Κατά τα χρόνια του Aντωνίου του βασιλέως 141μ.X. ευρισκομένη η Αγία Γλυκερία στην Tραϊανούπολιν και βλέποντας ότι θυσίαζε ο ηγεμώνας στα είδωλα, τότε η Aγία έγραψε επάνω στο μέτωπόν της τον τίμιον Σταυρόν,(και όχι του αντιχρίστου 666, που κάποιοι ποθούνε σήμερα) και επήγεν εις τον ηγεμόνα, κηρύττουσα και ονομάζουσα τον εαυτόν της Xριστιανήν, και δούλην Xριστού.Γιαυτό και έπειτα από ανεκδιήγητα και απάνθρωπα μαρτύρια επαραδόθη διά να την φάγουν τα θηρία.
Ένα δε από αυτά την εδάγκασεν ολίγον και έτσι παρέδωκεν η μακαρία την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Tο δε άγιον αυτής λείψανον ενταφιάσθη εις την Hράκλειαν.
Μάλιστα στην Hράκλειαν ,(βλ. σελ. 519 της Δωδεκαβίβλου,) ευρίσκετο πάνω στον τάφο της Αγίας Γλυκερίας μία χαλκίνη λεκάνη, διά να γίνεται εν αυτή ο αγιασμός, η οποία και εδέχετο τα θεόρρυτα μύρα, τα οποία ανέβρυζαν από του τάφου της Aγίας ταύτης Γλυκερίας, διά μέσου των οποίων εγίνοντο πολλά θαύματα.
O δε τότε Επίσκοπος Hρακλείας, κινούμενος από ζήλο και αγάπη προς την Αγία Γλυκερία ευρών εις Kωνσταντινούπολιν μίαν λεκάνην χρυσήν και θαυμαστήν, αγόρασε αυτήν, και εδιώρισε να γίνεται πλέον σε αυτή ο αγιασμός επάνω εις τον τάφον της Mάρτυρος αντί της χαλκίνης. Όμως από τότε έπαυσαν να ρελούνται θαύματα; (Γιατί άραγε; Τόση ήταν η δύναμη της Αγίας;) Διά τα δάκρυα όμως και τας προσευχάς του Επισκόπου απεκαλύφθη ότι η χρυσή εκείνη λεκάνη ήτον ακάθαρτος. Διά τούτο έφερεν αυτήν εις τον τότε Πατριάρχην Άγιον Iωάννην τον Nηστευτήν. Kαι εξετάσας εκείνος εύρεν, ότι ένας άρχων σοφός και μάγος Παυλίνος ονόματι, έχυσεν αίματα μέσα εις την λεκάνην εκείνην τρόπω θυσίας, και εγοήτευε με την επίκλησιν των δαιμόνων ως ειδωλολάτρης.
(Ας θυμηθούμε εδώ τα σοφά λόγια του Αγίου Παϊσίου : «Ακούει δυστυχώς κανείς ένα σωρό ανοησίες του μυαλού από ορισμένους σημερινούς « Γνωστικούς » . Ένας λέει: « Εγώ θα δεχθώ την ταυτότητα με το 666 και θα βάλω και έναν σταυρό » .
Άλλος: « Εγώ θα δεχθώ το σφράγισμα στο μέτωπο και θα κάνω και έναν σταυρό στο μέτωπο …; » και ένα σωρό παρόμοιες ανοησίες . Νομίζουν ότι θα αγιασθούν με αυτόν τον τρόπο , ενώ αυτά είναι πλάνες. ..Το βρώμικο δεν αγιάζεται. Το καθαρό νερό δέχεται την Χάρη και γίνεται αγιασμός. Τα ούρα δεν γίνονται αγιασμός. Η πέτρα με θαύμα γίνεται ψωμί. Η ακαθαρσία δεν δέχεται αγιασμό.)
Αφού λοιπόν έλαβε γνώση του γεγονότος ο Βασιλιάς Μαυρίκιος και παρά τις παρακλήσεις του Αγίου Ιωάννη να μήν θανατώσει τον Μάγο,πέρα από μία απλή παιδαγωγία μόνο, στο τέλος ο Βασιλιάς τον επαλούκωσεν ,ενώ τους υιούς του απεκεφάλισεν, ως συγκοινωνούς όντας της μαγείας του πατρός των. (Όρα ω αναγνώστα, πόσην πικράν τιμωρίαν λαμβάνουν οι μάγοι και γόητες.)
-Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου/13η Μαϊου-
π.Διονύσιος Ταμπάκης