Ο π. Αντώνιος αρνήθηκε πλήρως τις κατηγορίες για κακοποιήσεις και τιμωρητικές συμπεριφορές στις δομές της Κιβωτού, παρουσιάζοντας ένα…παραδεισένιο περιβάλλον για τα φιλοξενούμενα παιδιά της δομής. «Αυτά τα παιδιά χρησιμοποιήθηκαν για να μας καταστρέψουν. Εγώ τους συγχωρώ γιατί τα έχω μεγαλώσει, έχω κουραστεί, έχω κοπιάσει, κι εγώ και η πρεσβύτερα μου και πολλοί συνεργάτες» είπε με σπασμένη φωνή απολογούμενος ενώπιον των δικαστών.«Τα παιδιά αυτά ήταν βαριά τραυματισμένα. Ξέραμε πολύ καλά ότι ο χρόνος που είχαμε με αυτά είναι μέχρι την ενηλικίωση τους. Η μεγάλη αγωνία ήταν αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να επιλέξουν μια επαγγελματική ειδικότητα και να έχουν δεξιότητες για να βγάλουν μεροκάματο τίμια. Στο γεωργικό μας σχολείο ούτε εξαντλητικές εργασίες υπήρχαν, ούτε τίποτα! Όποιος ήθελε βοηθούσε, υπήρχε καταπληκτικό πρόγραμμα διαβίωσης με εκδρομές και ταξίδια! Έκαναν σπουδαίες διακοπές, σε μεγάλες ξενοδοχεία που είχαμεχορηγίες, τα φέρναμε σε επαφή με το θέατρο και τη μουσική» είπε ο κατηγορούμενος εξηγώντας πως πολλά παιδιά χρωστούν αυτό που είναι στο γεωργικό σχολείο της οργάνωσης. «Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν αυτές οι εξαντλητικές εργασίες που λένε! Δεν μπορεί να μιλάνε για την Κιβωτό! Εγώ να δώσω εντολή και να έχω πειθήνια όργανα για να δίνω εντολές για τιμωρητικές συμπεριφορές; Ερχόντουσαν κι εκπαιδεύονταν από το εξωτερικό για να μάθουν τους τρόπους και τις μεθόδους μας. Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι από το εξωτερικό ερχόντουσαν να εκπαιδεύουν. Βραβευθήκαμε από την Ακαδημία Αθηνών. Υπάρχουν ντουλάπες ολόκληρες με βραβεία!» συμπλήρωσε ο π. Αντώνιος. Ο ίδιος απέδωσε τις κατηγορίες στον χαρακτήρα και την παραβατικότητα των παιδιών παρουσιάζοντας ωστόσο μια άψογη σχέση μαζί τους μέχρι τη στιγμή που έφυγαν από την Κιβωτό. «Εγώ ξέρω ποια παιδιά μεγαλώναμε. Παρά την αγάπη και την αυταπάρνηση που δείχναμε να τα μεγαλώσουμε, σε κάποια από αυτά ο χαρακτήρας είχε ήδη διαμορφωθεί. Όλα ξεκίνησαν από την κλοπή στο Βόλο, που έγιναν μαζί με παραβατικές συμπεριφορές στην Καλαμάτα. Ακόμα κι όταν έφυγαν είχαμε καταπληκτική σχέση! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο από το να μοιραστεί κάποιος την κατάντια του μαζί του! Τα παιδιά αυτά καθοδηγηθήκαν από κάποιους κι έφτασαν εξαιτίας και του χαρακτήρα τους να μας οδηγήσουν εκτός της Κιβωτού». Πρόεδρος: Το 2003 άλλαξε η νομική μορφή της Κιβωτού…Κατηγορούμενος: Κρατησα τον πνευματικό ρόλο εγώ, το έργο μου είχε γιγαντωθεί. Είχε αναλάβει η Μ.Κ.
Πρόεδρος: Υπάρχουν κατηγορίες για εργασία…Το πρόγραμμα ποιος το καθόριζε;Κατηγορούμενος: Ο διευθυντής κάθε δομής. Το γεωργικό σχολείο ήταν μια ώρα θεωρία και μια πρακτική. Δεν υπήρχε καταναγκαστική εργασία. Δεν υπήρχαν αυτές οι κακοήθειες και οι πρακτικές που είναι εκτός των αξιών μου και των εθελοντών μας.
