Αυτή η Κυριακή του Θωμά, δεν ήταν όπως τις άλλες Κυριακές στα χωριά του Νικολάου Πλαστήρα στα Άγραφα. Το χωριό Μορφοβούνι, η γενέτειρα του Γιώργου Μπαλταδώρου, πενθεί. Όσο οι ώρες περνούν, συνειδητοποιούν ότι ο Σμηναγός τους, το παληκάρι τους, ο "αητός" τους δεν θα ξαναπεράσει πια από τα δρομάκια του χωριού για να τους πει ένα χαμογελαστό καλημέρα, όπως συνήθιζε...
Αποστολή Μορφοβούνι Καρδίτσας: iellada.gr
Το κοιμητήριο στο οποίο πλέον κοίτεται ο ήρωάς τους, είναι μόνο 300 μέτρα από την πλατεία του χωριού και όπως μας είπαν οι κάτοικοι, “θα είναι στο κεφάλι του χωριού μας να μας φυλάει”
Οι θύρες των σπιτιών κλειστές. Τα παράθυρα σφραγισμένα και τα καφενεία άδεια. Άκρα σιωπή σε όλο το χωριό το οποίο συμπάσχει με την οικογένεια του Γιώργου.
Στο μνήμα του όλοι του οι φίλοι ξενύχτησαν το πρώτο βράδυ. Του έκαναν συντροφιά πίνοντας και καπνίζοντας κοντά του. Δεν ήθελαν να τον αφήσουν μόνο του ούτε λεπτό.
Το ξημέρωμα μαρτυρούσε το τι εκτιλίχθηκε το πρώτο βράδυ του αποχωρισμού από τον Γιώργο. Ένα τσιγάρο καρφωμένο στο χώμα εκεί δίπλα του. Μπουκάλια από το αγαπημένο του ποτό κι ένα ποτήρι μισογεμάτο, αφημένα εκεί να τον συντροφεύουν.
Ο τόπος που βρίσκεται ο Γιώργος είναι ένα βουνό από στεφάνια. Εκεί τον επισκέπτονται πια οι συνάδελφοί του, εκεί του σιγοψυθιρίζουν, εκεί ξεσπούν σε λιγμούς κουνώντας το κεφάλι .
Τα στέφανα και οι επιγραφές δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρή ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπό του .
Στεφάνια από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, το υπουργείο εθνικής άμυνας, την επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων, σκεπάζουν πια το μνήμα του νεαρού πιλότου.
Το κοιμητήριο του Μορφοβουνίου είναι ένα σημείο αναφοράς και συνάντησης πλέον φίλων και συναδέλφων του αείμνηστου πιλότου...
