιωπηλά να γίνει συνεργός της Θείας Οικονομίας ,με μια και μόνο απορία, «πως έσται μοι τούτο;» Μια παρόμοια στιγμή βιώνω σήμερα, έναν προσωπικό Ευαγγελισμό και μη δυνάμενος να εννοήσω το μέγεθος της Ευεργεσίας του Τριαδικού μας Θεού προς με, της Κυράς του ΠαλαιομονάστηρουΥπεραγίας Θεοτόκου, αλλά και του προστάτου και εφόρου της Ιεράς Μονής ταύτης, Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, και μόνο για το γεγονός ότι με δέχθηκαν στο σπίτι τους, αναφωνώ το, «πόθεν μοι τούτο; Ιδού ο δούλος Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα ημών. Ημέρα «Ευαγγελισμού» λοιπόν, δηλαδή καλής Αγγελίας αλλά και μεγάλων ευθυνών! Από την πρώτη στιγμή άλλωστε που η πρόνοια του Θεού αλλά και η δική σας Αγάπη Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα επέβλεψαν επί την αναξιότητα μου και εγκαταστάθηκα στον Ευλογημένο τόπο τούτο, διεπίστωσα τρία πολύ σημαντικά πράγματα».