Για την κλοπή στο Βόλο και τις καταγγελίες ξυλοδαρμού και απομόνωσης
Σε ερώτηση του προέδρου σχετικά με το εάν ένας από τους φιλοξενούμενους της δομής εμένε απομονωμένος σε σπιτάκι και χτυπήθηκε από τους υπεύθυνους της δομής, είπε: «Το ξέρω το σπιτάκι. Δεν υπήρχε απομόνωση. Τον είδα τον μικρό και χωρίς να αναφερθούμε στην κλοπή, του λέω γιατί θέλεις να φύγεις; Μιλήσαμε για ώρα. Μου είπε «πάτερ σας ευχαριστώ, θέλω να πάω στη μητέρα μου». Αυτό μου είπε».
Σχετικά με το αν το παιδί χτυπήθηκε από τους υπεύθυνους της δομής ή προκάλεσε μόνος του τα χτυπήματα, ο πατέρας Αντώνιος αποκρίθηκε πως για να απαντήσει πρέπει να ξέρουμε τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού. «Ήξερα ότι τέτοιου είδους πρακτικές τις συνήθιζε. Ψέματα, υπερβολές και τέτοια πράγματα τα έκανε το παιδί αυτό» σημείωσε ο κατηγορούμενος.
Η δημιουργία της οργάνωσης
«Είμαι ιερέας. Αυτό είναι το πρώτο μου μέλημα, να τελώ τα ιερατικά μου καθήκοντα. Δεν ήμουν ένας άνεργος που δεν είχε τι να κάνει» είπε μεταξύ άλλων ο κατηγορούμενος κατά την έναρξη της απολογίας του και αναφέρθηκε στην οργάνωση και τους λόγους δημιουργίας της από τον ίδιο. «Το 1998 κλήθηκα να υπηρετήσω ως ιερέας στην Ακαδημία Πλάτωνος μιας περιοχής με υψηλά ποσοστά μενα νίκη εγκληματικότητας και αποφάσισα να δημιουργήσω την «Κιβωτό του Κόσμου». Παρακινήθηκα από αυτά που διαπίστωσα για να κάνω κάτι γι’ αυτή την κατάσταση. Ύστερα από σκέψη και προσευχή δημιουργήσαμε ομάδες μπάσκετ για να εντάξουμε τα παιδιά σε ένα χώρο. Το αίσθημα του ανήκειν είναι σημαντικό στην εφηβεία. Έτυχε η πλατεία της εκκλησίας να είναι το στέκι τους. Το βράδυ προχωρημένες ώρες υπήρχαν πολλά παιδιά που περιφέρονταν, παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα. Κατάλαβα ότι το ποίμνιο μου ήταν αυτό που ήταν έξω από την εκκλησία και όχι μέσα. Αντέδρασα με το δικό μου τρόπο, κάτι έπρεπε να γίνει. Εντάξαμε πολλά παιδιά μέσω των πρωταθλημάτων στο σχολείο. Πολλά από αυτά τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Η οργάνωση ονομάστηκε «κιβωτός» γιατί είχε την έννοια του καταφυγίου. Το 2003 αποφασίσαμε να φτιάξουμε την Κιβωτό για να εντάξουμε περισσότερα παιδιά. Υπήρξαν δωρητές, σκοπός ήταν να φτιάξουμε μια μεγάλη δομή για να προστατεύσουμε τα παιδιά του Κολωνού. Το όνομα φανταστείτε το έδωσαν τα ίδια τα παιδιά» ανέφερε σχετικά με το πως αποφάσισε να δημιουργήσει την οργάνωση.
Περιγράφοντας την επαφή του με τα παιδιά υποστήριξε πως διαπίστωσε ότι «μισούσαν τους γονείς τους» και ο ίδιος ήθελε να τους μάθει να συγχωρούν.
Η απολογία συνεχίζεται.