Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος παρέστη και απηύθυνε χαιρετισμό στην εκδήλωση με θέμα «Η ελληνική γλώσσα ‘εις την Πόλιν’», την οποία διοργάνωσε το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος, το απόγευμα της Παρασκευής, 9 Φεβρουαρίου 2024, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ομογενείας στο ιστορικό κτήριο της Αστικής Σχολής Γαλατά, με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας.
Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στη σημασία και στη συνεισφορά της ελληνικής γλώσσας στον παγκόσμιο πολιτισμό, επισημαίνοντας ότι αυτή έχει χαρακτηριστεί ως «η μητρική γλώσσα του πνεύματος», στην οποία, πρόσθεσε, γράφτηκαν απαράμιλλα έργα που άλλαξαν την πορεία της ανθρωπότητας και τον ρούν της ιστορίας. “Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η Καινή Διαθήκη, «σαν να διάλεξε ο Θεός την ελληνική γλώσσα για να αναγγείλει το Ευαγγέλιό Του», όπως έχει λεχθή”, επεσήμανε.
“Η Ελληνική είναι η γλώσσα που υπενθυμίζει αενάως ότι υπάρχει αλήθεια και βάθος των πραγμάτων και όχι μόνον η τετράγωνη λογική της χρησιμοθηρίας. Μια γλώσσα ποιητική και στοχαστική που αντιπαθεί την πεζότητα, που όταν τη γνωρίζης δεν μπορείς παρά να φιλοσοφής και να θεολογής, να νοιώθης ποιητής. Είναι η γλώσσα που βαθαίνει το μυστήριο του κόσμου, αποκαλύπτει την αρμονία, η οποία «κρύπτεσθαι φιλεί», που ξέρει ότι η σοφία και η αλήθεια βρίσκονται «εν βυθώ». Μία γλώσσα που δεν προσαρμόζεται στην προκρούστεια λογική και στις σολομώντειες λύσεις, που δεν συμφιλιώνεται με αντικειμενοποιήσεις και με την προτεραιότητα των μέσων.
Η γλώσσα μας είναι το κλειδί για να εισέλθουμε στον μεγαλύτερο πνευματικό παράδεισο της οικουμένης. Η Ελληνική, όπως γράφει ο Καθηγητής κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, «σμιλεύτηκε επί 30 και πλέον αιώνες στην έκφραση λεπτών εννοιών της φιλοσοφίας και της επιστήμης, αδρών εννοιών του πολιτικού λόγου και των πολιτειακών θεσμών, σύνθετων εννοιών του ευαγγελικού λόγου και της πατερικής θεολογίας, καθώς και βαθιών στοχαστικών εννοιών του αρχαίου δράματος, της πεζογραφίας και της ποίησης» (Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Αθήνα 2012, Εισαγωγή: Η ιδιαιτερότητα της Ελληνικής Γλώσσας, σ. 13). Πόσο τυχαίο είναι άραγε ότι η γλώσσα μας έχει «προνομιακή θέση» ανάμεσα στις γλώσσες του κόσμου, ότι «η έννοια της συνέχειας, προκειμένου για την ελληνική γλώσσα, δεν είναι ιδεολόγημα, αλλά απτή γλωσσική πραγματικότητα»;