Τη μνήμη του Νεομάρτυρος Οσίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης τιμά σήμερα η Εκκλησία με επίκεντρο εορτασμών την ομώνυμη Ιερά Μονή. Ο Όσιος, με καταγωγή από τα Τρίκαλα, μαρτύρησε από τους Τούρκους για την πίστη και την αγάπη του στον Χριστό το 1426, αποτελεί έναν από τους πολλούς Αγίους που κατέταξε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί των ημερών της Πατριαρχίας του Παναγιωτάτου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Στη γενέτειρά του τίμησαν τη μνήμη του με Ιερά Αγρυπνία στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Στεφάνου Τρικάλων στην οποία προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσόστομος.
Άγνωστος για πολλούς μέχρι το 1950, όταν η χάρις του Θεού έμελλε να τον αποκαλύψει. Έκτοτε αναρίθμητα τα θαύματά και οι ευεργεσίες του προς όσους επιζητούν τη βοήθεια του. Χιλιάδες πιστοί από όλο τον κόσμο ταξιδεύουν κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν το σκήνωμά του. Εκατοντάδες παιδιά έχουν λάβει προς τιμήν του Αγίου Εφραίμ το όνομά τους. Μεγάλη είναι η ευλάβεια του λαού μας για τον νεοφανή Άγιο της Εκκλησίας μας με ναούς και παρεκκλήσια να έχουν χτιστεί σε όλη την Ελλάδα.
Η Μονή του Αγίου Εφραίμ στο όρος Αμώμων Αττικής είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια.
Ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος Μόρφης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. σε ειδυλλιακή τοποθεσία , κοντά στον Ληθαίο ποταμό. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα εφτά αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα του. Σε ηλικία 14 ετών, για να αποφύγει τον εξισλαμισμό και τα γενιτσαρικά σώματα, εισήλθε στην ακμάζουσα τότε σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Άμωμων (Καθαρών) της Αττικής.
Ο Άγιος Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό, και διέπρεψε με την λαμπρότητα της ζωής του και τους πόνους της αθλήσεως του στο ορός των Άμωμων Αττικής (Περιοχή Νέας Μάκρης). Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, σαν άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη.
Το 1416 οι Τούρκοι εισέβαλαν και λεηλάτησαν την Αττική και ανάγκασαν το Δούκα των Αθηνών να δηλώσει υποταγή στο Σουλτάνο. Το 1424 μ.Χ. οι Τούρκοι εισέβαλαν βιαίως στη Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες της Μονής. Ο Άγιος απουσίαζε στη σπηλιά του πάνω στο βουνό για προσευχή και μόλις επέστρεψε αντίκρισε έντρομος τα πτώματα των Πατέρων. Αφού τους έθαψε, ακολούθως θρήνησε γοερώς.
Τον επόμενο χρόνο, την 14η Σεπτεμβρίου 1425, επανήλθαν οι βάρβαροι και βρήκαν τον Άγιο. Τον συνέλαβαν και άρχισαν τα μαρτύρια του, που τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 μ.Χ. ήμερα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί. Τον κρέμασαν ανάποδα σ’ ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και το κεφάλι, και τέλος το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο και έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.
Μετά από μισή χιλιετία ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός και φανερώθηκαν, ύστερα από πολλές εμφανίσεις του ιδίου του Αγίου Εφραίμ και πολλών άλλων θαυμαστών γεγονότων, όλα όσα σήμερα γνωρίζουμε, τα οποία επιβεβαιώθηκαν με την εύρεση των μαρτυρικών και χαριτόβρυτων λειψάνων του Αγίου στις 3 Ιανουαρίου 1950.