Σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο, δεν υπάρχει κάποιο όνομα που να έχει γιορτή σήμερα γιορτή.
Ο Θαδδαίος, γνωστός και ως Ιούδας Θαδδαίος, Λεββαίος, ή και ως Ιούδας του Ιακώβου, ήταν ένας από τους Δώδεκα Αποστόλους του Ιησού Χριστού και άγιος της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ταυτίζεται κάποτε, ιδίως στη Δύση, με τον Ιούδα τον αδελφόθεο, αλλά διακρίνεται απολύτως από τον Ιούδα Ισκαριώτη, τον Απόστολο που πρόδωσε τον Ιησού. Δεν πρέπει επίσης να συγχέεται με τον Θαδδαίο τον εκ των Δώδεκα ο Απόστολος Θαδδαίος ο εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων. Η Αρμενική Αποστολική Εκκλησία τιμά τους Αποστόλους Θαδδαίο και Βαρθολομαίο ως τους ιδρυτές και προστάτες αγίους της. Σε πολλές απεικονίσεις του στη Δύση ο Θαδδαίος παριστάνεται να κρατά μία εικόνα του Ιησού Χριστού, που είναι γνωστή ως Άγιο Μανδήλιο ή «Εικών της Εδέσσης». Στην αγιογράφηση της Ανατολής απεικονίζεται συχνότερα με έναν κύλινδρο κειμένου , την Επιστολή του. Ο Άγιος Ιούδας Θαδδαίος ήταν ένας θρησκευτικά μορφωμένος Ιουδαίος, που είχε μεταβεί στην Ιερουσαλήμ για προσκύνημα την εποχή του Ιωάννου του Βαπτιστού. Ακούγοντας το κήρυγμα του και βλέποντας την αγγελική του ζωή, εντυπωσιάστηκε τόσο, ώστε επεδίωξε και βαπτίστηκε από αυτόν. Μετά όμως, όταν άκουσε τη διδασκαλία και είδε τα θαύματα του Χριστού, έγινε μαθητής του και τον ακολούθησε μέχρι το Πάθος.Στη συνέχεια κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στη Σαμάρεια, στην Ιδουμαία, στη Συρία, στη Μεσοποταμία και στη Λιβύη. Λέγεται επίσης πως επισκέφθηκε και κήρυξε στη Βηρυτό και στην Έδεσσα Μεσοποταμίας, τη σημερινή Σανλιούρφα της Τουρκίας, αν και στο σημείο αυτό υπάρχει σύγχυση με τον Θαδδαίο τον εκ των Εβδομήκοντα ή «Αδδάι», ο οποίος καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας όπως πιθανώς και ο Θαδδαίος των 12, αλλά δεν ήταν Ιουδαίος. Ο συγγραφέας του 14ου αιώνα Νικηφόρος Κάλλιστος γράφει ότι ο Ιούδας Θαδδαίος ήταν ο γαμπρός στον Γάμο στην Κανά. Περισσότερες λεπτομέρειες αφηγείται ένας θρύλος, κατά τον οποίο ο Ιούδας Θαδδαίος γεννήθηκε σε οικογένεια Εβραίων στην Πανειάδα, μία κώμη της Γαλιλαίας που αργότερα ξαναχτίστηκε κατά τη ρωμαϊκή εποχή και με το νέο όνομα Καισάρεια του Φιλίππου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Ιούδας Θαδδαίος υπέστη μαρτυρικό θάνατο περί το 65 μ.Χ., είτε στη Βηρυτό (τότε στη ρωμαϊκή Επαρχία της Συρίας) μαζί με τον Απόστολο Σίμωνα τον Ζηλωτή, με τον οποίο συνήθως συνδέεται, είτε στη Μεσοποταμία. Ο πέλεκυς με τον οποίο κάποτε αγιογραφείται ήταν το όργανο της θανατώσεώς του. Οι πράξεις και το μαρτύριο του Θαδδαίου και του Σίμωνος καταγράφηκαν στο έργο Πράξεις του Σίμωνος και του Ιούδα, που συγκαταλέγεται στη συλλογή παθών και θρύλων που συνδέονται παραδοσιακά με τον θρυλικό Επίσκοπο Οβαδία (ή Αβδία) της Βαβυλώνος.Το λείψανο του Αγίου Θαδδαίου μεταφέρθηκε στη Ρώμη και τοποθετήθηκε σε μία κρύπτη στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Σήμερα τα οστά του φυλάσσονται στην αριστερή κάθετη πτέρυγα της ίδιας Βασιλικής, κάτω από τον κύριο βωμό του Αγίου Ιωσήφ, στον ίδιο τάφο με το λείψανο του Αποστόλου Σίμωνος του Ζηλωτή. Σύμφωνα όμως με άλλη διαδεδομένη παράδοση, το λείψανο του Θαδδαίου παρέμεινε σε αρμενικό μοναστήρι που βρισκόταν πάνω σε νησί στο βόρειο μέρος της λίμνης Ισσύκ-Κουλ, στη σημερινή Κιργισία, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα. Μεταγενέστεροι θρύλοι υποστηρίζουν είτε ότι το λείψανο χάθηκε, είτε ότι μεταφέρθηκε σε ένα πιο απομονωμένο οχυρό μέρος στα όρη Παμίρ. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά το μαρτύριο του Αγίου Θαδδαίου, σμήνη προσκυνητών ήρθαν στον τάφο του για να προσευχηθούν και πολλοί από αυτούς ευεργετήθηκαν από τις ισχυρότατες μεσιτείες του Αγίου προς τον Θεό. Απέκτησε έτσι τον τίτλο του «αγίου των απελπισμένων». Ο Άγιος Βερνάρδος και η Αγία Μπριγκίτα της Σουηδίας είχαν οράματα όπου ο Κύριος τους ζητούσε να αποδεχθούν τον Άγιο Ιούδα Θαδδαίο ως τον «προστάτη του ακατόρθωτου». Η μνήμη του Αγίου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 21 Αυγούστου, ενώ από τον Δυτικό Χριστιανισμό στις 28 Οκτωβρίου.